புண்ணியம்......

 

 அபிராமி அந்தாதி 41

புண்ணியம் செய்தனமே-மனமே.- புதுப் பூங் குவளைக் 
கண்ணியும் செய்ய கணவரும் கூடி, நம் காரணத்தால் 
நண்ணி இங்கே வந்து தம் அடியார்கள் நடு இருக்கப் 
பண்ணி, நம் சென்னியின் மேல் பத்ம பாதம் பதித்திடவே. 

                                                                   புண்ணியம்......

                                                                          பல்லவி

                                                     புண்ணியம் செய்தேன் கேசவன் சோதரி

                                                     இம்மண்ணில் பிறந்து உன்னைத் தொழுவதற்கு

                                                                         அனுபல்லவி

                                                     கண்ணில் நீர் சொரிய உன்னெதிரில் நின்று

                                                      பண்ணிசைத்து உனைப்போற்றி உன்னருளைப் பாடிட                                                     

                                                                              சரணம்                                                     

                                                     கண்கள் புதுப்பூங்குவளை மலரென விளங்க

                                                     வண்ணம் சிவந்த மணாளனுடன் கூடி

                                                     எண்ணிலா அடியாருடன் எம்மைக் கூட்டியவர்

                                                     அம்புய பதம்தனை என் சென்னிமேல் பதித்திட                                   

                                         

ஒளி தரும்

 

அபிராமி அந்தாதி 40

வாள்-நுதல் கண்ணியை, விண்ணவர் யாவரும் வந்து இறைஞ்சிப் 
பேணுதற்கு எண்ணிய எம்பெருமாட்டியை, பேதை நெஞ்சில் 
காணுதற்கு அண்ணியள் அல்லாத கன்னியை, காணும்--அன்பு 
பூணுதற்கு எண்ணிய எண்ணம் அன்றோ, முன் செய் புண்ணியமே. 

                                                                  ஒளி தரும்

                                                                       பல்லவி

                                                 ஒளி தரும் நெற்றிக் கண்ணுடையாளை

                                                 வானவர் வணங்கிட விரும்பு மெம் தலைவியை

                                                                     அனுபல்லவி 

                                                 எளிதில்  பேதை நெஞ்சில் காண இயலாத

                                                 நளினமான கன்னியை   திரிபுரசுந்தரியை

                                                                          சரணம்

                                                  பளிங்கு மேனியளை  கேசவன் சோதரியை

                                                  எளியோர்க்கருளும்  கருணைக் கடலை

                                                  களிப்புடன் நானும் கண்டு வணங்கியே

                                                  விளித்திட விரும்பியது முன் செய்த புண்ணியமே

                                                   

                                                   

                                                   

                                                   

ஆள உன் பங்கய......

 

அபிராமி அந்தாதி 39

ஆளுகைக்கு, உன்தன் அடித்தாமரைகள் உண்டு, அந்தகன்பால் 
மீளுகைக்கு, உன்தன் விழியின் கடை உண்டு, மேல் இவற்றின் 
மூளுகைக்கு, என் குறை, நின் குறையே அன்று,-முப்புரங்கள். 
மாளுகைக்கு, அம்பு தொடுத்த வில்லான், பங்கில் வாணுதலே. 

வில்லையும் அம்பையும் எடுத்த சிவபெருமானின் இடப்பாகத்தில் அமர்ந்தவளே! அபிராமியே!

                  

                                                       ஆள உன் பங்கய......

                                                                    பல்லவி

                                            ஆள உன் பங்கய பதமுண்டு காலனிடம்

                                             மீள உன் கடைக்கண் அருள் விழியுண்டு

                                                             அனுபல்லவி

                                             தாளினைப் பணியாது,கேசவன் சோதரியே,

                                             வாளாவிருப்பதென் குறையே உன் குறையன்று

                                                                   சரணம்

                                               தோளிலேந்திய வில்லினை எடுத்து

                                               மாளச் செய்திட அம்பினைத் தொடுத்து

                                               திரிபுரமெரிசெய்த  சிவனிடம் கொண்ட

                                               ஒளி மிகு நுதலுடைய திரிபுரசுந்தரி                                                 

                                                                                                                     

                                              

                                           

                                        

                                       

பவளச் செவ்வாயும்....

