மண்ணார்ந்த பிறப்பறுக்க….

                            மண்ணார்ந்த பிறப்பறுக்க….

                                             பல்லவி

                     மண்ணார்ந்த பிறப்பறுக்க உனையே பணிந்தேன்

                     பெண்ணொரு பாகத்தமர்ந்த மங்கை பங்கனே

                                          அனுபல்லவி

                      மண்ணையுண்ட வாயன் கேசவன் நேசனே

                      தண்மதி பிறை சூடிய தயாபரனே ஈசனே

                                            சரணம்

                      உண்ணார்ந்த ஆரமுதே உத்தரகோசமங்கையுறை

                      புண்ணியனே  புரமெரித்த மங்கள நாதனே

                      எண்ணியுனைத் துதிப்பதன்றி வேறொன்றறியேன்

                      கண்ணருள் தந்தெனைக் காத்திடுவாய் பராபரனே        

              

 பண் ஆர்ந்த மொழி மங்கை பங்கா! நின் ஆள் ஆனார்க்கு

உண் ஆர்ந்த ஆர் அமுதே! உடையானே! அடியேனை
மண் ஆர்ந்த பிறப்பு அறுத்திட்டு ஆள்வாய், நீ வா' என்ன;
கண் ஆர உய்ந்த ஆறு அன்றே, உன் கழல் கண்டே!

பண் ஆர்ந்த - இசை நிரம்பிய, மொழி - சொல்லையுடைய, மங்கை - உமையம்மையின், பங்கா - பாகனே, நின் ஆள் ஆனார்க்கு - உனக்கு அடிமையானார்க்கு, உண் ஆர்ந்த - உண்ணுதல் பொருந்திய, ஆர் அமுதே - அருமையான அமுதமே, உடையானே - உடையவனே, அடியேனை - அடியேனை, மண் ஆர்ந்த பிறப்பு அறுத்திட்டு - மண்ணுலகில் பொருந்திய பிறப்புகளை அறுத்து, ஆள்வாய் - ஆட்கொள்ளும் பொருட்டு, நீ வா என்ன அன்றே - நீ வருக அழைத்ததனால் அல்லவா, உன் கழல் - உன் திருவடிகளை, கண் ஆரக் கண்டு - கண் நிரம்பக் கண்டு, உய்ந்த ஆறு - அடியேன் உய்ந்த முறை ஏற்பட்டது?

      

“ பண்டுரங்கன் துதி “

 

                                       “ பண்டுரங்கன் துதி “

                               மட்டவிழ் மலர் தூவி விட்டலனைத் துதித்தேன்

                               பட்ட துயர் நீங்கிடவும் பரகதி பெற வேண்டியும்

                               கெட்டலையும் மனக்குரங்கையடக்கிடும் வழிபெறவும்

                               சுட்ட செங்கல் மீது நிற்கும் கேசவனை நினைந்து

                               வட்ட நிலவைப் பழிக்கும் வதனம் கொண்ட பேரழகன்

                               துட்டர்களின் கொட்டம் தனை அடக்கிடும் பாண்டுரங்கன்

                               அட்ட புயகரந்தனிலே வீற்றிருப்பவனை

                               எட்டெழுத்தானை ஶ்ரீமன் நாராயணனை

                               பாண்டுரங்க ஹரி ராமகிருஷ்ண ஹரி

                               விட்டல விட்டல பாண்டுரங்கா

                               விட்டல விட்டல பண்டரிநாதா

                                விட்டல விட்டல ஜெய ஜெய விட்டல

                                 

அலைபாயுமென் மனதை….

 

                      அலைபாயுமென் மனதை….

                                        பல்லவி

                 அலைபாயுமென் மனதை அடக்கிட நீ உதவிடுவாய்

                 அலைமகளின் நாயகனே அரவிந்த நாபனே

                                       அனுபல்லவி

                 நிலையா இப்பிரபஞ்சம்தனில் நிலைத்திருப்பவனே

                 இலைமீது துயின்றவனே கேசவனே மாதவனே

                                          சரணம்

                 மலை மீது சிலையாக நிற்கின்ற கோவிந்தா

                 பலப்பல அவதராமெடுத்துலகைக் காப்பவனே

                 முலைப்பால்தனைக் குடித்து பூதனையைக் கொன்றவனே

                 அலைகடலின்  மீதுறங்கும் ஶ்ரீமன் நாராயணனே

உன் நினைவே தாயே…..

 

                                         உன் நினைவே தாயே…..

                                                  பல்லவி

                              உன் நினைவே தாயேயென் பேச்சிலும் மூச்சிலு்ம்

                              உன்னையே நினைத்தேன் அன்னனையே முப்போதும்

                                                 அனுபல்லவி

                              சென்ன கேசவன் சோதரியே மாயே

                              முன்னைப் பழம் பொருளே மூவருக்கும் முதலே

                                                    சரணம்

                              மனதிலுன் நினைவே வாக்கிலுன் நாமமே

                              அனைத்தும் நீயென அறிந்த பின்னாலே

                              கனவிலும் நினைவிலும் உன் நாமமே துதித்தேன்

                              தனக்குவமையில்லாத லலிதாம்பிகையே

                                                            

                              

அம்பிகை எப்படி நினைத்து வழிபட வேண்டும்

மனம்‌, வாக்கு, காயம்‌ என்னும்‌ மூன்று கரணங்‌களாலும்‌ அம்பிகையே வழிபட வேண்டும்‌. இந்த மூன்றிலும்‌  சிறப்பானது மனம்‌. அம்மையை மனத்தால்‌ நினைப்பதற்கு இன்னது தான்‌ நேரம்‌. இன்னது தான்‌ நிலை என்ற வரையறை இல்லை. 

நாம்‌ எப்போதுமே மூச்சு விட்டுக்‌ கொண்டிருக்கிறோம்‌. பேசினாலும்‌ பேசாவிட்டாலும்‌, தூங்கினாலும்‌ விழித்திருந்தாலும்‌ மூச்சு விடுவது நிற்பதே இல்லை. 

டாக்டர்‌ மயக்க மருந்து கொடுக்க, உணர்வு இழந்து உடம்பு கட்டையாகிக்‌ கடக்கும்‌ போதும்‌ மூச்சு விட்டுக்‌ கொண்டிருக்கிறோம்‌. உயிர்‌ உடம்பில்‌ இருப்பதற்கு அடையாளம்‌ மூச்சி தான். 

