சீதா மகாதிரிபுரசுந்தரி…..
பல்லவி
சீதா மகா திரிபுரசுந்தரியைத் துதித்தேன்
நீதான் கதியென அவள் பதம் பணிந்து
அனுபல்லவி
நாதன் ஶ்ரீராமன் கேசவனவன் மார்பில்
ஆதரவுடனே வீற்றிருக்கும் பூமகளை
சரணம்
ஆதாரமவளே அனைத்துலகிற்கெல்லாம்
வேதாகம சாஸத்திர புராணங்கள் போற்றும்
மாதா லலிதாம்பிகையும் மகாமாயையுமவளே
பூதலம் போற்றுமாதி பராசக்தியுமவளே
சீதா நாதனே……
பல்லவி
சீதா நாதனே ஶ்ரீராமச்சந்திரனே
பாதாரவிந்தம் பணிந்தேன் எனக்கருள்வாய்
அனுபல்லவி
மாதா சீதையின் மனங்கவர்ந்த ராகவனே
ஆதாரம் நீயே உலகனைத்திற்கெல்லாம்
சரணம்
வேதாகம சாத்திர புராணங்கள் போற்றும்
மாதவனே மதுசூதனனே கேசவனே
பாதகம் புரிந்த அரக்கர்களை வதைத்த
சீதரனே சிவ தனுசை முறித்தவனே
யாதவ குலத்துதித்த லீலைகள் பல புரிந்த
மாயக் கண்ணனே மரகதவண்ணனே
நாதனாயன்று குன்றைக் குடையாச்செய்து
யாதவ குலம் காத்த கோவர்த்தனனே
வாதாத்மஜன் பணியும் கோதண்டபாணியே
நூதனமான பல சாதனை புரிந்தவனே
வேதனை வினை தீர்க்கும் ஆதவகுலத்தோனே
பூதலம் கொண்டாடும் அயோத்தி மாமன்னனே
கந்தனுனையே …..
பல்லவி
கந்தனுனையே வந்தனை புரிந்தேன்
எந்தனுக்கெப்போதுமருள் தர வேண்டியே
அனுபல்லவி
விந்தைகள் பல புரிந்த கேசவன் மருகனே
தந்தி வளர்த்தவளை மணந்த முருகனே
சரணம்
பந்த பாசமெனும் தளைகளைக் களைந்திட
உந்தனருளையே நாடி நின்றேன்
செந்தில் நாதனே கதிர்வேலா
தென்பரங்குன்றிலுறை சிவபாலா
சந்ததம் பந்தத் தொடராலே
சஞ்சலந் துஞ்சித் திரியாதே
கந்தனென்று என்று உற்று உனைநாளும்
தாமரை நாபனே……..
பல்லவி
தாமரை நாபனே ஶ்ரீராமா உனைத்
தூமலர் தூவி தினம் துதித்தேன்
அனுபல்லவி
மாமறைகள் போற்றும் மாதவனே கேசவனே
பூமகள் சீதையை மணம் புரிந்த ரகுவரனே
சரணம்
வாமனனாய் வந்து மூவடி நிலம் கேட்ட
கோமகனே அழகு கோதண்டபாணியே
நாமமாயிரமுடைய நாராயணனே
தாமதமின்றியே எனையாண்டருள்வாயென
மறுமொழி தராததேனோ…….
பல்லவி
மறுமொழி தராததேனோ ஶ்ரீராமா
உறுதுணை நீயெனவே நம்பியுனைத் துதித்தேன்
அனுபல்லவி
நறுமண மலரணிந்த சீதையின் நாயகனே
பொறுமை நிறைந்தவனே கேசவனே மாதவனே
சரணம்
சிறு வயது முதலே பெரிய செயல் செய்தவனே
வெறுப்பு விருப்பில்லாது கடமைகள் புரிபவனே
பிறப்பிறப்புச் சுழலினின்று எனை விடுவித்திடும்
திறன் படைத்தவனே தினகர குலத்தோனே
அறம் தழைக்கும் அயோத்தி மாநகர் மன்னனே
குரங்கரசன் தோழனே பரவாசுதேவனே
சுரக்கும் வெள்ளமெனக் கருணை நிறைந்தவனே
பறக்கும் கருடனை வாகனமாய்க் கொண்டவனே
உன்னருள் தருவாயென…..