 

  அபிராமி அந்தாதி 38

பவளக் கொடியில் பழுத்த செவ்வாயும், பனிமுறுவல் 
தவளத் திரு நகையும் துணையா, எங்கள் சங்கரனைத் 
துவளப் பொருது, துடியிடை சாய்க்கும் துணை முலையாள்-- 
அவளைப் பணிமின் கண்டீர், அமராவதி ஆளுகைக்கே. 

                                                பவளச் செவ்வாயும்....

                                                               பல்லவி

                                      பவளச் செவ்வாயும் முத்து நகையும் கொண்ட   

                                      புவனம் போற்றும் கேசவன் சோதரி                                                                       

                                                           சமஷ்டி சரணம்   

                                      குவி முலையும் அதைத் தாங்குமிடையும் கொண்டு

                                      சிவனின் தவத்தைக் கலைத்தவளே உனை

                                       உவகையுடன் பணிந்து துதித்தாலும் போதும்

                                       சுவர்க்கமாம் அமரருலகையே ஆளலாம்.                   

                                      

                                       

                                                                                                                                            

                                                              

                                                                                       

எண் திசை

 

    அபிராமி அந்தாதி 37

கைக்கே அணிவது கன்னலும் பூவும், கமலம் அன்ன 
மெய்க்கே அணிவது வெண் முத்துமாலை, விட அரவின் 
பைக்கே அணிவது பண்மணிக் கோவையும், பட்டும், எட்டுத் 
திக்கே அணியும் திரு உடையானிடம் சேர்பவளே. 

                                                எண் திசை......

                                                                    பல்லவி

                                           எண் திசை அணிந்த திருவுடையானிடம் கொண்ட

                                           பெண்ணங்கே பேரழகே கேசவன் சோதரியே

                                                                   அனுபல்லவி 

                                            வெண் முத்து மாலைதனை கமலமலர் மேனியிலும்

                                            கரங்களில் கரும்பு  வில்லும் மலரம்புமுடையவளே

                                                                        சரணம்

                                             விடம் கொண்ட பாம்பின் படம் போல் விளங்கும்

                                             அல்குலைக் கொண்ட இடைதனில் அணிவது

                                              விதம் விதமாய் நவ மணிகள் கோர்த்த

                                             அழகிய மேகலையும் பட்டாடைகளுமே

                             

                                                                                                                                            

                                                                                      

                                           

தாமரை போல்.......

 

  அபிராமி அந்தாதி 36

பொருளே, பொருள் முடிக்கும் போகமே, அரும் போகம் செய்யும் 

மருளே, மருளில் வரும் தெருளே, என் மனத்து வஞ்சத்து 

இருள் ஏதும் இன்றி ஒளி வெளி ஆகி இருக்கும் உன்தன் 

அருள் ஏது.- அறிகின்றிலேன், அம்புயாதனத்து அம்பிகையே. 

                                                                 தாமரை போல்.......

                                                                         பல்லவி                                                        

                                                         தாமரை போல் தனமுடைய கேசவன் சோதரி     

                                                         மாமறைகள் சொல்லும் மாயையும் நீயே      

                                                                        சமஷ்டி சரணம்                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                

                                                          பூமண்டலந்தனில் பொருளாக இருப்பவளே                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

                                                         பொருள் தரும் போகமே  போகம் தரும் மாயையே

                                                          மாயையினால் வந்த மருளே மருள் தந்த தெருளே

                                                          அருள் தந்து எனையாண்ட பரவெளியே அம்பிகையே                                                                                                               

                                        

                                                           

                                                                                                     

                                                                                                                      

                                                                                                                                          

                                                                 

                                                                                                     

மணந்தரும்......

   அபிராமி அந்தாதி 35

திங்கட் பகவின் மணம் நாறும் சீறடி சென்னி வைக்க 
எங்கட்கு ஒரு தவம் எய்தியவா, எண் இறந்த விண்ணோர்-- 
தங்கட்கும் இந்தத் தவம் எய்துமோ?- தரங்கக் கடலுள் 
வெங் கண் பணி அணைமேல் துயில்கூரும் விழுப்பொருளே.

                                                   மணந்தரும்......