அம்பிகையின் நினைப்பு மூச்சு விடுவது போல அமைய வேண்டும்‌. நின்றாலும்‌ உட்கார்ந்திருந்தாலும்‌ படுத்திருந்‌தாலும்‌ அம்பிகையின் நினைவு நம்‌ உள்ளத்தே இழையோட வேண்டும்‌. நமக்கு விழிப்பு இருக்கும் போதெல்லாம்‌ "நாம்‌ இன்னார்‌" என்ற நினைப்பு இருந்து கொண்டே இருக்கிறது. 

அதனோடு, நாம்‌ அம்பிகையின் குழந்தை என்பதும்‌ இணைந்து விட வேண்டும்‌. அப்படி ஒரு பழக்கம்‌ வந்து விட்டால்‌ எல்லாக்‌ காலத்தும்‌ அம்மையை நினைத்துக்‌ கொண்டே இருக்கலாம்‌. இத்தகைய நிலையை அடைந்த அபிராமிபட்டர்‌ அம்பிகையை நோக்கிப்‌ பாடுகிறார்‌.

"நின்றும்‌ இருந்தும்‌ கிடந்தும்‌ 

நடந்தும்‌ நினைப்பது உன்னை!"

"எம்பெருமாட்டியே எளியேன்‌ எக்காலத்திலும்‌ உன்னை நினைத்து வாழ்கின்றேன்‌. நின்றாலும்‌ இருத்‌தாலும்‌ படுத்தாலும்‌ நடந்தாலும்‌ உன்னை நினைத்து படியே இருக்கின்றேன்‌" என்கிறார்‌.

எழுத்து : சிவத்திரு.கி.வா.ஜகந்நாதன்

திருவாரூர் வளர்…..

 

                               திருவாரூர் வளர்…..

                                     பல்லவி

                   திருவாரூர் வளர் தியாகேசனை ஈசனை

                   திருமால் கேசவன் நேசனைத் துதித்தேன்

                                       துரிதம்

                    நந்தி கணங்கள் நானமுகன் நரர் சுரர்

                    தந்தி முகத்தோன் தாமரை நாபன்

                    இந்திரன் முருகன் சனகாதி முனிவர்

                    வந்தனை புரிந்திடும் சுந்தரேசனை

                                   அனுபல்லவி

                   பெருமைக்குரிய அஜபா நடமிடும்

                   வீதி விடங்கனைப் புற்றிடங்கொண்டானை

                                    சரணம்

                   கருநாகம் கழுத்தணிந்த சிவபெருமானை

                   பெருநலமுலையாள் கமலாம்பிகையின்

                   ஒருபாகத்தமர்ந்த நமச்சிவாயனை

                   இருவினைப் பயனகல அவனருள் வேண்டி

                                     

                  

                  

வல்லப கணபதியின்…..

 

                                  வல்லப கணபதியின்…..

                                              பல்லவி

                           வல்லப கணபதியின் பாதம் பணிந்தேன்

                           சொல்லுக்கடங்காத பேரெழிலுடைய

                                            அனுபல்லவி

                           வல்லபாம்பா உடனுறை ஆனைமுகத்தோன்

                           நல்லடியார் நலம் பேணும் கேசவன் மருகன்

                                                சரணம்

                          புல்லொன்று தூவித் துதித்தாலும் போதும்

                          நல்லருள் புரிந்திடும் வாரணமுகனவன்

                          வல்லரக்கன் கஜமுகனை மாய்த்த கரிமுகன்                          

                         அல்லலிடர் களையும் மூஷிகவாகனனன்

                          

                           

தேடித் தேடி….

 

                                      தேடித் தேடி….

                                               பல்லவி

                     தேடித் தேடித் துதித்தேனே தேனே உன் திருவடியை

                     ஆடிய பாதனே சிதம்பரநாதனே

                                              அனுபல்லவி

                      வேடிக்கை பல செய்த கேசவன் நேசனே

                      நாடித்துதித்திடுமடியார்க்கு அருள்பவனே

                                                சரணம்

                      காடுதனில் திரியும் சுடலை மாடனும் நீயே

                      வேடுவன் கண்ணப்பனுக்கருள் செய்த ஈசனே

                      ஈடிணையில்லாத பரம்பொருளே சிவனே      

                      பாடித் துதித்தேன் உனதருள் வேண்டியே                                  

சாமிநாதன்……

 

                                    சாமிநாதன்……

                                        பல்லவி

                         சாமிநாதன் எனைக்காக்க வேண்டும்

                         ஆமருவியப்பன் கேசவன் மருகன்

                                       அனுபல்லவி

                          காமனை எரித்த சதாசிவன் மகன்

                           நாமகளும் பூமகளும் போற்றும் ஆறுமுகன்

                                            சரணம்

                          ஓமெனும் மந்திரத்தினுட் பொருளை

                          பூமிநாதன் சிவனுக்கோதிய உமாசுதன்

                          கோமகள் தெய்வானையை மணந்த குமரன்

                          பாமரரும் கொண்டாடும் கலியுகவரதன்

                           

                          

பல விதமாய்ப் போற்றி….

 

                        பல விதமாய்ப் போற்றி….

                                        பல்லவி

                    பல விதமாய்ப் போற்றிப் பாடி விட்டேன் தாயே

                    நலம் பெற வேண்டியே காமாக்ஷியுனையே

                                      அனுபல்லவி

                    அலகிலா விளையாடல் பல புரிந்தவளே

                    உலகுண்டுமிழ்ந்த கேசவன் சோதரியே

                                          சரணம்

                    உலகெலாம் படைத்தவளே உமா மகேச்வரியே

                    கலகம் புரிந்த மகிடனை மாய்த்தவளே

                    சுலபமாயெவரும் அறிய முடியாதவளே

                    தலங்களுள் சிறந்த காஞ்சியிலுறைபவளே

                    

                    

ஈசனைக் கேசவன் நேசனை…..

 

                                 ஈசனைக் கேசவன் நேசனை…..

                                               பல்லவி

                            ஈசனைக் கேசவன் நேசனை மகாதேவனை

                            தேசுடைய சிவனைப் போற்றி வணங்கினேன்

                                            அனுபல்லவி

                           ஆசுதோஷியெனப் பெயர் கொண்ட தேவனை

                           பாசத் தளைகளையும்  நமச்சிவாயனை

                                                சரணம்

                           மாசற்றசோதியை மலர்ந்த மலர்ச்சுடரை

                           மாசிலாமணியை மன்மதனையெரித்தவனை

                           காசினி போற்றும் கயிலாயவாசனை

                           வாச மலர் தூவிப் பாசமுடன் துதித்தேன்

பலவிதமாய்க் காட்சி தரும்….

