ஶ்ரீ நீலோத்பலாம்பிகே……
பல்லவி
ஶ்ரீ நீலோத்பலாம்பிகே…… ( அம்ப )
மலர்ப் பதம் பணிந்தேன் எனக்கருள்வாயே
அனுபல்லவி
தேனினுமினிய மொழியுடையளே
ஆநிறை மேய்க்கும் கேசவன் சோதரி
சரணம்
நானிலம் போற்றும் தியாகராஜரின்
மேனியின் இடமமர்ந்த திரிபுரசுந்தரியே
மானின் மருண்ட விழியுடையாளே
கூனல் பிறயணிந்த ஶ்ரீநகர நாயகியே
துரிதம்
வானுறை அமரரும் அமரேந்திரனும்
கானுறை முனிவரும் பிரமனும் முருகனும்
பானுவும் மதியும் காமனும் கணங்களும்
யாவரும் வணங்கிடும் உலக நாயகியே
மூலாதார……
.
பல்லவி
மூலாதாரத் தலத்தில் விளங்கும்
ஞாலம் போற்றும் கணபதியைத் துதித்தேன்
அனுபல்லவி
காலால் காலனை உதைத்த சிவன் மகனை
பாலகோபாலன் கேசவன் மருகனை
சரணம்
மூவுலகும் கொண்டாடும் ஆனைமுகத்தோனை
வேலாயுதன் குமரன் நேசிக்கும் சோதரனை
நீலாயதாட்சி பார்வதி மைந்தனை
பூலோக கயிலாயமென விளங்கும் திருவாரூர்
ஏனிந்தப் பிறவி……
பல்லவி
ஏனிந்தப் பிறவி எனக்களித்தாய் ஶ்ரீ ராமா
நானிலத்திலுனை போல நானும் அல்லல் படவோ
அனுபல்லவி
மானிடப் பிறவி யெடுத்து நீ பட்ட துயர்
ஜானகி நாயகனே உனக்குத் தெரியாதா
சரணம்
கானிடை திரிந்து வாழ்நாளை வீண் செய்தாய்
மானின் பின் சென்று மாயையில் வீழ்ந்தாய்
கூனியின் சூழ்ச்சியால் மணி முடி துறந்தாய்
தீனதயாபரனே கேசவனே எனக்கருள்வாய்
பரமஹம்சரின்….
பல்லவி
பரமஹம்சரின் புகழ்பாடிப் பணிந்தேன்
கரம் கூப்பி சிரம் தாழ்த்தி நேர் நின்று வணங்கி
அனுபல்லவி
அரனயனரியவர் என்றே துணிந்தேன்
சுரர் நரரிந்திரன னைவரும் போற்றும்
சரணம்
பரம்பொருளும் கேசவனும் மாதவனுமவரே
நர ஜென்மமெடுத்து சாகசங்கள் புரிந்தவர்
சரத்கால மேகமாய் குளிர் நிழல் தருபவர்
அரவணைத்துப் பணிபவரின் வருமிடர் களைபவர்
சந்தனக் காப்பணிந்த….
பல்லவி
சந்தனக் காப்பணிந்த கந்தனைப் பணிந்தேன்
தந்தைக்கு மந்திரப் பொருளை ஓதிய
அனுபல்லவி
சிந்தை கவர்ந்திடும் சிங்கார வேலனை
உந்திக் கமலப்பெருமான் கேசவன் மருகனை
சரணம்
சந்திரசேகரன் மகனை சுவாமிநாதனை
தந்தி முகத்தோன் கணபதிக்கிளையோனை
முந்தைய பழவினைப் பயன் தொலைய வேண்டியே
வந்தனை செய்து சந்ததம் துதித்தேன்
தேசுடைய…..
