ஸ்ரீ வேணு கோபாலன்

  ஸ்ரீ வேணு கோபாலன் 

பல்லவி

 ஆயர்குலத் துதித்த  வேணுகோபாலனை
 மாயக் கண்ணனை மனமாரத் துதித்தேன்

அனுபல்லவி

தூய வெண்ணிலவின் அழகையும் மிஞ்சும்
பாயும் ஒளிதரும் பளிங்கு முகமுடைய

 சரணம்

   சாயக்கொண்டையில்  மயிலிறகணிந்து
   கோலக்குழலினை  கரங்களிலேந்தி
   தீய அரக்கரை  மாய்த்திடும் கேசவனை
    குன்றைக் குடையாக்கி குவலயம் காத்தவனை

    கோபியர் கொண்டாடும் பால கிருஷ்ணனை
   அபயமென்றழைத்த கரிக்குதவிய
  தேவகி  மைந்தனை நந்தகுமாரனை 
 ஆவினம் மேய்த்தவனை நீலவண்ணனை 

                *** ****  ***

     திருப்பாவை பாசுரம் 5
மாயனை மன்னு வடமதுரை மைந்தனைத்
தூய பெருநீர் யமுனைத் துறைவனை
ஆயர் குலத்தினில் தோன்றும் அணி விளக்கைத்
தாயைக் குடல் விளக்கஞ் செய்த தாமோதரனை
தூயோமாய் வந்து நாம் தூமலர் தூவித் தொழுது
வாயினால் பாடி மனத்தினால் சிந்திக்க
போய பிழையும் புகுதருவான் நின்றனவும்
தீயினில் தூசாகும் செப்பு ஏல் ஓர் எம்பாவாய்.
மாயன் - மாய வித்தை செய்பவன்; மந்திரக் காரன்; மறைந்திருப்பவன்;
ஏமாற்றுபவன்; விநோதன்; மாய நிறமுடையவன்; மேகவண்ணன்;
மன்னு - நிலைத்துள்ள; புகுதருவான் நின்றனவும் - பின்பு ( நம்மை அறியாமல் ) வருபவையும்;
Pasuram 5
The elusive son of blooming North Mathura;
Riverman de facto of grand Yamuna pure;
Appear'd in Ayar tribe a glow lamp and
Brought sanctity to mother's womb;
If we reach pure, shower fine flower and
Worship Him, Damodara the Lure;
With song in lips, mind engross'd,
The sins committed deliberate or inadvertent
In the past, present and future entire
Shall be burnt a refuse in bonfire;
Prithee, listen and consider, our damsel.