ஆராவமுதன் கோவிந்தன்

                       

                      ஆராவமுதன்  கோவிந்தன் 

                             பல்லவி

                 ஆராவமுதனை   நாராயணனை

                 திருவேங்கடமுடையானை மனமாரத் துதித்தேன்

                             அனுபல்லவி

                 தீராவினை தீர்க்கும் மாதவனைக் கேசவனை

                 பேராயிரமுடைய  பேரருளாளனை 

                               சரணம்
                 
                 பனி விழுந்து வணங்கி பகலிலெழும் மூங்கில்கள்
               
                 நிறைந்திருக்கும் வேங்கடத்தில் நிமிர்ந்து நின்றானை

                 இனிய தேனுண்டு தேனீக்கள் மொய்க்கும்

                 மலர் வனம் சூழ் குடந்தையில் கிடந்த திருமாலை


               
செழுங்கொழும்பெ ரும்பனிபொ ழிந்திடஉ யர்ந்தவேய்

விழுந்துலர்ந்தெ ழுந்துவிண்பு டைக்கும்வேங்க டத்துள்நின்று

எழுந்திருந்து தேன்பொருந்து பூம்பொழில்த ழைக்கொழுஞ்

செழுந்தடங்கு டந்தையுள்கி டந்தமாலு மல்லையே.

(Thirumazhisai Azhwar)

You stand in Venkatam the hill where bamboo shoots know how to pray;
They drop to ground by dew of night and rise again by heat of Sun.
You lie in cool Kudanthai plains where bees in blossoms fill the bower;
they fly so high and drop again to drink the nectar of the Lord.