உனது திருவடியே....
பல்லவி
உனது திருவடியே சதமென நம்பினேன்
தினகர குலத்தோனே ஶ்ரீரகு ராமா
அனுபல்லவி
மனத்திலுன் நாமமே தினம் துதித்திருந்தேன்
வனமாலை கௌத்துபமணிந்த கேசவனே
சரணம்
ஜனன மரணமெனும் பவச்சுழல் நீங்கிடவும்
கனவிலும் நினைவிலும் உன் நாமம் நினைந்திடவும்
உனதருள் மட்டுமே உறுதுணையெனக்கு
ஜனகனின் மகளை மணந்த ராகவனே
உனது பெருமைகளை உணர்ந்தவர் யாருளார்
தசரதன் தன் மகனாக சுக்ரீவன் தோழனாய்
பஞ்சவர் தம் நேசனாய்க் காண்பதல்லாது
கமலநாபனே கலியுகத் தெய்வமே
வனம் சென்று தந்தையின் சொல்காத்த தனயனே
ஜனகனின் மருமகனே ஜனங்களின் பிரியனே
அனங்கனும் பிரமனும் வணங்கிடும் தந்தையே
வினதையின் மகனைத்தன் வாகனமாய் கொண்டவனே
சனகசனந்தன முனிவர்கள் துதித்திடும்
அனந்தராமனே அரவணைப் பள்ளியானே
கனகசிம்மாசனத்தில் வீற்றிருப்பவனே
அனுமனும் பணிந்திடும் பட்டாபிராமனே
No comments:
Post a Comment