பல்லவி
உன்னருள் தருவாயென வேண்டினேன் முருகா
நன்னெறியறியா வஞ்சகருடன் சேராமல்
அனுபல்லவி
சென்ன கேசவன் மருகோனே உமை பாலா
தன்னிகரில்லாத தனிப்பெருங்கடவுளே
சரணம்
முன்னம் ஜெபமாலை எனக்களித்த குருநாதா
இன்னம் தந்தைக்கு மந்திரம் சொன்னவனே
கன்னலே தேனே கரிமுகன் சோதரனே
திருவாவினன் குடியில் காட்சி தரும் பெருமாளே
அபகார நிந்தைபட் ...... டுழலாதே
அறியாத வஞ்சரைக் ...... குறியாதே
அம்பிகை நீயே……
பல்லவி
அம்பிகை நீயே அடைக்கலம் தருவாயே ( கமலா…) ( லலிதா….)
நம்பியுனைத்துதித்தேன் கேசவன் சோதரியே
துரிதம்
உம்பரும் முனிவரும் தேவேந்திரனுடன்
தும்புரு நாரதர் நரர் சுரர் வணங்கிடும்
அனுபல்லவி
அம்பலவாணன் சிவன் மனம் கவர்ந்தவளே
கழைவில்லும் மலரம்பும் கரங்களிலேந்திய
சரணம்
நிலவினையொத்த அருள் முகத்துடனே
முலை கனம் தாங்காது துவளுமிடைதனில்
விலை மதிப்பில்லா மேகலை குலுங்க
சிலையென பாசங்குசமுடன் நிற்கும்
முழுமதி நிகர்த்த முகம்அருள் பொழிய
முப்புர மெரித்த சிவன்மனம் நெகிழ
தழுவிய இடையில் மேகலை குலுங்க
தாளா நகில்கனம் இடைமெலத் துவள
கழைவில் லுடனே கடிமலர் அம்பும்
கையிலங் குசமும் பாசமும் தரித்து
தொழுதிடும் அடியோர் முன்வந் தருளும்
தேவி என்முன் நீவர வேண்டும் .
ஶ்ரீராமன் நீயிருக்க..…..
பல்லவி
ஶ்ரீராமன் நீயிருக்க வேறு துணை எனக்கெதற்கு
பாரோர் பணிந்தேத்துமுன் பதமே துதித்தேன்
அனுபல்லவி
தீராவினை தீர்க்கும் திருவரங்கனும் நீயே
ஆராவமுதனெனும் சாரங்பாணியும் நீயே
சரணம்
பேரருளாளனெனும் வரதராஜனும் நீயே
மாரனைப் பிரமனைப் படைத்தவனும் நீயே
கோர சம்சாரக் கடல் கடக்க உதவிடும்
நாராயணனும் நீயே கேசவனே மாதவனே
குழந்தை முருகனை…..
பல்லவி
குழந்தை முருகனைக் கும்பிட்டு மகிழ்ந்தேன்
மழலை மொழி பேசும் கார்த்திகேயனை
அனுபல்லவி
அழலேந்தும் நெற்றிக்கண்ணன் மைந்தனை
சுழல் சக்கரமேந்தும் கேசவன் மருகனை
சரணம்
பழகு தமிழ் மொழியில் பாமாலை புனைந்து
அழகனவனது அருள் வேண்டித் துதித்து
பழவினைப் பயன்கள் தொலைந்திட வேண்டியே
நிழலவன் கழலடி நிழலெனத் துணிந்தே
அருகருகே வீற்றிருக்கும்….
பல்லவி
அருகருகே வீற்றிருக்கும் சிவனுமையைக் கண்டு
உருகித்துதித்தேன் எனக்கருள வேண்டுமென
அனுபல்லவி
பெருமைக்குரிய கேசவன் சோதரியும்
கருநாகம் கழுத்தணிந்த சிவபெருமானுமாய்
சரணம்
முருகன் கணபதியை உலகுக்களித்த
பெரிய நாயகியுமீசனுமாய் காட்சி தரும்
பெரும்பிணி பவக்கடல் கடந்திட எனக்குதவும்
திருமறைப்பொருளை உமையொருபாகனை
வேழம் தனில்……
பல்லவி
வேழம் தனில் பவனி வரும் முருகனைப் பணிந்தேன்
தோழனெனத் தமையனைத் தன்னிடத்தே கொண்டவனை
அனுபல்லவி
ஆழ் கடலில் துயிலுறும் கேசவன் மருகனை
ஊழ் வினையை வெல்ல எனக்குதவும் குமரனை
சரணம்
ஈழத்தில் கோயில் கொண்ட கதிர்காமக் கந்தனை
வீழும்படி சூரனைச் செய்த சீரலைவாய் நாதனை
கோழிக் கொடியோனை சிங்காரவேலனை
ஏழேழ் பிறவிக்குமெனக்கருள வேண்டுமென
ஶ்ரீராமசந்திரனை…..
