தாயே பவானி….

ஆனந்தலஹரீ*

1.பவாநி ஸ்தோதும் த்வாம் ப்ரபவதி சதுர்பிர்ந வதனை:

ப்ரஜாநாமீசான:த்ரிபுரமதன:பஞ்சபிரபி I

ந ஷட்பி:ஸேநாநீ:தசசதமுகை ரப்யஹிபதி:

ததாsன்யேஷாம் கேஷாம் கதயகதமஸ்மின் அவஸர: II

ஹே பவாநி! உன்னை ஸ்தோத்திரம் செய்ய பிரம்மதேவன் நான்கு முகங்களாலும் முயற்சித்து முடியவில்லை. த்ரிபுரம் எரித்த பரமேச்வரன் தனது ஐந்து முகங்களாலும் முடியவில்லை. சுப்ரமணியர் தனது ஆறுமுகங்களாலும் முயன்று முடியவில்லை. ஏன்?ஆதிசேஷன் ஆயிரம் முகங்களாலுமே முடியவில்லை என்றபொழுது, பிறகு இவ்விஷயத்தில் வேறு எவருக்குத்தான் அவகாசமுள்ளது?

    Oh Goddess Bhavani, Brahma, the creator is unable to extol your qualities even though he has four faces, Shiva who destroyed Tripura and who has five faces, Subrahmanya, the commander of the forces of the Devas who has six faces and even Adi Shesha who has a thousand mouths/heads cannot adequately describe your qualities or praise you. How then can the others?

Goddess Bhavani is incomparable. In this verse the difficulty indescribing adequately the attributes and qualities of the Goddess bymere mortals has been brought out. Brahma has four faces and is the repository of the Four Vedas. Shiva as DakShinamurthy is knowledge personified. Subrahmanya is renowned for not only the beauty of formbut for valour and above all considered to be very meaning of the word OM and one who explained the meaning of OM to Lord Shiva Himself and thus earned the title Swaminatha. Adisesha, the thousand headed is also repository of knowledge; yet none of these Gods themselves are capable of adequately expressing the greatness of the Goddess. How then can a mere mortal find adequate expression? says the Poet in the Acharya, expressing his great humility before venturing to put down in words the incomparable attributes of the Goddess.

                                          தாயே பவானி….

                                                     பல்லவி

                                      தாயே பவானி உன் பேரழகை என்ன சொல்ல

                                      மாயே மரகதமே கேசவன் சோதரி

                                                          அனுபல்லவி

                                      ஓயாதுன் மலர்ப் பதமே நாளும் துதித்தேன்

                                      சேயெனக்கருள இன்னுமென்ன தயக்கம்

                                                               சரணம்

                                      முகம் நான்குடைய நான்முகனால் முடியவில்லை

                                      ஐந்து முகம் கொண்ட சிவனாலும் இயலவில்லை

                                      ஆறுமுகனாலும்  ஆயிரம் நாவுடைய 

                                      ஆதி சேடனாலுமுன்னை வர்ணிக்க வார்த்தையில்லை