 

                    பலவிதமாய்க் காட்சி தரும்….

                                     பல்லவி

                 பலவிதமாய்க் காட்சி தரும் பால ராமனை

                 நலமுடன் துதித்தேன் எனக்கருள வேண்டுமென

                                   அனுபல்லவி

                 உலகில் மனிதர்கள் வாழும் நெறிமுறையை

                 சுலபமாய் வாழ்ந்து காட்டிய கேசவனை

                                       சரணம்

                 தலங்களில் சிறந்த அயோத்தியில் எழுந்தருளி 

                 அலகிலா விளையாடல் பலபுரிந்த ராகவனை

                 குலங்களில் சிறந்த ரகுகுலத்திலதித்தவனை

                  பலர் போற்றுமழகனை தசரதகுமாரனை

மாமனைப் போலவே …..

 

                                             மாமனைப் போலவே …..

                                                         பல்லவி

                                 மாமனைப் போலவே மயில் பீலியணிந்தவனை

                                 பூமண்டலம் போற்றும் முருகனைத் துதித்தேன்

                                                       அனுபல்லவி

                                  காமனையெரித்த சிவபெருமான் மகனை

                                  தாமரை நாபன் கேசவன் மருகனை

                                                         சரணம்

                                  மாமறைகள் போற்றும் சிங்காரவேலனை

                                  ஓமெனும் மந்திரத்தின் பொருளுறைத்த குருபரனை

                                  கோமகள் பார்வதியின் பாலனை வேலனை

                                  பாமரரும் பண்டிதரும் பணிந்தேத்தும் முருகனை

                                  நாமங்கள் பல உடைய கார்த்திகேயனை  

                                  நாமகளும் பூமகளும் கொண்டாடும் குமரனை

                                  சேமங்கள் நல்கிடும் செல்வமுத்துக்குமரனை

                                  தூமலர் தூவி மலர்ப்பதம் பணிந்து

                                    

உன்னை மறவா…..

 

                                     உன்னை மறவா…..

                                               பல்லவி

                               உன்னை மறவா மனம் தருவாயே 

                               கன்னலே ஶ்ரீராமா உன் பதம் பணிந்தேன்

                                             அனுபல்லவி

                               சென்ன கேசவனே இன்னமுதே ராகவனே

                               தன்னிகரில்லாத தனிப்பெருந்தேவனே

                                                 சரணம்

                               தென்னிலங்கையரக்கன் சிரம் கொய்தவனே

                               புன்னை நல்லூரிலுறை கோதண்ட ராமனே

                               உன்னருள் இல்லையேல் உலகமுய்யுமோ

                               பன்னக சயனனே பாற்கடல் வாசனே

                               முன்னமொரு கல்லைக் காரியையாய்ச் செய்தவனே

                               இன்னொரு காரிகையின் மானம் காத்தவனே

                               மன்னு புகழ் ஜானகியின் கரம் பிடித்தவனே

                               சொன்ன சொல் காக்கும் அயோத்தி மன்னவனே

                               

கலைமகளின்….

 

संगीतमपि साहित्यं सरस्वत्याः  स्तनद्वयम्  |

एकमापातमधुरमन्यदालोचनामृतम्  ||

  Sangeetamapi  saahityam  Sarasvatyaah stanadvyam.

Ekamaapaatamadhuramanyadaalochanaamrutam

(Music and literature  are like the two breasts of  the

Goddess Sarasvati, the presiding deity of all fine arts, music

and literature.  From one breast flows the sweet Music and

from the other breast flows the beautiful and eternal literature

like the nectar of Gods) Krishna Subramanian

                                          கலைமகளின்….

                                               பல்லவி

                               கலைமகளின் கமலபதம் தனைத் துதித்தேன்

                               கலைகளுமிசை ஞானமும் நான் பெற வேண்டியே

                                             அனுபல்லவி

                               அலைமகள் மலைமகள் அயனரன் கேசவன்

                               தலை வணங்கிப் பணிந்தேத்தும்         

                                                  சரணம்

                                கலையிலக்கியம் சங்கீதம் சாகித்யம் 

                                கலைமகளினழகிய இரு தனங்கள்

                                முலையொன்றிலிருந்து இசை வழியும்

                                கலையிலக்கியம் மறு முலையில் பெருகும்

           

பச்சைப் பட்டினி….

                      பச்சைப் பட்டினி….

                               பல்லவி

            பச்சைப் பட்டினி விரதம் காண இருக்குமுனைக் காண

            இச்சை கொண்டேன் தாயே சமயபுரம் மாரியே

                              அனுபல்லவி

             நச்சரவணை துயிலும் கேசவன் சோதரியே

             பிச்சாடனர் சிவனின் இடங்கொண்ட நாயகியே

                                  சரணம்

             துச்சமென அரக்கர் பலரை மாய்த்தவளே

             அச்சம் களைந்தென் மனக்கவலை தீர்க்க

             இச்சகத்திலுனையன்றி வேறொரு துணை எனக்கில்லை

             மெச்சியுனைப் போற்றி உன் பாதம் பணிந்தேன்

வனப்புடையவளே…..

 உத்தமமான பக்தனுக்கு பாப புண்ணியங்களை கடந்து அனுகிரஹிக்கும் சக்தி ஜகன்மாதாவுக்கு உண்டு!!! 

त्रातव्य एष इति चेत् करुणा मयि स्यात्

त्रायस्व किं सुकृत- दुष्कृत चिन्तया मे ।

कर्तुं जगत्तिरयितुं च विशृङ्खलायाः

कर्माऽनुरोध इति के प्रति वञ्चनेयम् ॥

பரதேவதையே! 

என்மேல் கொண்ட கருணையினால் 

என்னை எப்பேற்பட்டாவது கரையேற்ற வேண்டும்மென்ற எண்ணம் உனக்கு  ஏற்படுமாயின், என் புண்ணிய பாபங்களை நீ ஏன் கணக்கிட வேண்டும்?

அனைத்துப் ப்ரஹ்மாண்டங்களையும் உன்  இஷ்டம்  போல் சிருஷ்டிக்கவும், அழிக்கவும் சக்தியுடைய உனக்கு, என் பாப புண்ணியங்களாகிய  கர்மாவை மீறி என்னைக் காத்தருள சக்தியில்லை என்பது ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத வார்த்தை!!! 