பல்லவி
ஶ்ரீராமச்சந்திரனைப் போற்றிப் பாடிய
பார் புகழும் ஶ்ரீதியாகராஜனைப் பணிந்தேன்
அனுபல்லவி
மாறத பக்தியுடன் மனமார தினம் துதித்து
பாரோர் ரசிக்கும் வண்ணம் பண்ணிசைத்துக் கேசவனை
சரணம்
ஏராளம் கீர்த்தனைகள் இசையோடு வடிவமைத்து
தீராத பக்தியுடன் தினம் பாடித் துதித்தவரை
சீர்மல்கும் திருவையாரெனும் திருத்தலத்தில்
ஊர் மெச்சும் வண்ணம் காட்சியளித்திடும்
ஶ்ரீராம நாமமறிந்து…….
பல்லவி
ஶ்ரீராம நாமமறிந்து சொல்வாய் மனமே
தீரா வினை தீர்க்கும் திருமந்திரமதுவே
அனுபல்லவி
ஆராவமுதன் கேசவன் நாமம்
பேராயிரமுடைய நாராயணன் நாமம்
சரணம்
பேரானந்தம் தரும் திருநாமமதுவே
பாராயணம் செய்ய உகந்த திருநாமம்
காரார் குழலாள் சீதை விரும்பிடும் நாமம்
கோர சம்சாரக் கடல் கடக்கச் செயும் நாமம்
வீராஞ்சநேயன் விரும்பும் திருநாமம்
ஏராளம் நன்மைகளளிக்கும் திருநாமம்
தாரக மந்திரமாய் விளங்கும் திருநாமம்
பாரோரனைவரும் துதித்திடும் நாமம்
எங்கிருக்கிறாய் ராமா…..
பல்லவி
எங்கிருக்கிறாய் ராமா நீ எங்கிருக்கிறாய்
சங்கும் சக்கரமுமேந்திய சென்ன கேசவனே
அனுபல்லவி
திங்கள் திருமுகத்தோனே கமலநாபனே
மங்காத புகழ் மேவும் தினகர குலத்தோனே
சரணம்
பங்கய மலரமர் வாகீச்வரி வடிவிலா
மங்கை ஜானகியின் உருவிலோ இல்லை
சிங்கவாகனமமர் சங்கரியாகவோ
சங்கரனோ அயனோ நாராயணனாகவோ
நிலம் நீர் காற்று நெருப்பு ஆகாயமென
பஞ்ச பூதங்களாகவோ பாதாள உலகிலோ
சிலை வடிவாக இந்த அயோத்தி கோயிலிலோ
நிலையிலாப் புவியில் நிலைத்திருப்பவனே
துயரறு சுடரடி…..
பல்லவி
துயரறு சுடரடி துதித்தேன் ஶ்ரீராமா
உயர் நலம் தந்தெனக்கருள்வாய் நீயே
அனுபல்லவி
அயர்வறும் அமரர்களதிபதி வணங்கிடும்
புயபலமுடைய கேசவனே மாதவனே
சரணம்
கயவர க்கரின் கதை முடித்தவனே
கயல்விழி சீதையின் கரம் பிடித்தவனே
தையலாளகலிகையின் சாபம் தீர்த்தவனே
தயரதன் மைந்தனே தரணிதரனே
நயமுடன் பேசும் தகைமையுடையவனே
பயமற்றவனே பரதனுக்கு மூத்தவனே
தயக்கமின்றி குகனுடன் தோழமை பூண்டவனே
வியந்திடும் வண்ணம் பல லீலைகள் புரிந்தவனே
உயர்வற உயர்நலம் உடையவன் யவன்அவன்
மயர்வற மதிநலம் அருளினன் யவன்அவன்
அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி யவன்அவன்
துயரறு சுடரடி தொழுதுஎழுஎன் மனனே.
திருவடி சரணடைந்தேன்…….
பல்லவி
திருவடி சரணடைந்தேன் ஶ்ரீராமா
அருள் தருவாயென வேண்டியே உந்தன்
அனுபல்லவி
இருவினை பயன் நீக்கும் அரஉமஆகஅடஅலஅமஉதஏ
தருமநெறி காக்கும் தசரதகுமாரனே
சரணம்
ஒரு கல்லைக் காரிகையாய்ச் செய்த ரகுவரனே
திருமகள் ஜானகியின் கரம் பிடித்த ராகவனே
பெரும் பிணி பவக் கடல் கடந்திடச் செய்திட
திருமாலே கேசவனே நீயே துணையென
எல்லாமுமான…..
