கண்திறந்தெனை…..
பல்லவி
கண்திறந்தெனைக் காண்பாய் குருவாயூரப்பா
மண்மீதுனையன்றி வேறு துணை யானறியேன்
அனுபல்லவி
கண்ணன் கேசவனே நீயே எந்தன் துணை
தண்மதி முகத்தோனே தாமரை நாபனே
சரணம்
விண்ணாளுமிந்திரனும் தேவர்களனைவரும்
புண்ணியம் செய்தோரும் நான்முகனும் நாரதரும்
எண்ணிலா முனிவர்களும் கரம் பணிந்தேத்துமுனை
பண்ணிசைத்துப் புகழ்பாடித் திருவடி பணிந்தேன்
பொம்மையோ…..,
பல்லவி
பொம்மையோ நானுந்தன் கையிலென்னம்மையே
இம்மைக்கும் மறுமைக்கும் எந்தன் துணை நீயன்றோ
அனுபல்லவி
உம்மையே நம்பினேன் உமையே உமைத்துதித்தேன்
எம்மைக் காத்தருள்வாய் கேசவன் சோதரி
சரணம்
மும்மையாயிருப்பவளே அரனயனரி நீயே
அம்மையப்பன் மனம் மகிழ ஒருபாதி தந்தவளே
செம்மையளிப்பவளே உலகாளும் நாயகியே
தம்மைத் துதிப்போர்க்குத் தயவளிக்கும் தாயே
ஆகாங்க்ஷ்யமாண பலதான விசக்ஷணாயா:
காமாக்ஷி தாவக கடாக்ஷக காமதேனோ: |
ஸம்பர்க ஏவ கதமம்ப விமுக்தபாஶ-
பந்தா: ஸ்புடம் தனுப்ருத: பஶுதாம் த்யஜந்தி ||76||
கடாக்ஷ சதகம்
தாயே காமாக்ஷி! விரும்பிய பலனைத் தருவதில் ஸமார்த்தியமுள்ள உனது கடாக்ஷமாகிற காமதேனுவின் ஸம்பந்தம் ஏற்பட்டவுடனேயே பாசங்களின் கட்டுகளிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டவர்களாய் மனிதர்கள் பசுத்தன்மையை தெளிவாக விட்டுவிடுகிறார்கள்.. அதாவது, அம்பிகையின் கடாக்ஷம் கிடைக்கப்பெற்ற மாத்திரத்திலேயே பக்தர்கள் தங்கள் பாசங்களிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டு ஜீவன் முக்தியை அடைந்து விடுகிறார்கள் என்பது தாத்பர்யம்.
आकाङ्क्ष्यमाणफलदानविचक्षणायाः ।
कामाक्षि तावककटाक्षककामधेनोः ।
सम्पर्क एव कथमम्ब विमुक्तपाश-
बन्धाः स्फुटं तनुभृतः पशुतां त्यजन्ति ॥76॥
காமனுக்குதவிய……
பல்லவி
காமனுக்குதவிய காமாக்ஷி தேவியுன்
தாமரைப் பதம் பணிந்தேன் எனக்கருள் புரிவாய்
அனுபல்லவி
தாமரை நாபன் கேசவன் சோதரி
சோமசுந்தரன் மனங்கவரீச்வரி
சரணம்
காம தேனுவாமுன் கடைவிழிப் பார்வையால்
காமாதி அறுபகை பாசங்கள் நீங்கி
பாமரருமுனது பக்த கோடிகளும்
தாமெனுமகந்தை விட்டு மோட்சமடைகிறார்
மெய்யன்புடனே….
பல்லவி
மெய்யன்புடனே துதித்தேன் உன்னையே
பொய்யில்லாதவளே காஞ்சி காமாக்ஷியே
அனுபல்லவி
பையத்துயிலும் கேசவன் சோதரியே
அய்யன் பரமசிவன் மனங்கவர் நாயகியே
சரணம்
வையத்திலே கருப்பையில் கிடந்து நான்
நையப்பிறவாமல் இருந்திட வேண்டியே
தையலே உன்னருள் வேண்டினேன் தாயே
கையறுநிலை நானடையாவண்ணம் காக்க
சிவன்
தரிசித்தளவில் முக்தி பெறலாம் - புலியூரனை
தரிசித்தளவில் முக்தி பெறலாம்.