          

                                           வனப்புடையவளே…..

                                                   பல்லவி

                                    வனப்புடையவளே வடிவாம்பிகையே

                                    அனவரதமுனைத்துதிக்குமெனக்கருள்வாயே

                                                  அனுபல்லவி

                                    தனபாரம் மிகுந்தவளே கேசவன் சோதரியே

                                    உனதருளில்லையேல் உலகமுய்யுமோ              

                                                     சரணம்                        

                                    அனைத்தையும் படைக்கவுமழிக்கவும் சக்தியுடையவளே

                                    நினைத்ததை நடத்தும் தகவுடைய தாயே

                                    உனைத் துதிக்குமென் பாவ புண்ணியங்களை

                                    முனைப்புடனழிப்பது உனக்கொரு பொருட்டோ

பொற்கழல் பணிந்தேன்….

 

                          பொற்கழல் பணிந்தேன்….

                                        பல்லவி

                      பொற்கழல் பணிந்தேன் கற்பகாம்பிகே

                      நற்கதி பெறவே நாளுமுனை வேண்டி

                                          துரிதம்

                      நரர் சுரர் நான்முகன் நந்தி கணங்கள்

                      சுரபதி சுகசனகாதியர் வணங்குமுன்

                                     அனுபல்லவி

                      உற்சவ நாளில் கோலாகலமாக

                      சிற்பரன் சிவனுடன் காட்சி தரும் உன்                 

                                         சரணம்

                       விற்பன்னர் வேதியர் பலரும் போற்றும்

                       சொற்களுக்கடங்காத அற்புதமே

                       கற்பனைக்கெட்டாத மாமேருதனிலமர்ந்த

                       தற்பரையே தாயே கேசவன் சோதரியே

                        

                       

நாம சங்கீர்த்தனமே….

 

                      நாம சங்கீர்த்தனமே….

                                பல்லவி

               நாம சங்கீர்த்தனமே அனைத்திலும் சிறந்தது  ( ராம ) ( கோவிந்த) 

               பாமரர் பண்டிதரனைவருக்கும் எளிதான  

                             அனுபல்லவி

               காமக்ரோதமெனும் அறுபகையகலவும்

               மாமறை மந்திரப் பொருளறிய உதவிடும்

                                  சரணம்

               சாமத்தில் பகலிரவில் எந்நேரமும்

               தேமதுரத்தமிழிலோ தாய் மொழியிலோ

               பூமியிலனைவரும் எளிதாகச் சொல்ல வல்ல

               ஆமருவியப்பன் கேசவனவனது

உன்னைத் துதிப்பதன்றி…..

 

அம்பாளை    உபாஸிப்பதே   ஜன்மா   எடுத்ததன்   பெரிய   பலன்.   அன்பு மயமான    அம்பிகையைத்   தியானிப்பதை   விடப்   பேரானந்தம்  எதுவும்  இல்லை.  அம்பாளை    உபாஸிப்பதற்கு   வேறு  பலன்   எதுவும்  வேண்டாம்.   அதுவே  அதற்குப்   பலன்.   ஆனாலும்,  இந்த  லோகத்தின்    மாயையில்   நாம்  எல்லோரும்    சிக்கிக்  கொண்டிருப்பதால்,  'நான்'  என்பதை  விட்டு,   அவளை   அவளுக்காகவே   உபாஸிக்கிற    ஆனந்தம்   நமக்கு  ஆரம்ப தசையில்   புரிய மாட்டேன்  என்கிறது. 

"அம்மா!   நான்   எத்தனையோ   தோஷம்   உள்ளவன்.  என்றாலும்   உன்னை  நம்பி விட்டேன்.  நீ  கடாக்ஷித்து  விட்டால்   எத்தனை   தோஷமானாலும்    தூர ஓடி விடும்.   நான்  எப்படி  இருக்க   வேணுமோ   அந்த   மாதிரியாக   இருக்கும்  படியாக   நீயே   பண்ணம்மா"என்று     அவளிடம்   நம்மை ஓயாமல்   ஒப்புக் கொடுத்துக்  கொண்டிருந்தாலே   போதும் - அதை விடப்   பெரிய  மதமோ,  சித்தாந்தமோ, அநுஷ்டானமோ   இல்லை.  எல்லாம்   அவள்  சித்தப்படி    ஆகட்டும் என்று  விட்டு விட்டு,  நாம்   பஞ்சு  மாதிரி மனசில்   எந்தக்   கனமும்   இல்லாமல்   லேசாகி விட்டால்   அதை  விடப்   பேரானந்தம்  இல்லை..  மஹா  பெரியவா அருளுரை.... அம்பிகையின் திருவடிகளில் சரணம் !                

                                           உன்னைத் துதிப்பதன்றி…..

                                                          பல்லவி                                        

                                    உன்னைத்துதிப்பதன்றி வேறு பணி எனக்கில்லை

                                    அன்னையே அனைத்தும் நீயென்றறிந்த பின்னாலே          

                                                        அனுபல்லவி

                                     முன்னைப் பழம் பொருளே மூவருக்கும் முதலே

                                     சென்ன கேசவன் சோதரியே மாயே

                                                             சரணம் 

                                     என்னையே உன்னிடம் தந்துவிட்டேன் தாயே

                                     கன்னலே இனியெனை நீ என்ன செய்தாலும்

                                     உன் பதமே சதமென்று சரணடைந்து விட்டேன்

                                     பன்னகபூஷணியே பரிபூரணியே

                                    

                                     

                                                              

                             

                           

                                            

                              

                              

கண்ணனுக்குப் பிரியமான….

 

                                கண்ணனுக்குப் பிரியமான….

                                              பல்லவி

                      கண்ணனுக்குப் பிரியமான துளசியைத் துதித்தேன்

                      பண்ணிசைத்ததன் புகழைப் பாடிக் கொண்டாடி

                                         அனுபல்லவி

                      தண்மதி முகத்தோன் தாமரை நாபன்

                      எண்ணமெலாம் நிறைந்திருக்கும் சென்னகேசவன்

                                            சரணம்

                      உண்டுலகுமிழ்ந்த யசோதை பாலன்

                      புண்டரீகாக்ஷன் திருவுறை மணிமார்பன்                   

                     அண்ட சராசரங்கள் தனையாளுமழகனவன்

                      வண்ணமிகு மார்பை மாலையாயலங்கரிக்கும்

                     

                    

                      

என்னைப் பெற்ற தாயே….

     

                                      என்னைப் பெற்ற தாயே….