பல்லவி
எல்லாமுமான உனை நானும் ஶ்ரீராமா
கல்லாலான சிலையென்று நினைப்பேனோ
அனுபல்லவி
பல்லாயிரமாண்டு முன்னமிவ்வயோத்தியில்
நல்லவண்ணம் பிறந்து நாடாண்ட ராகவனே
சரணம்
மல்லரை மாட்டிய கேசவனும் நீயே
பொல்லாத ராவணனை வதைத்தவனும் நீயே
நல்லரவின் மீதுறங்கும் நாராயணனும் நீயே
சொல்லாலுனைப்பாடி மனமாரத்துதித்தேன்
* ஒரே பராசக்தி தான் வெவ்வேறு வேஷங்களைப் போட்டுக்கொண்டு வெவ்வேறு காரியங்களைச் செய்கிறது.
* துர்கையாக வீரம், சக்தி எல்லாம் தருகிறது; லக்ஷ்மியாகி சம்பத்துக்களைத் தருகிறது; சரஸ்வதியாகி ஞானம் தருகிறது.
* சாக்ஷாத் பராசக்தியை காத்யாயனியாகவும், மஹாலக்ஷ்மியை பார்கவியாகவும் குழந்தைகளாக்கி, அந்த பா⁴வத்திலியே வழிபட்டால், நமக்கும் குழந்தைத் தன்மை சாக்ஷாத்கரித்து விடும். இந்த நாளில் waterproof என்று சொல்வது போல், நாம் "காம ப்ரூஃப், சோகப் ப்ரூஃப்" எல்லாமாக, சாந்தமாக ஆவோம். * "காத்தாயி" என்று சொல்கிற கிராம தேவதை காத்யாயனி என்பது என் ஊகம்.
* பட்டாரிகை என்று பெரிய ஶ்ரீவித்யா உபாசகர்கள் குறிப்பிடும் அம்பாளைத் தான், நம் கிராம மக்கள் "பிடாரி" என்று சொல்லி பூஜிக்கிறார்கள். பழைய செப்பேடுகளில் "பட்டாரிகா மான்யம்" என்பதைப் "பிடாரி மானியம்" என்று திரித்துக் குறிப்பிடுவதால் இதை உணரலாம்.
* இவ்வாறே, "பேச்சாயி" என்று சொல்கிற கிராம தேவதை பேச்சுக்கு ஆயியான (தாயான) வாக்தேவி சரஸ்வதியைத் தான் குறிப்பிடுகிறது.
* இங்ஙனம், துர்கா, லக்ஷ்மி, சரஸ்வதி ரூபமாக உள்ள அந்த பராசக்தியைப் பூஜித்து எல்லாச் சக்தியும், சம்பத்தும், நல்ல புத்தியும் பெறுவோமாக! 🙏🙏🙏🙏
அனைத்தும் நீயே
பல்லவி
அனைத்தும் நீயே ஶ்ரீலலிதாம்பிகையே
எனக்கருள் புரிவாயே கேசவன் சோதரியே
அனுப்பல்லவி
நினைப்பவர் மனங்களில் நடம் புரிபவளே
சுனை நீராய்ச்சுரக்கும் கருணை ஊற்றே
சரணம்
சரச்வதி,துர்கை,லக்ஷ்மியும், நீயே
அரனயனரி பணி திரிபுரசுந்தரியே
கிராம தேவதை காத்தாயி, பேச்சாயி
பராசக்தியும் நீயே பரம்பொருளும் நீயே
ஶ்ரீராமனைப் போலொரு…..,
பல்லவி
ஶ்ரீராமனைபோலொரு தெய்வமில்லை
பாரிலவனைத் துதிக்காதவர் மனிதரில்லை ( என்றும் மனிதரில்லை)
அனுபல்லவி
ஓராயிரம் தெய்வமுண்டு இவ்வுலகில் ஆனால்
தீராவினை தீர்க்கும் திருமால் கேசவன்
சரணம்
தந்தை சொல் காத்த தனயனவன்
விந்தையாய்ப் பலப்பல லீலைகள் புரிந்தவன்
இந்திரனும் வணங்கும் தேவாதி தேவன்
சந்திரனைப் பழிக்கும் அழகு முகமுடையவன்
மரியாதைக்குரிய உத்தம புருஷன்
சரி நிகர் சமானம் ஒருவருமில்லாதவன்
கிரிதரனவனே பால ராமனாய்
தரிசனமளித்திடும் அயோத்திமன்னன்
எத்தனையா விதமாக……
பல்லவி
எத்தனையோ விதமாக உனைப்போற்றி பாடி விட்டேன்
அத்தனையும் வீணோ உத்தமனே ஶ்ரீராமா
அனுபல்லவி
மெத்தனமேன் கேசவனே ஶ்ரீமன் நாராயணனே