- முத்துத்தாண்டவர்
மறை நான்கின் அடிமுடியும் நீ ...
பிறவும் நீ ஒருவன் நீயே
பேதாதி பேதம் நீ பாதாதி கேசம் நீ
பெற்ற தாய் தந்தை நீயே.
-நடராஜப் பத்து.
சிவன் அருவம், உருவம், அரு உருவம் என்ற மூன்று வழிகளிலும் துதிக்கப்படுவது சிறப்பாகக் குறிக்கப்பட வேண்டியதாகும். அருவம் என்பது, உருவமேயில்லாமல், ஞானிகள் தமது யோக மகிமையால் அகக்தில் பரம் என்னும் பேரானந்த நிலையை அடைந்துத் தெளிவது. உருவம் என்பது, உடல் உறுப்புகள் கூடிய நடராஜப் பெருமான் போன்றதொரு வடிவம். அரு உருவம் என்பது தெளிவான உருவமில்லாமலும், அருவமாக இல்லாமலும் இருக்கும் லிங்க வடிவம். இப்படி மூன்று நிலைகளிலும் துதிக்கப்படுபவர் சிவ பெருமான்.
அருவமும் உருவமும்……
பல்லவி
அருவமும் உருவமும் அருவுருமானவனை
திருச்சிற்றம்பலத்தானை மனமாரத் துதித்தேன்
அனுபல்லவி
திருமால் கேசவன் நேசனை ஈசனை
இருவினைப்பயன்களை போக்கிடும் சிவபெருமானை
சரணம்
உருவமுடன் காட்சி தரும் தில்லை நடராஜனை
அருவமாய் ஞானியர் வழிபடும் பரமனை
அருவுருவாய் லிங்க வடிவாய் நிற்பவனை
பெருந்துறைத் தலத்துறையும் ஆத்மநாதனை
கை இலங்கு ஆழி சங்கன் கரு முகில் திரு நிறத்தன்
ஆத்ம நாதனை…..
பல்லவி
ஆத்ம நாதனை நமச்சிவாயனை
பூத்த மலர் தூவி மனமாரத்துதித்தேன்
அனுபல்லவி
ஏத்தம் மிகு பெருந்துறை திருத்தலத்துறையும்
கூத்தனை குழலோன் கேசவன் நேசனை
சரணம்
நாற்றிசையும் புகழ் விளங்கும் ஈசன் சிவபெருமானை
ஆத்தாளழகுமிகு யோகாம்பாள் கரம் பிடித்த
மூத்தவனை முதல்வனை முக்கண்ணன் சிவனை
காத்தருள வேண்டுமென கழலடி பணிந்து
சிரஸில் மயில் தோகை! பிறை நெற்றியில் தவழும் குஞ்சலங்கள்!
அழகான நெற்றி ஊர்த்வ திலகம் வளைந்த புருவங்கள்!
தாமரஸ நேத்ரம்! குளிர்ந்த கடாக்ஷம்காதுகளில் குண்டலம்! பருத்த கன்னங்கள்
உன்னத நாசிகை! திவ்யரூப பிம்பம்சுந்தரமந்தஹாஸம்! பவழங்களையொத்த இதழ்கள்!
கழுத்தில் சங்கிலி, புலிநகம்! காசுமாலைகள்!
தேஜோமயமான வைடூரியங்கள்! கைகளில் கங்கணங்கள்!
விரல்களில் ரத்தின மோதிரங்கள்! இடுப்பில் தங்க அரைஞாண். இரத்தின வஸ்திரங்கள்! பட்டுபீதாம்பரம்! பாதங்களில் தண்டை கொலுசு ஜல்ஜல் என்ற சப்தம் கொடுக்கிறது
நீலமேகச்யாமளன்! மனதைக்கவரக்கூடிய திவ்ய ரூபம்.