                                                       பல்லவி

                                  என்னைப் பெற்ற தாயே தர்மாம்பியையே

                                  உன்னைத்துதித்து நானும் உயிர் வளர்த்தேனே

                                                    அனுபல்லவி

                                  பன்னகசயனன் கேசவன் சோதரி

                                  பன்னக பூஷணன் ஐயாரப்பன் நாயகி

                                                       சரணம்

                                  சொன்ன சொல் காக்கும் அன்னபூரணியே                            

                                  முன்னைப் பழம் பொருளே மூவருக்கும் முதலே

                                  உன்னருளாலன்றோ உலகமியங்குவது

                                  இன்னருள் தந்தெனைக் காப்பவளும் நீயே

                                  

நம்பியை நான்….

 தினம் ஒரு பாசுரம்-14

நம்பியைத் தென் குறுங்குடி நின்ற, அச்

செம்பொனே திகழும் திருமூர்த்தியை,

உம்பர் வானவர் ஆதியஞ்சோதியை,

எம்பிரானை என் சொல்லி மறப்பனோ.

- திருவாய்மொழி

நாங்குநேரிக்கு அருகில், மேற்குத் தொடர்ச்சி மலை அடிவாரத்தில், உள்ள திருக்குறுங்குடி எனும் திவ்விய தேசத்தில் எழுந்தருளியிருக்கும் சிவந்த திருமேனியுடனான “வடிவழகிய நம்பி” (வண்ணமழகிய நம்பி) யை நம்மாழ்வார் உள்ளம் உருகிப் போற்றி அருளிய ஓர் அற்புதமான பாசுரம் இது. இப்புண்ணியத்தலம் 1500 வருடம் தொன்மையானது. வராக மற்றும் பிரம்மாண்ட புராணங்களில் இத்தலக்குறிப்புகள் காணப்படுகின்றன. 108 வைணவத் திருப்பதிகளில் மிக முக்கியமானதும் கூட. தாயாரின் திருநாமம் குறுங்குடி வல்லி நாச்சியார். இதை வாசிக்கும் அனைவரும் அவசியம் சென்று தரிசிக்கவும் :-)

குறுங்குடி என்பது காரணப்பெயராம். பிரம்மாண்ட வராக அவதாரம் எடுத்த பெருமாள் தனது உருவத்தை இங்கு குறுக்கி எழுந்தருளியிருப்பதால் இத்தலம் திருக்குறுங்குடி ஆயிற்று.”குறியவன்” வந்து தங்கிய திருத்தலம் என்பதால் வாமன சேத்திரம் என்றும் கூறுவர். இத்தலத்தில் கைசிக ஏகாதசி விமரிசையாக கொண்டாடப்படுகிறது, அதன் பின்னணியில் ஒரு பழங்கதை உண்டு. 

நம்மாழ்வார் பூவுலகில் அவதரிக்கவே காரணமாக இருந்தவர் அழகிய நம்பி என்பதாலோ என்னவோ, ஆழ்வார் இப்பெருமாள் மேல் பாடிய பாசுரங்கள் தேன் சொட்டச் சொட்ட இனிக்கும்! அதாவது, நம்மாழ்வாரின் பெற்றோர்களான காரியும், உடைய நங்கையும் திருக்குறுங்குடியில் புத்திர பாக்கியம் வேண்டிப் பிரார்த்தித்ததால், திருக்குறுங்குடி நம்பியின் அம்சமாக நம்மாழ்வார் அவதரித்தாராம். என் ஃபேவரட் ஆழ்வாரான திருக்கலியன் எனும் திருமங்கை மன்னனுக்கு பரமன் மோட்ச சித்தி அருளியது திருக்குறுங்குடியில் தான்!

உடையவர் இராமானுசரை தன் ஆச்சார்யானாக மனமுவந்து ஏற்றுக் கொண்டவர் இத்தலப் பெருமாள். அதனால், அவருக்கு உண்டான அழகான திருநாமம் “ஸ்ரீ வைஷ்ணவ நம்பி”. இத்தலத்தில் வடிவழகிய நம்பி (நின்ற திருக்கோலம்) தவிர இன்னும் 4 நம்பிகளாக பெருமாள் அருள் பாலிக்கிறார், (வீற்று)இருந்த நம்பி, கிடந்த நம்பி, திருப்பாற்கடல் நம்பி மற்றும் மலை மேல் நம்பி…

இனி பாசுரத்திற்கு வருவோம்:

ஆழ்வார் பெருமாளை ”செம்பொனே திகழும் திருமூர்த்தியை” என்று போற்றுவதை கவனிப்போம். வெறும் பொன் (தங்கம்) அத்தனை ஒளிர்வதில்லை. பரமன் தங்கமாக இருந்தாலும், நம்மால் உணர முடிவதில்லை! பொன்னானது, செந்நிறத் தாமிரம் சேர்க்கப்பட்டு, அழகிய அணிகலனாக உருவெடுக்கையில், அது எப்படி ஒளிர்கிறதோ, அது போலவே ஸ்ரீயை (திருமகளை) மார்பில் தரித்து புருஷ உத்தமனாக, ஸ்ரீமன் நாராயணனாக அடியவரை அவன் அரவணைத்துக் கொள்வதைத் தான் ஆழ்வார் குறிப்பில் நமக்கு உணர்த்தியிருப்பதாகச் சொல்வதும் பொருத்தமானது தானே! பரமபதம் கிட்ட, பிராட்டியின் (மகாலஷ்மி) ரெகமண்டேஷன் (இதற்கு புருஷகாரம் என்று பெயர்) அவசியம் என்பதும் ஒரு வைணவக் கோட்பாடு தான்.

பெருமாளுக்கு, ”நம்பி” என்பதும் அர்த்தமுடைய ஓர் அழகான பெயரே! அதாவது, பக்தர்களுக்கு, இம்மையிலும் மறுமையிலும், நம்பிக்கை அளிப்பவன்; தன்னை “நம்பி” வந்த அடியவரை ஒரு போதும் பரமன் கைவிடுவதில்லை!”ஆதியஞ்சோதி” எனும்போது, பரந்தாமனே அனைத்துக்கும் ஒளி வடிவான காரணகர்த்தன் என்றாகிறது. ஆதி வடிவம், நீதி வடிவம், சோதி வடிவம், அருள் வடிவம், சரணாகதிக்கான வடிவம் என போற்றத்தக்க அத்தனை நற்குணங்களுக்கும் (கல்யாண குணங்கள் என்பர்) தலைவனாகவும் அவன் இருக்கிறான்.