                                                                       பல்லவி

                                                   மணந்தரும் பிறைதனை சூடிய உன் திருவடி

                                                   குணந்தரத் தலைமீது வைத்ததென் புண்ணியமே

                                                                         அனுபல்லவி

                                                    அணங்கே கேசவன் சோதரியே  உன்னைப்

                                                    பணிந்திடும் விண்ணோர்க்கும் இது கிடைத்திடுமோ     

                                                                             சரணம்                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

                                                   வணங்கிடும் அடியார்கள் பணிந்திட வேண்டியே

                                                   கணமும் ஓயாமல் அலையடிக்கும் கடல் நடுவே

                                                   தணல் நிறக்கண்ணுடைய  பாம்பணை மீது

                                                   துயிலுறும் அணங்கே தாயே வைஷ்ணவியே                                                                                                                                                                                                                          

வந்துனைச் சரணடைந்த......

  அபிராமி அந்தாதி 34

வந்தே சரணம் புகும் அடியாருக்கு, வானுலகம் 
தந்தே பரிவொடு தான் போய் இருக்கும்--சதுர்முகமும், 
பைந் தேன் அலங்கல் பரு மணி ஆகமும், பாகமும், பொற் 
செந் தேன் மலரும், அலர் கதிர் ஞாயிறும், திங்களுமே.

                                                           வந்துனைச் சரணடைந்த......

                                                                        பல்லவி

                                                      வந்துனைச் சரணடைந்த  அடியார்க்கெல்லாம்

                                                       நீ தங்குமிடமும் வானகமும் தருபவளே    

                                                                        அனுபல்லவி 

                                                       சுந்தரியே தாயே கேசவன் சோதரியே                                                        

                                                       அந்தமுமாதியுமான மகேச்வரியே   

                                                                           சரணம்                                                                                                                                      

                                                         இந்தினிளம்பிறை சூடிய சிவனிடமும்   

                                                         சந்திர சூரியனில் செந்தாமரை மலரில்

                                                         பைந்தேன் துளபமும் மணிமாலையுமணிந்த

                                                         செந்தாமரைக்கண்ணன் மார்பிலுமிருப்பவளே

                                                            

                                    

அத்தன்

 

        அபிராமி அந்தாதி 33

இழைக்கும் வினைவழியே அடும் காலன், எனை நடுங்க 

அழைக்கும் பொழுது வந்து, அஞ்சல் என்பாய். அத்தர் சித்தம் எல்லாம் 

குழைக்கும் களபக் குவிமுலை யாமளைக் கோமளமே. 

உழைக்கும் பொழுது, உன்னையே அன்னையே என்பன் ஓடிவந்தே 

                                                           அத்தன் 

                                                             பல்லவி

                                                       அத்தன் சிவபெருமான் சித்தம் குளிரச்செய்யும்

                                                       உத்தமியே வாசமுடைக் குவிமுலைக் கோமளமே

                                                                          அனுபல்லவி 

                                                         நித்தமும் செய்த வினைப்பயனால் என்னை

                                                         காலனழைத்திடும் வேளையில் காப்பவளே

                                                                              சரணம்

                                                          இத்தரையில் நான் படும் துன்பங்கள் எத்தனையோ

                                                          அத்தனையும் களைந்தருள உனதருளை வேண்டி

                                                          பக்தியுடன் அன்னையே என்றழைக்குமென்னையே

                                                          கேசவன் சோதரி காத்தருள்வாயே

                                                           

                                                        

ஈசனொரு ......

 

   அபிராமி அந்தாதி 32                                                                                         

ஆசைக் கடலில் அகப்பட்டு, அருளற்ற அந்தகன் கைப் 
பாசத்தில் அல்லற்பட இருந்தேனை, நின் பாதம் என்னும் 
வாசக் கமலம் தலைமேல் வலிய வைத்து, ஆண்டு கொண்ட 
நேசத்தை என் சொல்லுவேன்?- ஈசர் பாகத்து நேரிழையே. 

                                              ஈசனொரு ......