பல்லவி
தேசுடைய திருமாலே திருவேங்கடமுடையானே
கேசவனுனையே பாடிப் பணிந்தேன்
அனுபல்லவி
பேசும் தெய்வமாய்த் திருமலையில் நின்றருளும்
மாசிலாமணியே பாற்கடல் வாசனே
சரணம்
காசினியோர் போற்றும் கலியுக க்கடவுளே
ஆசா பாசத்தளைகளை களைபவனே
வாச மலர் தூவி அனுதினம் துதித்தேன்
ஈசனே அலமேலு நேசனே அருள்வாயே
'காமாக்ஷியே! வணங்குபவர்க்கு வேண்டியயாவும் அருளி முக்தியளிப்பவளும், அனைத்து உயிரினங்களையும் படைத்தவளும், சிம்மவாகினியும், சிவனை மகிழ்விப்பவளும், எதிரிக்கூட்டத்தை அழிப்பவளுமான நீயே துர்க்கை யல்லவா.... தாயே காமாக்ஷி! நீயே பிரம்மாவின் தாமரை போன்ற முகத்திலும், விஷ்ணுவின் திருமார்பிலும், பரமனின் மடியிலும், சரஸ்வதி, லட்சுமி, பார்வதி என பதிவிரதையாக இருக்கிறாய். உன் பார்வையின் தீட்சண்யமே பகல் போன்ற ஒளி. கருநெய்தல் பூவைப்போன்ற இருட்டின் ஒளியை அது தடை செய்கிறது. இது எப்படி உள்ளது என்றால் இருட்டு என்கிற வினையாகிய அயர்வை உனது கடாட்ச தீட்சண்யம் அழித்து எனது இதயத் தாமரையை மலரச் செய்வதாக உள்ளது.
அருள் தருமன்னையே…….
பல்லவி
அருள் தருமன்னையே காமாக்ஷி தேவி
பெருமைக்குரிய காஞ்சி மாநகர் வளர்
அனுபல்லவி
தருமநெறி காக்க தரணியிலவதரித்த
சிம்ம வாகனியே சிவசக்தியே துர்கே
சரணம்
திருமால் கேசவன் மார்பிலிருப்பவளும்
பெருமான் சிவன் மடியில் வீற்றிருப்பவளும்
பிரமனின் தேவியுமாய் காட்சியளித்திடும்
சரச்வதியும், திருமகளும், மலைமகளும் நீயே
கருநெய்தல் மலர் போன்ற இருளினைப் போக்கி
கருவிழி காந்தியால் பகலொளி தருபவளே
கருணையுடன் நீயேயென் மன இருள் நீக்கி
அருள் தந்தென் இதய கமலத்திலமர்ந்தாய்
ஸ்துதி ஸதகம் !ஸ்ரீ மூகபஞ்சசதீ !
த்ரியம்பக குடும்பினீம் த்ரிபுரஸுந்தரீமிந்திராம்
புளிந்தபதி ஸுந்தரீம் த்ரிபுர பைரவீம் பாரதீம் ।
மதங்ககுல நாயிகாம் மஹிஷ மர்த்திநீம் மாத்ருகாம்
பணந்தி விபுதோத்தமா விஹ்ருதிமேவ காமாக்ஷி தே ॥ 80॥
காமாக்ஷியே, நீயே முக்கண்ணன் ஈஸ்வரனின் பத்னி பார்வதி! நீயே திரிபுரனின் பத்னி திரிபுரசுந்தரி! நீயே மஹாலக்ஷ்மி! நீயே கிராதராஜன் மனைவி கிராதி! நீயே திரிபுரபைரவி! நீயே பாரதி என்றழைக்கப்படும் ஸரஸ்வதி! நீயே மதங்க ரிஷியின் மகளான மாதங்கி! நீயே மஹிஷாஸூரமர்த்தினி! நீயே அக்ஷரமாத்ருகா! இதையே பல கவிஞர்களும் தமது கவிதைகளில் புகழ்ந்து வர்ணிக்கிறார்கள்.