நீலமேக வண்ணனை…
பல்லவி
நீலமேக வண்ணனை மனம் மயக்கும் கண்ணனை
ஆலிலை துயின்றவனைக் கண்ணாரக் கண்டேன்
அனுபல்லவி
ஞாலமுண்ட வாயனை கம்சனின் காலனை
கோலக் குழலாள் ராதையின் நாயகனை
சரணம்
பிறைநுதலில் அழகுத் திலகமணிந்து
கொண்டையில் மயில் தோகை காற்றிலசைந்தாட
குண்டலமிரண்டும் காதுகளிலாட
வெண்ணையுண்ட வாயினால் பருத்த கன்னங்களுடன்
பவழச் செவ்வாய் திகழ நாசி பள பளக்க
புன்னகை தவழும் வதனங்கள் மின்ன
கழுத்தில் சங்கிலி புலி நகம் காசுமாலை
கைகளில் கங்கணம் வைர மோதிரங்கள்
இடுப்பிலழகுடன் பட்டாடையணிந்து
எடுப்பாகத் தங்கரணாள் அதற்குள்ளே திகழ
வடிவான காலிரண்டில் தண்டைகொலுசணிந்து
மிடுக்குடன் காட்சி தரும் மாலனைக் கேசவனை
தெய்வத்தின் குரல் (நான்காம் பகுதி)
श्रीकान्तो मातुलो यस्य जननी सर्वमंगला। जनकः शंकरो देवः तम् वन्दे कुंजराननम्॥
Meaning of shloka: The Lord, for whom Lord Vishnu, the husband of Lakshmi is the uncle, whose mother is the all auspicious one, Parvati and whose father is Lord Shiva; I offer salutations to Sri Ganesha, the elephant faced.
மாமாவுக்கு முதல் இடம் கொடுத்துச் சொல்லிவிட்டு, அவருடைய ஸஹோதரியாக, இவருடைய தாயாக இருக்கப்பட்ட அம்பாளைச் சொல்லியிருக்கிறது.
ஜநநீ ஸர்வமங்களா (பிள்ளையாருடைய ) அம்மா, ஜனனி, யார்? ஸர்வ மங்களா. ரூபம், குணம், கார்யம் முதலான ஸர்வமும் பரம மங்களமாக இருக்கப்பட்ட பராசக்திதான் இவருக்கு அம்மா.
அம்பாளை பற்றி எல்லோருக்கும் தெரிந்திருக்கக்கூடிய ச்லோகம் அவளை ஸர்வமங்களா என்று சொல்லித்தான் ஆரம்பிக்கிறது.
ஸர்வ மங்கள மாங்கல்யே சிவே ஸர்வார்த்த ஸாதிகே |
சரண்யே த்ர்யம்பகே கௌரி நாராயணி நமோஸ்து தே ||
மஹாவிஷ்ணுவின் அநேகம் பெயர்களில் ஸ்ரீகாந்தன் என்றதில் ‘ஸ்ரீ’ என்பதால் ஸகல ஸெளபாக்கியங்களையும் சொன்னதற்கேற்ப அம்பாளின் பல பெயர்களில் ஸர்வ மங்களா என்று சொல்லிவிட்டு, அப்புறம் அப்பாவைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டிருக்கிறது. அன்னைக்குப் பிறகே பிதா என்ற நியாயப்படி, அம்பாளை முதலில் சொன்னபின் “ஜநக:சங்கரோ தேவ:” என்று இவருடைய தகப்பனார் யாரென்றால் பரமசிவன் என்பதாகச் சொல்லியிருக்கிறது. பரமேச்வரனுக்கு எத்தனையோ பெயர்களிருந்தும், பரம மங்களமாக ‘ஸ்ரீகாந்தன்’, ஸர்வமங்களா’ என்ற பெயர்களைச் சொன்னாற்போல, இங்கேயும் ‘சங்கரன்’ என்று சொல்லியிருக்கிறது.’சங்கர’ என்றால் நல்லதையே செய்கிறவர், பரம ஸுகத்தை உண்டாக்குபவர் என்று அர்த்தம். ஸ்ரீ, மங்களம், ஸுகம் எல்லாம் தருபவர் விக்நேச்வரர் என்று காண்பிக்கும் வகையில் அவருக்குள்ள மாமா, அம்மா, அப்பாவின் ‘ பெரிய இடத்து’ ஸம்பந்தத்தைச் சொல்வதாக ச்லோகம் இருக்கிறது.