                                                                பல்லவி

                                              ஈசனொரு பாகத்தமர்ந்த பெண்மணியே

                                              நேசமுடனெனையாண்ட பாசத்தை என் சொல்வேன்

                                                                  அனுபல்லவி 

                                               மாசிலா அன்னையே கேசவன் சோதரி

                                               காசினி போற்றும் தேசுடைய தேவியே                                             

                                                                   சரணம்

                                               ஆசைக் கடலில் அகப்பட்டுக் கிடந்த என்னை

                                               பாசக் கயிற்றை வீசியே  கூற்றுவன்

                                                நீசத் தனமாகப் பற்றிடும் வேளையிலுன்

                                                வாசக்கமலபதம் தலைமீது வைத்தெனையே

அம்மையப்பனய்......

 

   அபிராமி அந்தாதி 31

உமையும் உமையொருபாகனும், ஏக உருவில் வந்து இங்கு 
எமையும் தமக்கு அன்பு செய்யவைத்தார், இனி எண்ணுதற்குச் 
சமையங்களும் இல்லை, ஈன்றெடுப்பாள் ஒரு தாயும் இல்லை, 
அமையும் அமையுறு தோளியர்மேல் வைத்த ஆசையுமே. 

                                                 அம்மையப்பனய்......

                                                                    பல்லவி

                                             அம்மையப்பனாய் ஓருருவில் காட்சி தந்து

                                             எம்மை அன்பு செய்ய வைத்தவளே உமையே

                                                                 சமஷ்டி சரணம்

                                             இம்மையில் ஈன்றெடுக்க ஒருதாயுமில்லை

                                             செம்மைப் படுத்திட மதங்களும் தேவையில்லை                                                                        

                                              மென்மையான தோளுடைய மகளிர் மேல் ஆசையில்லை

                                              அம்புயமே பணிந்தேன் கேசவன் சோதரி

                                                 

                   

                                               

தடுத்தெனை.......

    அபிராமி அந்தாதி 30

அன்றே தடுத்து என்னை ஆண்டுகொண்டாய், கொண்டது அல்ல என்கை 
நன்றே உனக்கு? இனி நான் என் செயினும் நடுக்கடலுள் 
சென்றே விழினும், கரையேற்றுகை நின் திருவுளமோ.- 
ஒன்றே, பல உருவே, அருவே, என் உமையவளே. 

                                                         தடுத்தெனை.......

                                                                                     பல்லவி

                                                              தடுத்தெனையாண்டு கொண்ட தயாபரியே

                                                              அடுத்து வந்த என் கை நன்றே உனக்கு          

                                                                                    அனுபல்லவி

                                                              வடிவானவளே ஒன்றே பல உருவே

                                                              கடுவெளியே  ஓருருவும் இல்லாதவளே                                                                                                                                           

                                                                                        சரணம்

                                                               நடுக்கடலெனும் பிறவிப் பெருங்கடலுள் வீழ்ந்தாலும்

                                                               இடுக்கண் களைந்தெனை கரைசேர்ப்பது நீயே

                                                               நெடுமால் கேசவன் சோதரியே  உமையவளே

                                                               எடுத்த பிறவி இனி தொடராத வண்ணம்

   

வரம் தரும்....

 

                                                                   வரம் தரும்....

                                                                         பல்லவி                                                 

                                                          வரம் தரும் திரு முட்டம் வராக மூர்த்தியேயுன்

                                                          அரவிந்த பதம்தனை மனமாரப் பணிந்தேன்

                                                                            அனுபல்லவி 

                                                           அரக்கன் இரணயாட்சகனை வதம் செய்து

                                                           நரர்சுரர் நலம் பெற பூவுலகை மீட்ட

                                                                                 சரணம்

                                                           அரனயன் நாரதர் அமரேந்திரனும்

                                                            சுரமுனி பிருஹஸ்பதி சுகசனகாதியரும்

                                                            கருணை மிகு அம்புஜவல்லியும் கருடனும்

                                                            கரம் பணிந்தேத்தும் பரம் பொருளே கேசவனே

  

                                                             இராகம் :  கோகிலத்வனி (28ல் ஜன்யம்)  ஆதி.

        

சித்தியும்......

 

    அபிராமி அந்தாதி 29

சித்தியும் சித்தி தரும் தெய்வம் ஆகித் திகழும் பரா 
சக்தியும், சக்தி தழைக்கும் சிவமும், தவம் முயல்வார் 
முத்தியும், முத்திக்கு வித்தும், வித்து ஆகி முளைத்து எழுந்த 
புத்தியும், புத்தியினுள்ளே புரக்கும் புரத்தை அன்றே. 