ஆழ்வார் வேறொரு பாசுரத்தில், “வேரும் வித்துமின்றித் தானே தன்னிலையறியாத் தொன் மிகு பெரு மர” என்று வியக்கிறார்! இங்கு திருமாலை மரமாக உருவகிக்கிறார். அதற்கு வேருமில்லை, விதையுமில்லை! தொன் மரம் என்பதை — கால வரையறைக்கு உட்படாதது (timeless) என்றும், மிகு மரம் என்பதை வெளியின் வரையறைக்கு உட்படாதது (beyond space limitation) என்றும் பெரு மரம் என்பதை உருவ அளவுகளைக் கடந்தது (immeasurable) என்றும் கொள்ள வேண்டும் ! அதாவது பரம்பொருள் என்பது கால, வெளி, உருவ அளவுகளைக் கடந்த ஒன்று என்பதை அனாயாசமாக ஒரு வரியில் சொல்கிறார்!!!

பாசுரப் பொழிப்புரை:

நம்பியைத் - நற்குணங்களுக்கு அதிபதியான

தென் குறுங்குடி நின்ற- திருக்குறுங்குடியில் எழுந்தருளியிருக்கின்ற

அச்செம்பொனே திகழும் - சிவந்த பொன் போல் மிளிரும்

திருமூர்த்தியை - திருவடிவங்கொண்ட பெருமாளை

உம்பர் வானவர் - வானுலகக் கடவுளர்க்கும், இமையோர்க்கும்

ஆதியஞ்சோதியை - காரணகர்த்தனான ஒளி வடிவானவனை

எம்பிரானை - என் பரம தலைவனை

என் சொல்லி மறப்பனோ - எங்ஙனம் யான் மறக்க இயலும்! (என்னானாலும் மறக்கவே இயலாது)

                                               நம்பியை நான்….

                                                     பல்லவி

                                    நம்பியை நான் மறவேனென்றென்றும்

                                    அன்பர் மனங்கவர் ஆதிபிரானை

                                                    அனுபல்லவி

                                    அம்புயநாபனைக் கேசவனை மாதவனை 

                                    வெம்பவக் கடல் கடக்க உதவிடும் மாயனை

                                                          சரணம்

                                    உம்பர் வானவர் தொழும் தேவாதி தேவனை

                                    நம் பெருமாளெனும் நாராயணனை

                                    செம்பொன்னெனத்திகழும் ஆதியஞ்சோதியை

                                    எம்பிரானை தென் குறுங்குடி நின்ற

பார்வதி பரமசிவனாக…..

 

                                               பார்வதி பரமசிவனாக…..

                                                           பல்லவி

                                        பார்வதி பரமசிவனாக க்காட்சி தரும்

                                        பர்வதம் தனை த்துதித்தேன் 

                                                         அனுபல்லவி

                                         பார் புகழுமென்னீசன் கேசவனும் போற்றும்

                                         சீர் மிகுந்த தெய்வத் தம்பதியரான

                                                              சரணம்

                                         வார்த்தைகளுமதன் பொருளுமொன்றாகக்

                                         கோர்வையுடனமைந்தது போலமைந்திருக்கும்

                                          ஈருருவுமொன்றான உலகின் தாய் தந்தையரை

                                          நேர் நின்று காணும் பாக்கியத்தையளித்த

                                          

                                                                              

தங்கரதத்தில் மங்களமாய்…..

 

                             தங்கரதத்தில் மங்களமாய்…..

                                          பல்லவி

                        தங்க ரதத்தில் மங்களமாய் பவனி வரும் 

                        செங்கண்மாலைப் பாண்டு ரங்கனைத்துதித்தேன்

                                           துரிதம்

                        அணிமணிகள் மலர் மாலைப் பட்டாடை புனைந்து

                         துளபம் கௌஸ்துபம் நெற்றித்திலகமிட்டு

                                         அனுபல்லவி

                        திங்களும் ஞாயிறும் கண்களாய் விளங்கும்

                        பங்கய நாபனைக் கேசவனை மாதவனை

                                             சரணம்

                        சங்கும் சக்கரமுமேந்திய திருமாலை

                        அங்கிங்கெனாதபடி எங்கும் நிறைந்திருப்பவனை

                         பொங்கரவணை துயிலும் நாராயணனை

                         மங்காத புகழ் மேவும் தென்னாங்கூர் வாசனை

                       

                       

                         

                         

     

வண்ணமிகு கண்ணபுரத்தாளை….

  “ஐந்து தலைப் பாம்பு குடை விரிக்க, தலையில் தங்கக் கிரீடம் அணிந்து, மாதுளம்பூ நிறத்தவளாய், எட்டுக் கரத்திலும் கத்தி, உடுக்கை, தாமரைப்பூ, திரிசூலம், கபால வடிவம், பாசம், காண்டீபம், மணி” ஏந்தி, இடதுகால் பீடத்தில் மடித்திருக்க, வலது காலில் மூன்று அசுரர்களின் தலையை மிதித்த வண்ணம் கிழக்குத் திசை நோக்கி சமையபுரத்தாள் அமர்ந்திருக்கிறார்” என்கிறார்.

                          வண்ணமிகு கண்ணபுரத்தாளை….

                                              பல்லவி

                     வண்ணமிகு கண்ணபுரத்தாளை மனமாரத்துதித்தேன்

                     எண்ணமெல்லாமவளே நிறைந்திருக்கின்றாள்

                                            அனுபல்லவி

                      கண்ணன் கேசவன் சோதரியவளே

                      மண்ணுருவாய்க் காட்சி தரும் மகமாயியவளே

                                                சரணம்

                       கண் கவரழகுடன் சர்ப்பக்குடையின் கீழ்

                       தண்மதி முகத்தாள் பொற்கிரீடமணிந்து

                       எண் கரத்திலுடுக்கை வாள் திரிசூலம்

                       காண்டீபம் கபாலம் மணி உடுக்கையேந்திய

                       வலக்கால் மூன்று அரக்கர்கள் தலைமிதிக்க

                       இடக்கால் மடக்கி பீடத்தின் மேலிருக்க

                       பலவித மலர் மாலை மணிமாலையணிந்த

                       உலகெலாம் காக்கும் சமயபுரம் மாரியை                                           

 

                        

உனதருள் பெறவே…..

 

                                               உனதருள் பெறவே…..