குத்தம் குறை நான் செய்ததென்னவோ
சரணம்
சத்தியம் தவறியேதும் இழிச்செயல் புரிந்தேனோ
சுத்தமின்றி ஆலயத்தில் சுற்றித் திரிந்தேனோ
வித்தகர்,வேதியரந்தணரைப் பழித்தேனோ
பெத்தவர் சொல் கேட்டு நடக்க மறந்தேனோ
நித்தியம் துதிப்பதிலேதும் குறை வைத்தேனோ
உத்தமி ஜானகி ஏதும் வத்தி வைத்தாளோ
சத்தமில்லாமல் தம்பி போட்டுக்கொடுத்தானோ
மொத்தத்தில் நான் செய்த தவறென்ன சொல்வாய்
हे रामा पुरुषोत्तमा नरहरे नारायणा केशवा।
गोविन्दा गरुड़ध्वजा गुणनिधे दामोदरा माधवा।।
हे कृष्ण कमलापते यदुपते सीतापते श्रीपते।
बैकुण्ठाधिपते चराचरपते लक्ष्मीपते पाहिमाम्।।
ஆசனத்தை …….
பல்லவி
ஆசனத்தை சிம்மாசனமாக்கிய கேசவனை
வாசுதேவனை நரசிம்மனைப் பணி்தேன்
அனுபல்லவி
நேசமுடன் திருமகளை மார்பில் வைத்திருப்பவனை
கோசலை மைந்தனாயவதரித்த ராமனை
சரணம்
ஆசாபாசத்தளைகளை விலகச்செய்யும்
மாசிலாமணியைக் கமலநாபனை
காசினியோர் கொண்டாடும் ஶ்ரீமன்நாராயணனை
வாச மலர் தூவி மனமாரத்துதித்தித்து
சின்னவனே…..
பல்லவி
சின்னவனே அயோத்தியையாளும் மன்னவனே
புன்னகை தவழும் ஶ்ரீராமா உனைத்துதித்தேன்
அனுபல்லவி
சென்ன கேசவனே ஶ்ரீமன் நாராயணனே
உன்னருளின்றியோரணுவுமசையுமோ
சரணம்
இன்னலிடர் நீக்கும் இனிவனே ரகுராமா
தன்னிகரில்லாத தனிப்பெருந்தெய்வமே
பொன்னி நதிக்கரையில் கிடந்துறங்குமரங்கனே
தென்னிலங்கையரக்கனின் சிரம் கொய்தவனே
#திருச்சக்கரம் #நடுவே……
பல்லவி
திருச்சக்கரம் நடுவே வீற்றிருப்பவளை
ஶ்ரீமகா திரிபுர சுந்தரியைத்துதித்தேன்
அனுபல்லவி
பெருங்கடல் நடுவே மணித்வீப மண்டபத்தில்
பெருமை மிகு அழகிய சிந்தாமணி இல்லத்தில்
சரணம்
மனம் வாக்கிற்கெட்டாத பரம்பொருளை
கனவிலும் நினைவிலும் மறைந்திருப்பவளை
குணம் உருவம் நாம மற்றவளை
தினமும் நாம் செயும் செயலிருப்பவளை
வேத வேதாந்தங்கள் அறிய முடியாதவளை
நாதமாய் நர சுரராய் நரபதியாய் பஞ்சபூதமய்
யாதுமான பரதேவதையாயிருப்பவளை
ஓதக்கடல் துயிலும் கேசவன் சோதரியை
कदम्बवनवासिनीं कनकवल्लकीधारिणीं
महार्हमणिहारिणीं मुखसमुल्लसद्वारुणीम् ।
दयाविभवकारिणीं विशदलोचनीं चारिणीं
त्रिलोचनकुटुम्बिनीं त्रिपुरसुन्दरीमाश्रये ॥
ஶ்ரீராமா நீயே……
பல்லவி
ஶ்ரீராமா நீயே அந்த ரகசியத்தைச்சொல்வாயே
ஆராவமுதனே உனையன்றி யாரறிவார்
அனுபல்லவி
பாராளும் மன்னவனே பட்டாபி ராமனே
நாராயணன் நீயே கேசவனே மாதவனே
சரணம்
அன்னை கைகேயி நிலவினைக்காட்டியே
கன்னல் ராமனுக்கு இன்னமுதூட்டுகையில்
மன்னனவன் வெண்ணிலவைக் கையில்தரக்கேட்டா்ன்
புன்னகைத்தவளும் ஆடியைக் கையில் தந்தாள்
பாலகன் ராமனுக்கு வெண்ணிலவைக்காட்டி
கோலமுடன் அமுது செய்த தாய் கைகேயிக்கு
ஞாலமே தூற்றும் வண்ணம் கானகம் செல்ல வைக்கும்
சீலமில்லா எண்ணம் எப்படி வந்தது
சிலம்போசையொலிக்க…..