                                                              சித்தியும்......

                                                                                 பல்லவி

                                                               சித்தியும் சித்தி தரும் பராசக்தியே

                                                               சக்தியே சக்தி தரும் சிவமும் நீயே     

                                                                               அனுபல்லவி

                                                                 சித்தத்தில் எழுந்தருளி எனைக்காப்பவளே

                                                                 அத்தனையுமானவளே கேசவன் சோதரியே                                                                 

                                                                                  சரணம்

                                                                முத்தியும் முத்திக்கு வித்தும் நீயே

                                                                புத்தியே புத்தி தருபவளே தாயே

                                                                புத்திக்குள் விளங்கும் திரிபுரசுந்தரியே

                                                                நித்தமும் பணிந்தேனுன் பங்கய மலர்ப்பதமே                                                    

                                                                

                    

சொல்லோடிணைந்து......

 

  அபிராமி அந்தாதி 28

சொல்லும் பொருளும் என, நடம் ஆடும் துணைவருடன் 
புல்லும் பரிமளப் பூங்கொடியே. நின் புதுமலர்த் தாள் 
அல்லும் பகலும் தொழுமவர்க்கே அழியா அரசும் 
செல்லும் தவநெறியும், சிவலோகமும் சித்திக்குமே. 

                               சொல்லோடிணைந்து......

                                                             பல்லவி

                                      சொல்லோடிணைந்து  இயங்கும் பொருள் போலவே   

                                      நல்ல வண்ணம் நாதனுடன் இணைந்தாடும் பூங்கொடியே

                                                           அனுபல்லவி 

                                       அல்லல் களைந்தருளும் அபிராமி அன்னையே

                                        நல்லன எல்லாம் தரும் கேசவன் சோதரி

                                                            அனுபல்லவி 

                                      அல்லும் பகலுமுன் புது மலர்ப் பாதங்களை

                                      நல்ல வண்ணம் போற்றி  நாளும் துதித்திடும்

                                      நல்லடியார்  தமக்கே அரசு போகமும்

                                      எல்லா நன்மையும் சிவபதமும் கிடைக்குமே

                                            

   

மாதா சரச்வதி.....

 

                                                      மாதா சரச்வதி.....

                                                                  பல்லவி

                                                 மாதா சரச்வதி நீதான் என் கதி

                                                 பாதாரவிந்தம் பணிந்தேன் அருள்புரி

                                                                அனுபல்லவி

                                                 வேதாகம சாஸ்த்திர புராணங்களனைத்துக்கும்

                                                 ஆதாரம் நீயே  சகலகலாவாணி

                                                                     சரணம்

                                                  சாதாரணரையும் மேதாவியாகச் செய்யும்

                                                  நாதரூப சுந்தரி நான்முகன் ப்ரிய சகி

                                                  மோதகப் பிரியனும் ஆதிகேசவனும்

                                                  கோதையும் மலைமகளும் சிவனும் போற்றும்

மும்மலம் கொண்ட.....

 

உடைத்தனை வஞ்சப் பிறவியை, உள்ளம் உருகும் அன்பு 
படைத்தனை, பத்ம பதயுகம் சூடும் பணி எனக்கே 
அடைத்தனை, நெஞ்சத்து அழுக்கையெல்லாம் நின் அருட்புனலால் 
துடைத்தனை,- சுந்தரி - நின் அருள் ஏதென்று சொல்லுவதே.

                                               மும்மலம் கொண்ட.....

                                                           பல்லவி

                                                  மும்மலம் கொண்ட என்  பிறவிப்பிணியுடைத்தாய்       

                                                  அம்மையே அன்பளித்து எனையாண்டு கொண்டாய்

                                                                        அனுபல்லவி 

                                                   அம்புயப் பதம் தனை தலையில் வைத்தெனை

                                                    இன்புற உனையே பணிந்திடச் செய்தாய்

                                                                              சரணம்

                                                    அருள் தந்து  எந்தன் உள்ளத்திலுள்ள

                                                    இருளெனும்  அழுக்கை நீங்கிடச் செய்த 

                                                    திரிபுரசுந்தரி கேசவன் சோதரி உன்

                                                     பெருங்கருணையை  என்னென்று சொல்வேன்