ஸ்ரீ காந்தோ மாதுலோ யஸ்ய ஜநநீ ஸர்வமங்களா |
ஜநக: சங்கரோ தேவ: தம் வந்தே குஞ்ஜராநநம் ||
“தம் குஞ்ஜராநநம் வந்தே” – இப்படிப்பட்ட அந்த யானை முகனை நமஸ்கரிக்கிறேன். Pictures courtesy சி.லக்ஷ்மணன்
சோகம் நீக்கி……
பல்லவி
சோகம் நீக்கி சுகம் தரும் கரிமுகனை
சாகசம் பல புரிந்த ஐங்கரனைத் துதித்தேன்
அனுபல்லவி
ஆகம வேத புராணங்கள் போற்றும்
கோகர்ண கணபதியை மோதகப் பிரியனை
சரணம்
ஶ்ரீகாந்தன் கேசவன் விரும்பும் மருகனை
ஏகாம்ரேச்வரி மங்களாம்பிகை மகனை
நாகம் கழுத்தணிந்த சங்கரன் புதல்வனை
வேகமுடன் வந்தெனைக் காத்தருள வேண்டுமென
ப்ரஸீத விஸ்வேஸ்வரி விஸ்வ வந்திதே
ப்ரஸீத வித்யேஸ்வரி வேதரூபிணி |
ப்ரஸீத மாயாமயி மந்த்ரா விக்ரஹே
ப்ரஸீத ஸர்வேஸ்வரி ஸர்வ ரூபிணி ||
🙏🏻புஷ்பாங்கி ஸேவை தர்ஸனம்🙏🏻
மலரலங்காரம்…..
ஶ்யாமா தவ த்ரிபுரஸுந்தரி லோசனஸ்ரீ:
காமாக்ஷி கந்தலிதமேதுர தார காந்தி: |
ஜ்யோத்ஸ்னாவதீ ஸ்மிதருசாபி கதம் தனோதி
ஸ்பர்தாமஹோ குவலயைஶ்ச ததா சகோரை: ||35||
- கடாக்ஷ சதகம்.
श्यामा तव त्रिपुरसुन्दरि लोचनश्रीः
कामाक्षि कन्दलितमेदुरतारकान्तिः ।
ज्योत्स्नावती स्मितरुचापि कथं तनोति
स्पर्धामहो कुवलयैश्च तथा चकोरैः ॥35॥
திரிபுரையே! காமாக்ஷி! கருத்ததும், மலர்ந்ததும், மிருதுவானதுமான கருவிழி காந்தியை உடைய உன்னுடைய கடாக்ஷ சோபையானது, அழகு இரவு நட்சத்திரம்போல் ஒளிவிடுகிறது; உனது புன்னகையாம் நிலவு அதோடு கூடியுள்ளது! ஆனாலும், கருநெய்தல் மலருடனும், சகோரப் பக்ஷியோடும் போட்டியிடுகிறதே! என்ன ஆச்சரியம்!! கருமையில் நெய்தல் மலருடனும் விழியழகில் சகோரப் பறவையுடனும் அன்னையின் கடைவிழிகள் போட்டியிடுவதாகக் கவி கற்பனை செய்கிறார். சந்திரன் குவலயங்களை மலரச்செய்வதாலும்,சகோர பக்ஷிகள் நிலவின் கதிர்களை உணவாக கொள்வதாலும் இரண்டுக்கும் நண்பனாயிருந்தும் எதிர்ப்பதாக ஆச்ரியப்படுகிறார்.
திரிபுரசுந்தரியே…..
பல்லவி
திரிபுரசுந்தரியே காமாக்ஷி உனைப் பணிந்தேன்
கரிசனத்துடனெனையே காத்தருள்வாயே
அனுபல்லவி
திரிபுரமெரித்த சிவன் மனங்கவர்ந்தவளே
அரி நாராயணன் கேசவன் சோதரி
சரணம்
கருவிழியிரண்டும் விண்மீன் போல் மின்ன
இருளில் நிலவொளியாயுன் புன்னகை சேர
கருநெய்தல் மலர் மற்றும் சகோரப்பறவையுடன்
இருவிழி போட்டியிட அழகுடன் காட்சி தரும்
mātarme madhukaiṭabhaghni mahiṣaprāṇāpahārodyame helānirmita dhūmralocanavadhe he chaṇḍamuṇḍārdini |
मातर्मे मधुकैटभघ्नि महिषप्राणापहारोद्यमे हेलानिर्मित धूम्रलोचनवधे हे चण्डमुण्डार्दिनि ।
निश्शेषीकृत रक्तबीजदनुजे नित्ये निशुंभापहे शुंभध्वंसिनि संहराशु दुरितं दुर्गे नमस्तेऽम्बिके॥
தேவி துர்கே….