பல்லவி
சிலம்போசையொலிக்க நடந்து வரும் ராமாவுன்
சலங்கையொலி கேட்டு மகிழ்ந்தாளே கோசலையும்
அனுபல்லவி
கல கலவெனச்சிரித்து நீ தளர் நடை போட
கிளிங் கிளிங்கென்றுன் கால் தண்டை குலங்க
சரணம்
பொல பொலவெனவே நீ சரியும் வேளையிலே
சல சலவென்றோடி வந்துன் தாயெடுத்து மடிவைக்க
உலகேழுமதைக்கண்டு கொண்டாடி மகிழ
சில வார்த்தை சொல்லியுனைத் தாயணைத்துக்கொண்டாள்
நிலவைப் பழிக்கும் முகமும் கொவ்வைச்செவ்வாயும்
சலவைக் கல்லில் செதுக்கியது போல் நாசியும்
திலகமிட்ட நுதலும் அலையெனக் கேசமும் கொண்ட
நலம் தரும் கேசவனே உனைக்கண்டு துதித்தேன்
ठुमक चलत रामचंद्र बाजत पैजनियाँ॥
किलकि किलकि उठत धाय गिरत भूमि लटपटाय।
धाय मात गोद लेत दशरथ की रनियाँ॥
अंचल रज अंग झारि विविध भांति सो दुलारि।
तन मन धन वारि वारि कहत मृदु बचनियाँ॥
विद्रुम से अरुण अधर बोलत मुख मधुर मधुर।
सुभग नासिका में चारु लटकत लटकनियाँ॥
तुलसीदास अति आनंद देखके मुखारविंद।
रघुवर छबि के समान रघुवर छबि बनियाँ॥
வந்தனம் ராமா…….
பல்லவி
வந்ததனம் ராமா சந்ததமுனைத் துதித்தேன்
பந்தனம் செய்து பாலமமைத்தவனே
அனுபல்லவி
சந்திர முகத்தோனே சாகசம் பல செய்தவனே
இந்திரனும் வணங்கும் திருவடியுடையவனே
சரணம்
மந்தரமலைமையை மத்தாகச் செய்து
தந்திரமாயமரருக்கு அமுதளித்தவனே
உந்திகமலனே மந்திகளின் நேசனே
நிந்தித்த அரக்கரை வதைத்த சுகுமாரனே
சத்திய நெறிகாத்த உத்தமனே ஶ்ரீராமா
நித்திலத் தொத்தெனும் பெயருடையவனே
பத்தரை மாற்றுப் பசும் பொன்னே மணியே
கத்தும் கடல் நடுவே கிடந்துறங்கும் மாலவனே
கபந்தனையழித்தவனே கேசவனே மாதவனே
நிபந்தனைகளற்ற நட்பையளிப்பவனே
உபேந்திரனெனும் நாம முடையவனே
சபரிக்கருள்தந்த சாந்த மூர்த்தியே
துதித்தேன் ஶ்ரீராமசந்திரனை……
பல்லவி
துதித்தேன் ஶ்ரீராமச்சந்திரனை
உதிக்கும் சூரிய குலத்தோனைக் கேசவனை
அனுபல்லவி
புதிதாக என்றும் ஜொலிக்கும் சந்திரனை
நிதியாக இக்ஷ்வாகு குலம் போற்றும் உத்தமனை
சரணம்
மதியாத ராவணனின் விதி முடித்த ராகவனை
எதிரிகளை முறியடித்த விஜயராகவனை
அதிசயமானவனை அதிசுந்தரனை
பதித பாவன சீதாராமனை
இதிகாச புராண வேதங்கள் போற்றும்
மதியுடையவனை மாதவனை மதுசூதனனை
கதிரவனினொளியை மிஞ்சுமொளியுடைவனை
கதியவன் பதமென விழுந்து வணங்கி
துதித்திடுவோம் தினம்……
பல்லவி
துதித்திடுவோம் தினம் ஶ்ரீராம நாமம்
மதித்தவன் புகழ் பாடி மலரடி பணிந்து
அனுபல்லவி
இதிகாச புராணங்கள் வேதங்கள் போற்றும்