                                                     பல்லவி

                                 உனதருள் பெறவே தினமுனைத் துதித்தேன்

                                 எனதருமை நமச்சிவாயனே மௌனம் ஏனோ

                                                   அனுபல்லவி

                                 உனதடிமுடி தேடிக் கேசவனும் பிரமனும்

                                 தினவெடுத்தலைந்தனர் பயனேதுமின்றி

                                                       சரணம்

                                 சனக சனந்தன முனிவருக்கெல்லம்

                                 அனைத்து மறை பொருளும் மறைகளுக்கப்பாலும்

                                 அனவரதம் கல்லால மரத்தின் கீழமர்ந்து

                                 தினமுமோதிய ஈசனே ஆதிநாதனே                                                                                                   

கசிந்துருகும் காதலுடனுனை….

 To start a day is just like painting. Draw the line with prayers. Erase the errors with forgiveness. Dip the brushes with patience and colour it with Love.

பசி என்று வந்து விட்டால் எல்லா உணவும் ருசிதான்.

ஆன்ம நேயம் என்பது மலர்ந்து விட்டால்

எல்லா உயிர்களும் இறைதான்....

Good Morning🌞 Have a wonderful day 👍🏻 காலை வணக்கங்களுடன்..

      

                                  கசிந்துருகும் காதலுடனுனை….

                                                பல்லவி

                                கசிந்துருகும் காதலுடனுனை த்துதித்தேன்

                                விசித்திரமாவனே கேசவனே எனக்கருள்வாய்

                                              அனுபல்லவி

                                சசி மணாளனைக் காமனைப் படைத்தவனே

                                அசித்தும் சித்துமானவனே ஶ்ரீமன் நாராயணனே 

                                                   சரணம்

                                பசியென்று வந்துவிட்டால் உண்ணும் உணவனைத்தும்

                                ருசி யன்றோ  கண்ணபெருமானே கருநிறவண்ணனே

                                சுசீலை ராதையின் காதலனே புருஷோத்தமனே

                                வசீகரனே வாசுதேவா உன் பதம் பணிந்தேன்

  

உன்னை மறவா…..

 

                                 உன்னை மறவா…..

                                         பல்லவி

                     உன்னை மறவா மனம் தருவாயே ஓ ஜகந்நாதா 

                     என்னை ஆட்கொண்ட பரம்பொருளே கேசவனே

                                       அனுபல்லவி

                     முன்னைப் பழம் பொருளே முகுந்தா கோவிந்தா

                     அன்னை தந்தை குருவனைத்தும் நீயே

                                            சரணம் 

                     புன்னை மரத்தடியே புல்லாங்குழலூதி நிற்கும்

                     கன்னையனே கருமுகில் வண்ணனே

                     பன்னகசயனனே பாற்கடல் வாசனே

                     தன்னிகரில்லாத ஶ்ரீமன் நாராயணே

          

எனை எழுத வைக்கும் …..

 

                                  எனை எழுத வைக்கும் …..

                                               பல்லவி

                          எனை எழுத வைக்கும் ஶ்ரீமன் நாராயணனே

                          உனையே சேரும் இகழும் புகழும்

                                             அனுபல்லவி

                          அனைத்தும் நீயென அறிந்தேன் கேசவனே

                          இனி நீ வேறு நான் வேறு உண்டோ இவ்வுலகில்

                                                  சரணம்

                           முனைப்புடன் உனைத் துதிப்பதன்றி

                           எனக்கு வேறு பணியில்லை இவ்வலகில்

                           சினந்தெனை வெறுத்தாலும் பரிந்தெடுத்தணைத்தாலும்

                           உனது திருவடியே புகலெனக்கு

          

துயர் தீர்த்த நாதனை…..

        

                                 துயர் தீர்த்த நாதனை…..

                 

                                       பல்லவி

                      துயர் தீர்த்த நாதனை சிவனைத் துதித்தேன்

                      தயவளித்தெனைக்காக்க வேண்டுமென வேண்டி

                                      அனுபல்லவி

                      அயனும் கேசவனும் அடிமுடி தேடிய ஈசனை

                      தையல் பூங்கொடிக்கு மறையோதிய சிவனை

                                         சரணம்

                       புயங்கனைப் புலிக்கால் முனிவர் துதித்த

                       புலியூரானை  உமையவள் நாதனை

                       வியக்க வைக்கும் விளையாடல் பல புரிந்தவனை

                       நயமுடன் எனக்கருள வேண்டுமென வேண்டி                

துணையின்றித் தவிப்புடனே….

     

துணையின்றி துயரோடு தனியாக என் பீடம் தவிப்போடு வந்தாலும் ,தாளாத சோகத்தில் விழிகள் கலங்கி நின்றாலும் , உன்னுடன் நான் துணையென வருவேன்!.....

                           துணையின்றித் தவிப்புடனே….

                                       பல்லவி

                     துணையின்றித்  தவிப்புபடனே என்னிடம் வந்தாலும் 

                     துணையாயிருபேனென்றாள் கேசவன் சோதரி

                                    அனுபல்லவி

                     பிணையம் அவளென்றே ஆதரவளித்தென்

                     பிறவிக்கடன் தீர்க்கும் வழியையுமளித்தாள்

                                      சரணம்

                     சுணக்கம் தடைகள் எதுவுமே இன்றி

                     அணைத்தெனக்காதரவு  தந்த அன்னையின்

                     இணையடித் தாமரையை அன்புடனே என்றும்

                     வணங்கித் துதித்தேன் அவளருளாலே

படைப்பதும் நீயே…..

            

                                 படைப்பதும் நீயே…..

                                               பல்லவி

                           படைப்பதும் நீயே அழிப்பதும் நீயே 

                           கடைக்கண் வைத்தெனைக் காத்தருள்வாயே

                                                   துரிதம்

                             அரனயனரியும் சுகசனகாதியரும்

                              சுரபதி நரர் சுரர் வணங்கிடுமீச்வரியே

                                              அனுபல்லவி

                            இடைக்குலத்துதித்த கேசவன் சோதரியே

                            சடைமுடி தரித்த ஈசன் நாயகியே

                                               சரணம்

                             இடை சிறுத்தவளே இமவான் மகளே

                             படை நடத்தி பல அரக்கர்களையழித்தவளே           

                             விடை வாகனனின் ஒருபாகத்தமர்ந்தவளே  

                             அடைக்கலம் நீயே ஶ்ரீ லலிதாம்பிகையே                 

                  

                               

                            

விடையறியா வாழ்வை….

 

                                            விடையறியா வாழ்வை….