தேவி ஸ்ரீ காமாக்ஷியை ஞானிகளும் பலவாறாக வணங்குகிறார்கள். அர்ஜுனனுக்கு பாசுபதாஸ்திரம் அருள வேட வடிவத்தில் கிராதராஜனாக வந்த சிவபெருமானின் துணையாக வந்த வேடுவச்சி கிராதியும் அவளே. மதங்கம் என்றால் யானை என்பது பொருள் . ஊழிக் காலத்தின் இறுதிப் பகுதியில் பிரம்மா, ஷமதங்கம் என்னும் யானையின் வடிவம் கொண்டு சிவனைத் துதித்தார். சிவனின் அருளால் படைக்கும் ஆற்றலைப் பெற்றார். மதங்க வடிவில் இருந்த பிரம்மா தன் ஆற்றலால் மதங்க முனிவரை மகனாகப் பெற்றார். இவர் பூர்வ ஜென்மப் பலனால் புண்ணியங்கள் நிறைந்த திருவெண்காடு என்னும் திருத்தலத்தை அடைந்தார். அங்கு சிவனை எண்ணி தியானம் இருந்து அன்னை பார்வதியே தனக்கு மகளாக பிறக்க வேண்டும், சிவனே தனக்கு மருமகனாக இருக்க வேண்டும் என்று வரம் கேட்க, சிவனும் அருளினார். மதங்க முனிவரின் தவத்திற்கு மகிழ்ந்து அவருக்கு மகளாக மாதங்கி என அவதரித்தவளும் அவளே. மகிஷாசுரனை வதைத்த துர்க்கையும் அவளே. அ முதல் ஹ வரையுள்ள மாத்ருகா அக்ஷரங்கள் தேவியின் ஸ்வரூபம் ஆகும். மாத்ருகா ஸரஸ்வதி என்றும் அவளைப் புகழ்வார்கள். தஸமஹாவித்தையின் காளிகுலம், ஸ்ரீகுலம் எல்லாம் அவளே. எல்லா தேவபேதங்களும் தேவியே. இப்படி ஒன்றேயான சித் ஆன தேவியைப் பலவாறாகக் கூறுவதும் ஆனந்தமே.
அனைத்தும் நீயே
பல்லவி
அனைத்தும் நீயே அன்னையே காமாக்ஷி
நினைத்துனை தினம் துதித்தேன் கேசவன் சோதரி
அனுபல்லவி
வனதுர்கையே கௌரி அட்சரங்களின் தாயே
தனக்கிணையில்லாத ஶ்ரீ சக்ர நாயகி
சரணம்
மாதங்கி மகாலக்ஷ்மி மகிஷாசுரமர்த்தினி
கிராதன் துணைவியே கிராதி பைரவியே
திரிபுரன் மனங்கவர் திரிபுரசுந்தரி
சரச்வதி பாரதி கலைமகளும் நீயே
ஸ்துதி சதகம் , மூக பஞ்ச சதி.
தந்தா தந்தி ப்ரகடனகரீ தந்திபிர் மந்தயாநை:
மந்தாராணாம் மதபரிணதிம் மத்நதீ மந்தஹாஸை: ।
அங்கூராப்யாம் மனஸிஜதரோ: அங்கிதோரா: குசாப்யாந்
அந்த:காஞ்சி ஸ்புரதி ஜகதா மாதிமா காபி மாதா ॥ 79॥
பெண் யானையின் நடைக்கொத்த நளின நடையுடையவளும், மந்தாரமலரைத் தோற்கடிக்கும் புன்னகையுடையவளும், மன்மத விருக்ஷத்தின் முளைகள் போன்ற அழகிய மார்பகங்கள் கொண்டவளான ஆதிமாதா ஸ்ரீ காமாக்ஷி காஞ்சியில் பிரகாசிக்கிறாள்.
அன்னையே……
பல்லவி
அன்னையே காஞ்சி வளர் ஆதி காமாக்ஷியே
உன்னையே துதித்தேன் கேசவன் சோதரி
அனுபல்லவி
பன்னகாபரணன் ஏகாம்பரேச்வரரின்
அன்பு மனம் கவர்ந்தவளே ஏகாம்பரேச்வரி
சரணம்
பெண்யானையைப் பழிக்கும் அழகு நடையுடையவளே
மன்மத மரமுளை போல் முலையுடையவளே
புன்னகையில் மந்தார மலரழகை தருபவளே
என்னைக் காத்தருள தருணமிதுவே
அச்சுதனுமவனே……
பல்லவி
அச்சுதனுமவனே கேசவனுமவனே
நச்சரவணை துயிலும் நாராயணனுமவனே
அனுபல்லவி
பச்சைமா மலைபோல் திருமேனியுடையன்
மச்சமாயவதரித்த நச்சினார்க்கினியனவன்
சரணம்
துச்சாமாயரக்கரையழித்தவனுமவனே
மெச்சி ஊரார் புகழும் மாயக் கண்ணனுமவனே
சச்சிதானந்தம் தரும் பரம்பொருளுமவனே
இச்சகம் போற்றும் மலையப்பனுமவனே
காரணம் வேண்டுமோ….