பல்லவி
தேவி துர்கே உன் மலர்த்தாள் பணிந்தேன்
பாவியென் பாவங்கள் தொலைந்திட வேண்டியே
அனுபல்லவி
ஆவினங்கள் மேய்த்திடும் கேசவன் சோதரி
தேவன் சிவபெருமான் மனங்கவர் ஈச்வரி
சரணம்
மதுகைடபரை மகிஷாசுரனை
தூம்ர லோசனனை ரக்தபீஜனை
சண்ட முண்டனை சும்ப நிசும்பனை
அரக்கரனைவரையும் வதம் செய்தவளே
கோயிலெத்தனையோ…..
பல்லவி
கோயிலெத்தனையோ உனக்கிருந்த போதும்
தாயேயென் மனக்கோயில் வந்தமர்ந்தவளே
அனுபல்லவி
தேயும் நிலவணிந்த கேசவன் சோதரி
நோயெனும் பவப்பிணி அணுகாமல் காப்பவளே
சரணம்
வாயார உன் நாமம் பலவும் ஓதியே
ஓயாதுனையே நாளும் துதித்தேன்
நீயாகவே வந்தென் உள்ளம் புகுந்தாய்
மாயே மரகதமே சமயபுரம் மாரி
அழகான காஞ்சியில் புகழாக வாழ்ந்திடும் அன்னை காமாக்ஷி உமையே .........
காலாஞ்ஜனம் ச தவதேவி நிரீக்ஷணம் ச
காமாக்ஷி ஸாம்யஸரணிம் ஸமுபைதி காந்த்யா |
நிஶ்ஶேஷ நேத்ர ஸுலபம் ஜகதீஷு பூர்வ-
மன்யத் த்ரிநேத்ர ஸுலபம் துஹினாத்ரி கன்யே ||36||
- கடாக்ஷ சதகம்.
कालाञ्जनं च तव देवि निरीक्षणं च
कामाक्षि साम्यसरणिं समुपैति कान्त्या ।
निश्शेषनेत्रसुलभं जगतीषु पूर्व-
मन्यत्त्रिनेत्रसुलभं तुहिनाद्रिकन्ये ॥36॥
ஹிமவானுடைய பெண்ணாகிய ஹே தேவி! காமாக்ஷி ! கருப்புமையும், உனது பார்வையும் காந்தியால் சமமாயிருக்கின்றன. ஆனால், கருப்புமையானது உலகில் அனைவரது நேத்ரங்களுக்கும் ஸுலபமாய் கிடைக்கக் கூடியது.உனது கடாக்ஷமோ முக்கண்ணனுடைய பரமசிவனுக்கு மட்டும் கிடைக்கக்கூடியதாயிருக்கிறது!
பெருமைக்குரிய……
பல்லவி
பெருமைக்குரிய இமவான் மகளே
| கருமுகில் தவழும் நிலவின் பிறையணிந்தவளே |
அனுபல்லவி
திருமகள் நாயகன் கேசவன் சோதரியே
முருகன் கணபதியின் தாயே ஈச்வரியே
சரணம்
கருவிழிக்கழகூட்டும் கரிய மையுனது
இருவிழிக்கழகூட்ட எளிதில் கிடைப்பினுமுன்
அருள் தரும் கருவிழிப் பார்வை மட்டும்
பெருமான் முக்கண்ணன் சிவனுக்கே உரியது
அன்னையின் பாதசேவை.... ஜகத்குரு காஞ்சிகாமகோடி பீடாதிபதி சங்கராசார்ய சுவாமிகளின் அருள் வாக்கு: எல்லாச் சக்திகளுக்கும் காரணமாக, ஆதார சக்தியாக இருப்பது பராசக்தி; அம்பிகை, அன்னை, அம்பாள்,ஆதிசக்தி என்ற பதங்களெல்லாம் இந்த முதற் பொருளைத்தான் குறிக்கின்றன. எல்லோரும் தங்கள் க்ஷேமத்துக்காகவும், லோக க்ஷேமத்துக்காகவும் அம்பாளைத் தியானம் பண்ண வேண்டும். எனக்கு முக்கியம் அம்பாள். அம்பாளின் சரணார விந்தத்தைத்தான் நான் தியானம் செய்து கொண்டிருக்கிறேன், உலக க்ஷேமத்துக்காக. அம்பாளும் ஸ்வாமியும் சேர்ந்து அர்த்தநாரீச்வரராக