கதிரவ குலத்தோனைக் காகுத்னைதனைப்போற்றி
சரணம்
முதிர் கன்னி சபரிக்கு மோட்சமளித்தவன்
அதிகோர சூர்பனகை கர்வம் தீர்த்தவன்
மதுகைடபரை மாய்த்த கேசவன்
சேதுவை மேடுறுத்தி சீரணையெடுத்தவன்
வேதங்கள் காட்டிய வழியில் நடந்தவன்
நீதி நெறி தவறாத அயோத்தி மன்னவன்
மாதா பிதா சொல் கேட்டு நடந்தவன்
கோதண்டமேந்திய வீர ராகவன்
எதிர் நின்று ராவணனைப் போரில் வென்றவன்
அதிசய பொன் மானைத் தேடிச்சென்றவன்
துதி செய்த மாருதியை ஆட்கொண்ட மாவீரன்
மதித்து வந்த சுக்ரீவன் தோழமையை ஏற்றவன்
சீதையை மணம் புரிந்த ஜானகிராமன்
சாதாரண மனிதருக்கும் ஆதரவு தருபவன்
மாதா அகலிகையின் சாபம் தீர்த்தவன்
பூதலம் கொண்டாடும் கோதண்டராமன்
அக்காரக்கனியை……
பல்லவி
அக்காரக்கனியை அடியார்கருள்பவனை
சொக்கவைக்கும் அழகுடைய கேசவனைப் பணிந்தேன்
துரிதம்
திக்பாலருடன் சுகனகாதியர்
நான்முகனிந்திரன் நாரதர் மற்றும்
அனுமன் கருடன் அனைவரும் வணங்கிடும்
அனுபல்லவி
முக்காலமுமறிந்த ஞானியரும் முனிவர்களும்
எக்காலமும் போற்றும் பக்தவத்சலப்பெருமாளை
சரணம்
சக்கரமும் சங்கும் சாரங்கம் கதை கைவாளும்
பக்கத்தில் வைத்திருக்கும் யோகநரசிம்மனை
உக்கிரம் தணிந்தமர்ந்த தக்கானை மாலனை
நெக்குருகித் துதித்தேன் எனக்கருள வேண்டுமென
தடுத்தாட்கொள்ள……..
பல்லவி
தடுத்தாட்கொள்ளத்தருணமிதே தாயே
இடுக்கண் களைந்தெனையே ஆண்டருள்வாயே
அனுபல்லவி
தொடுத்த பாடல்கள் உனைபோற்றி பல உண்டு
படுத்துறங்கும் திருமால் கேசவன் சோதரியே
சரணம்
எடுத்த பிறவிகள் கணக்கிலடங்காது
தொடுவதற்குந்தன் கமலபதங்களை
அடுத்து வந்த என்னைத் தள்ளலாகாது
கடுத்தெனை கடிந்தொதிக்கிடாமலே
ஶ்ரீராமன் குலதனமாம்…….
பல்லவி
ஶ்ரீராமன் குலதனமாம் அரங்கனைத்துதித்தேன்
தாராளமாயெனக்கருள வேண்டுமென வேண்டி
அனுபல்லவி
பேராயிரமுடைய பெரிய பெருமாளை
ஆராவமுதனை ஆதிகேசவனை
சரணம்
ஊரார் மெச்சும் கோதையை மணம் புரிந்த
பேராளனை மாலனைப் பரவாசுதேவனை
தீராவினைதீர்க்கும் திருவரங்கநாதனை
பாரோர் பணிந்தேத்தும் ஶ்ரீமன் நாராயணனை
உனையன்றி வேறு……
எத்தனை…..
பல்லவி
எத்தனை தெய்வங்களிருந்தாலென்ன
அத்தனையும் கேசவனே உனக்கீடாகுமோ
அனுபல்லவி
வித்தகர் ஞானியர் வியந்தேத்தும் உத்தமனே
பத்து தலையரக்கன் ராவணனை வதைத்தவனே
சரணம்
நித்திலத் தொத்தெனும் பக்தவத்சலனே
சத்தியகிரி நாதனென திருமெய்யத்துறைவோனே
குத்தம் குறை ஏதுமிலா கோவிந்தனும் நீயே
கத்தும் கடல் நடுவே கிடந்துறங்கும் நாரணனே
ஆயிரம் கதிருடைய….
