சரண்யே! வரேண்யே! ஸுகாருண்ய மூர்த்தே!
ஹிரண்யோத ராத்யை ரகண்யே! ஸுபுண்யே!
பவாரண்ய பீதேஸ்ச மாம்பாஹி பத்ரே!
நமஸ்தே! நமஸ்தே! நமஸ்தே! பவானீ
பொருள்:
தஞ்சம் அளிப்பவள் நீ, தரத்தில் உயர்ந்தவள் நீ,
தயையதன் உருவமதாய் இலகுறும் அம்பிகை நீ,
நம் சிவனோடு அரியும் நான்முகனும் அளவில்
நாட்டறியா இசையோய் புனித மிகுந்தவளே,
அஞ்சினன் அஞ்சினன் யான் அடர்பிறவித் துயர் கண்டு
அபயம் அளித்திடுவாய் அன்னை சுமங்கலையே
செஞ்சரணாம்புயமே சேர்ந்து பணிந்துருகிச்
சென்னி வணங்கினன்யான் பவானி எனும் சுடரே!
அஞ்சுவித…..
பல்லவி
அஞ்சுவித மலரம்பு ஏந்திய வஞ்சியே
செஞ்சுடரே தேவி அன்னையுனைத்துதித்தேன்
அனுபல்லவி
அஞ்சலென்றபயகரம் காட்டித் தஞ்சமளிப்பவளே
வெஞ்சமரிலரக்கரையழித்த கேசவன் சோதரி
சரணம்
செஞ்சடாதரனும் மாலயனுமிந்திரனும்
எஞ்சிய தேவரும் கடவுளரனைவரும்
தஞ்சமென்று தாள் பணியும்
நஞ்சையமுதாக்கியே அம்பிகையே பவானி
No comments:
Post a Comment