இருக்கிறார்கள். லோக க்ஷேமத்தின் பொருட்டு ஒரே பிரம்மம் பரமசிவனாகவும், மகாவிஷ்ணுவாகவும், பிரம்மாவாகவும் இருந்தாலும் இவையெல்லாம் ஒரே ஸ்வரூபம். ஒரே பரமாத்மா மூன்று ரூபத்தை எடுத்துக்கொண்டு இவ்வாறு லோகத்துக்கு அனுக்ரஹம் செய்வதற்காகவே செயல்படுகிறது. “பிரம்ம விஷ்ணுசிவாத் மிகாயை” என்று அம்பாளுக்கு ஒரு பெயர். இது ஸரஸ்வதி அஷ்டோத்தரத்தில் வருகிற ஒரு நாமா. இதே போலத்தான் லக்ஷ்மி அஷ்டோத்தரத்திலும் ஒரு நாமா இருக்கிறது. லலிதா ஸஹஸ்ரநாமத்திலும் அம்பாள் தான் பிரம்ம ரூபமாக சிருஷ்டித்தொழிலைச் செய்பவளாகவும், கோவிந்த ரூபிணியாகக் கோப்த்ரீயாகவும், ருத்ர ரூபமாக ஸம்ஹார ரூபிணியாகவும் விளங்குகிருள் என்ற கருத்து காணப்படுகிறது. அவள் ஒருத்திதான் இப்படி விளையாடுகிறாள். இதைப் புரிந்து கொண்டு அவளுடைய சரணாரவிந்த தியானம் பண்ணி நம் மதத்தை ரட்சிப்பது நமது கடமை. நாம் எல்லோரும் சகோதர சகோதரிகள் என்று வெறும் பேச்சளவில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தால் போதாது. இந்த உணர்ச்சி உண்மையிலேயே வரவேண்டும். இது ஏற்பட வேண்டுமானல் நம் எல்லோருக்கும் ஒரே தாய்தகப்பன் தான் என்ற உண்மை தெரிய வேண்டும். இது எப்படி உண்டாகும் ? “ஜகத பிதரெள வந்தே பார்வதி பரமேச்வரெள” என்று காளிதாசன் சொன்னான். எல்லோருக்கும் அம்மா அப்பா யார் ? பார்வதி பரமேச்வரர்கள் தாம் என்பதை உண்மையாகப் புரிந்து கொண்டு விட்டால் நாம் எல்லோரும் அவர்களுடைய குழந்தைகள், சகோதர சகோதரிகள் என்ற எண்ணம் வந்து விடும். சாட்சாத் ஜகன்மாதாவைத் தெரிந்து கொள்ளுகிறவரையில் துவேஷம், விரோதம், வெறுப்பு முதலி யவை இருக்கும். அவளைத் தெரிந்து கொண்டு விட்டால் நமக்குள் துவேஷம் வராது. நினைக்கிறபடியே நினைப்பதையெல்லாம் செயலாக்க வேண்டும் என்று அம்பாளைப் பிரார்த்திக்கிறேன். எப்போ தெல்லாம் குறை தோன்றுகிறதோ, அப்போதெல்லாம் அம்பாளிடத்தில் முறையிட்டு அந்தக் குறை இல்லாமலிருக்க வேண்டும் என்று பிரார்த்தித்துக் கொள்கிறேன். முதலில் நாம் தப்பு பண்ணாமலிருந்தால் போதும். அனுஷ்டானங்களை விடாமல் செய்து கொண்டு அவளுடைய சரணார விந்தங்களைத் தியானம் செய்து கொண்டிருந்தால் போதும். ஒருத் தருக்கும் கஷ்டம் வராது.
எல்லோரும் காளிதாசனப் போல் ஜகத்துக்கெல்லாம் மூலமாக இருக்கிற சக்தியைத் தாய் தந்தையாகக் கொண்டு விட்டால் ஆயிரம் மதங்கள் வேண்டாம் ; ஆயிரம் சச்சரவுகள் வேண்டாம். அந்த அம்பாளுடைய சரணார விந்தத்தைத் தியானம் செய்தாலே போதும்.
அன்னையும் பிதாவும்…..