                                                       பல்லவி

                                   விடையறியா வாழ்வை நமக்களித்த சிவனை

                                   விடை  பெறவே நாளும் அவனடி துதித்தேன்

                                                     அனுபல்லவி

                                   விடை வாகனனைக் கேசவன் நேசனை

                                   விடமுண்ட கண்டனை நமச்சிவாயனை

                                                        சரணம்

                                   விடையேறி உலகாளுமகிலண்ட நாயகனை

                                   சடையோனை சாம்ப சதாசிவனை ஈசனை

                                   இடப்பாகம் உமைக்களித்த உமையொருபாகனை

                                   விடை தந்தெனையே கடைத்தேற்ற வேண்டுமென

  

                     

ஆனந்த தாண்டவமாடிய….

 

                                      ஆனந்த தாண்டவமாடிய….

                                                 பல்லவி

                               ஆனந்த தாண்டவமாடிய சிவனை

                               வான் புகழீசனைப் பாடித் துதித்தேன்

                                                அனுபல்லவி

                               வானும் புவியுமளந்த கேசவன் நேசனை

                               தேனார் மொழியாள் சிவகாமி நாயகனை

                                                     சரணம்

                               ஊனுயிர் தந்தவனை உலகநாதனை

                               மோனத்தவம் செய்யும் முனிவர்கள் துதித்திடும்

                               கூனல் பிறையணிந்த அகிலாண்டேச்வரனை

                               ஞானமும் நல்வாழ்வும் யான் பெற வேண்டியே

                             

எல்லாரும் எல்லா….

                                        எல்லாரும் எல்லா….

                                             பல்லவி

                          எல்லாரும் எல்லா பாடலுமுனைப்போற்றி

                          நல்ல படிப் பாடிவிட்டாரினி நான் பாட என்ன உள

                                            அனுபல்லவி

                          சொல்லும் பொருளுமதுவாகப் பாடிட

                          நல்லபடி நானும் பின் தொடர்ந்தேன் சிவனே

                                                சரணம்

                          கல்லாரும் கற்றவரும் போற்றுகின்ற ஈசனே

                          தில்லைவாழ் சிதம்பர நாதனே நடராஜனே

                          எல்லாமும் நீயென்றே நானறிவேன் சிவனே 

                          வல்லானே ஆதிபகவனே கேசவன் நேசனே

                                               

                         எல்லோரும் காணும் வண்ணம் ஆடுகின்ற உனதாடல்

                         நல்லவண்ணம் நான் கண்டேன் என் மனத்திரையில்

                         நல்லாள் சிவகாமியம்மையும் உடனாட

                         பதஞ்சலி வியாகரபாதரும் நந்தியுமாட

                         மாலயனுமிந்திரனும் முனிவர்களுமாட

                         வேலனுடன் கணபதியும் தேவர்களுமாட

                         தில்லை மூவாயிரம்  வேதியருமாட

                         பாதச்சிலம்புளும் தண்டையுமாட

                         நவமணி மாலகளுமாரங்ளுமாட

                         கழுத்தணிந்த நாகமும் படமெடுத்து ஆட

                         விரித்த சடையாட சூடிய பிறையாட

                         ஏந்திய மான் மழுவாட முயலகனாட

                                            

காமனை எரித்தவனை…..

     

                                  காமனை எரித்தவனை…..

                                               பல்லவி

                           காமனை எரித்தவனை காளத்தி நாதனை

                           சோமசுந்தரனை சிவனைப் பணிந்தேன்

                                               துரிதம்

                           பாமரர் பண்டிதர் நந்தி கணங்கள்

                           நரர் சுரர் நான்முகன் சனகாதி முனிர்கள்

                           இந்திரன் நாரதர் கோள்களொன்பதும்

                           எண்திசை பாலரும் கரம் பணிந்தேத்தும்

                                             அனுபல்லவி

                           ஆமருவியப்பன் கேசவன் நேசனை

                           சாமகானம் தனை ரசித்திடும் ஈசனை

                                               சரணம்

                           சேம முடன் பாம்பும் சிலந்தியும் யானையும்

                           தாமரை மலர்க் கரத்தாள் ஞானாம்பிகையும்

                           தாமாகத்துதித்த அழகிய திருத்தலம்

                           தேமதுரத் தமிழால் பாமாலை புனைந்து                            

                         

                        

                        

                       

  

                            

சிவலோகநாதனை….

   

                        சிவலோகநாதனை….

                                 பல்லவி

                    சிவலோக நாதனை துதித்திடுவோம் தினமே

                    பவரோகம் தனைக் களைந்திடவே ஈசன்

                                 அனுபல்லவி

                     நவநீதக்கண்ணன் கேசவன் நேசன்

                     அவனருள் பெறவே அனைவரும் கூடி

                                      சரணம்

                      ஆசைக்கடலில் அமிழ்ந்துழலாமலே

                      பாசத் தளைகளைக் களைந்தனைவரும்

                      ஈசன் திருவடியே சதமெனப் பணிந்தெம

                      பாசமகல வழி தேடி என்றும்                                       

சிவலோக நாதனைக் கண்டு சேவித்திடுவோம் வாரீர்
சிவலோக நாதனைக் கண்டு சேவித்திடுவோம் வாரீர்
சிவலோக நாதனைக் கண்டு சேவித்திடுவோம்

அற்ப சுகத்தை நினைந்தோம்
அற்ப சுகத்தை நினைந்தோம் - அரன்
திருவடிகளை மறந்தோம் - நாம்
அற்ப சுகத்தை நினைந்தோம் - அரன்
திருவடிகளை மறந்தோம்

கற்பித மாயா ப்ரபஞ்சமீதை
கற்பித மாயா ப்ரபஞ்சமீதை
கானல் ஜலம் போலே எண்ணி

சிவலோகநாதனைக் கண்டு சேவித்திடுவோம் வாரீர்
சிவலோக நாதனைக் கண்டு சேவித்திடுவோம்

ஆசைக் கடலில் விழுந்தோம் - நல்
அறிவுக்கறிவை இழந்தோம் - நாம்
ஆசைக் கடலில் விழுந்தோம் - நல்
அறிவுக்கறிவை இழந்தோம் 

பாசமகல வழி தேடாமல்
எமப் பாசமகல வழி தேடாமல்
பரதவிக்கும் பாவியானோம்

சிவலோகநாதனைக் கண்டு சேவித்திடுவோம் வாரீர்
சிவலோகநாதனைக் கண்டு சேவித்திடுவோம்