பல்லவி
ஆயிரம் கதிருடைய சூரியநாரயணனை
ஞாயிரை ஒளிதரும் தேவனைத் துதித்தேன்
அனுபல்லவி
ஆயிரமாயிரம் யுகங்கள் தோறும்
தேயாது சூரிய மண்டலத்தில் விளங்கும்
சரணம்
பாயுமொளிதரும் நவரத்தினமெனும்
ஓயாதவனதொளிக்கிரணங்களால் நம்மை
தூயவனாய்ச் செய்திடும் நேயனைச் சுடரை
ஞாயிரெனும் தேவனின் பதமலர் பணிந்தேன்
மாயையையகற்றி மன இருள் நீக்கிடும்
தாயும் தந்தையுமாய் அரனயனரியாய்
ஆயகலைகளனைத்தையுமருளும்
தூய மெய்ச்சுடரான ஆதவனைப் பணிந்தேன்
படைத்தல் காத்தலழித்தலெனும் முத்தொழில்
உடையவனை வைகுண்ட வாசனைக்கேசவனை
சுடரொளி தந்து உலகனைத்தும் காத்திடும்
கடவுளைக் கதிரவனை அனைத்துமானவனை
सूर्य मण्डल स्तोत्र
नमोऽस्तु सूर्याय सहस्ररश्मये
सहस्रशाखान्वित सम्भवात्मने ।
सहस्रयोगोद्भव भावभागिने
सहस्रसङ्ख्यायुधधारिणे नमः ॥ 1 ॥
यन्मण्डलं दीप्तिकरं विशालं
रत्नप्रभं तीव्रमनादिरूपम् ।
दारिद्र्यदुःखक्षयकारणं च
पुनातु मां तत्सवितुर्वरेण्यम् ॥ 2 ॥
यन्मण्डलं देवगणैः सुपूजितं
विप्रैः स्तुतं भावनमुक्तिकोविदम् ।
तं देवदेवं प्रणमामि सूर्यं
पुनातु मां तत्सवितुर्वरेण्यम् ॥ 3 ॥
यन्मण्डलं ज्ञानघनन्त्वगम्यं
त्रैलोक्यपूज्यं त्रिगुणात्मरूपम् ।
समस्ततेजोमयदिव्यरूपं
पुनातु मां तत्सवितुर्वरेण्यम् ॥ 4 ॥
यन्मण्डलं गूढमतिप्रबोधं
धर्मस्य वृद्धिं कुरुते जनानाम् ।
यत्सर्वपापक्षयकारणं च
पुनातु मां तत्सवितुर्वरेण्यम् ॥ 5 ॥
यन्मण्डलं व्याधिविनाशदक्षं
यदृग्यजुः सामसु सम्प्रगीतम् ।
प्रकाशितं येन च भूर्भुवः स्वः
पुनातु मां तत्सवितुर्वरेण्यम् ॥ 6 ॥
यन्मण्डलं वेदविदो वदन्ति
गायन्ति यच्चारणसिद्धसङ्घाः ।
यद्योगिनो योगजुषां च सङ्घाः
पुनातु मां तत्सवितुर्वरेण्यम् ॥ 7 ॥
यन्मण्डलं सर्वजनैश्च पूजितं
ज्योतिश्च कुर्यादिह मर्त्यलोके ।
यत्कालकालाद्यमनादिरूपं
पुनातु मां तत्सवितुर्वरेण्यम् ॥ 8 ॥
यन्मण्डलं विष्णुचतुर्मुखाख्यं
यदक्षरं पापहरं जनानाम् ।
यत्कालकल्पक्षयकारणं च
पुनातु मां तत्सवितुर्वरेण्यम् ॥ 9 ॥
यन्मण्डलं विश्वसृजं प्रसिद्धं
उत्पत्तिरक्षप्रलय प्रगल्भम् ।
यस्मिन् जगत्संहरतेऽखिलं च
पुनातु मां तत्सवितुर्वरेण्यम् ॥ 10 ॥
यन्मण्डलं सर्वगतस्य विष्णोः
आत्मा परंधाम विशुद्धतत्त्वम् ।
सूक्ष्मान्तरैर्योगपथानुगम्यं
पुनातु मां तत्सवितुर्वरेण्यम् ॥ 11 ॥
यन्मण्डलं वेदविदोपगीतं
यद्योगिनां योग पथानुगम्यम् ।
तत्सर्व वेद्यं प्रणमामि सूर्यं
पुनातु मां तत्सवितुर्वरेण्यम् ॥ 12 ॥
सूर्यमण्डलसु स्तोत्रम् यः पठेत्सततं नरः ।
सर्वपापविशुद्धात्मा सूर्यलोके महीयते ॥