பல்லவி
அன்னையும் பிதாவும் சிவனும் பார்வதியும்
என்றறிந்த பின்னே வேறென்ன வேண்டும்
அனுபல்லவி
சென்ன கேசவனும் செங்கமலவல்லியும்
இன்னும் நான்முகனும் கலைமகளுமவரே
சரணம்
முன்னறி தெய்வமாய் வழிகாட்டும் குருவாய்
என்றும் நம்முடன் இருப்பதுமவர்களே
அன்னை ஶ்ரீலலிதா திரிபுரசுந்தரியே
முன்னமவர்களையும் படைத்த பரம்பொருள்
ஹே காமாக்ஷி ! விளையாடல் நிரம்பிய உனது கடாக்ஷ காந்தியானது ஒரு பக்தன் மேல் விழுந்த கணத்திலேயே, (ஒரு க்ஷணகாலத்திற்குள்) அவன் ஊமையாயிருந்தால், நான்முகனைப்போல ஆகிறான்! வெறுக்கத்தக்க ரூபத்தை உடையவன் மன்மதன்போல ஆகிறான். ஏழையாயிருப்பவன் தேவேந்திரனாக ஆகிவிடுகிறான்!
मूको विरिञ्चति परं पुरुषः कुरूपः
कन्दर्पति त्रिदशराजति किम्पचानः ।
कामाक्षि केवलमुपक्रमकाल एव
लीलातरङ्गितकटाक्षरुचः क्षणं ते ॥74॥
ஏலவார்குழலியே…..
பல்லவி
ஏலவார்குழலியே காஞ்சி காமாக்ஷியே
காலடி பணிந்தேன் காத்தருள்வாயே
அனுபல்லவி
ஞாலமுண்ட வாயன் கேசவன் சோதரி
ஆலவாயழகன் ஏகம்பன் நாயகியே
சரணம்
லீலைகள் புரியுமுன் கடைக்கண்ணருளிருந்தால்
கோலமில்லாதவனும் மன்மதன் போலாவான்
ஊமையாயிருப்பவன் நான்முகனாகிடுவான்
பரம ஏழையும் தேவேந்திரனாவான்
மூகோ விரிஞ்சதி பரம் புருஷ: குரூப:
கந்தர்பதி த்ரிதஶராஜதி கிம்பசாந: |
காமாக்ஷி கேவலமுபக்ரம கால ஏவ
லீலா தரங்கித கடாக்ஷருச: க்ஷணம் தே ||74||
கடாக்ஷ சதகம்
ஹே காமாக்ஷி ! விளையாடல் நிரம்பிய உனது கடாக்ஷ காந்தியானது ஒரு பக்தன் மேல் விழுந்த கணத்திலேயே, (ஒரு க்ஷணகாலத்திற்குள்) அவன் ஊமையாயிருந்தால், நான்முகனைப்போல ஆகிறான்! வெறுக்கத்தக்க ரூபத்தை உடையவன் மன்மதன்போல ஆகிறான். ஏழையாயிருப்பவன் தேவேந்திரனாக ஆகிவிடுகிறான்!
मूको विरिञ्चति परं पुरुषः कुरूपः
कन्दर्पति त्रिदशराजति किम्पचानः ।
कामाक्षि केवलमुपक्रमकाल एव
लीलातरङ्गितकटाक्षरुचः क्षणं ते ॥74॥
ஏலவார்குழலியே…..
பல்லவி
ஏலவார்குழலியே காஞ்சி காமாக்ஷியே
காலடி பணிந்தேன் காத்தருள்வாயே
அனுபல்லவி
ஞாலமுண்ட வாயன் கேசவன் சோதரி
ஆலவாயழகன் ஏகம்பன் நாயகியே
சரணம்
லீலைகள் புரியுமுன் கடைக்கண்ணருளிருந்தால்
கோலமில்லாதவனும் மன்மதன் போலாவான்
ஊமையாயிருப்பவன் நான்முகனாகிடுவான்
பரம ஏழையும் தேவேந்திரனாவான்
II आाध शतकं II कारणपर चच ू पा कांचीप ु रसीनन कामपीठगता काचन ववहरतत करणा काशमी रतबक कोमिांगिता II 1 I
आाध शतकं II कारणपर चच ू पा कांचीप ु रसीनन कामपीठगता काचन ववहरतत करणा काशमी रतबक कोमिांगिता II 1 II