பல்லவி
காரணம் வேண்டுமோ நாரணனுனைத் துதிக்க
ஆரணப் பொருளே ஆதி கேசவனே
அனுபல்லவி
சாரதியாயன்று பார்த்தனுக்குத் தேர் நடத்தி
பாரதப் போரினில் பாண்டவர்க்குத் துணை நின்றாய்
சரணம்
ஶ்ரீ ரகு ராமனாய்ப் பாரினில் அவதரித்து
கோர அரக்கர்களின் கொடிய பகை முடித்தாய்
மாரனையீன்றவனே மதுசூதனனே
யாரென்ன சொன்னாலென்ன உன் புகழைப் பாட
கண்டீக்ருʼத்ய ப்ரக்ருʼதி குடிலம் கல்மஷம்ப்ராதிபஶ்ரீ-
ஶுண்டீரத்வம் நிஜபதஜுஷாம்ஶூன்யதந்த்ரம் திஶந்தீ ।
துண்டீராக்யே மஹதி விஷயே ஸ்வர்ண வ்ருʼஷ்டி ப்ரதாத்ரீ
சண்டீ தேவீ கலயதி ரதிம் சந்த்ர சூடால சூளி॥ 74॥
தன்னைச் சரணடைந்த பக்தர்களின் இயற்கையிலேயே குரூரமான பாவங்களை போக்கடித்து, ஞானத்தை அள்ளிக் கொடுப்பவளும், துண்டீரம் என்கிற உயர்ந்த நகரத்தில் தங்க மழையை பொழிந்தவளும், சண்டி என்ற பெயருள்ள ஸ்ரீகாமாக்ஷி சந்திரனை அழகிய ஆபரணமாக தனது தலையில் சூடியுள்ள பரமசிவனிடம் அளவற்ற அன்பை செலுத்துகிறாள்.
சரணடைந்தோர்….
பல்லவி
சரணடைந்தோர் நலன் காக்கும் அன்னையே காமாக்ஷி
பரகதியருளும் பரம் பொருள் நீயே
அனுபல்லவி
அரனயனரியும் அமரருமிந்திரனும்
கரம் பணிந்தேத்தும் கேசவன் சோதரி
சரணம்
துண்டீர நகரில் தங்க மழை பொழிந்தவளே
சண்டி ஓங்காரி மாகாளி பைரவி
வெண்ணிலவின் பிறையை ஆபரணமாயணிந்த
வெண்ணீறு பூசிய சிவன் மனம் கவர்ந்தவளே
ஜகதம்பிகையே……
பல்லவி
ஜகதம்பிகையே பதமலர் பணிந்தேன்
புகலென நம்பியே உனை தினம் துதித்தேன்
அனுபல்லவி
இகபரமிரண்டிலும் நீயேயென் துணை
ஜகம் புகழ் ஈச்வரியே கேசவன் சோதரி
சரணம்
மகபதியும் ரதிபதியும் சரச்வதியின் பதியும்
சுகசனகாதியரும் அமரரும் வணங்கிடும்
அகிலாண்டேச்வரியே அன்னையே ஶ்ரீலலிதே
சுகபாணியே உமையே காத்தருள்வாயே
"விஷ்ணு சஹஸ்ரநாம" பாராயணத்தின் முடிவில் வருகின்ற அதே ஸ்லோகம்தான்...
காயேன வாசா மனஸேந்த்ரியை வா
புத்யாத்மனா வா ப்ரக்ருதே ஸ்வபாவாத்
கரோமி யத்யத் ஸகலம் பரஸ்மை
நாராயணாயேதி ஸமர்ப்பயாமி"
இதன் பொருளையும் அறிந்தவர்கள் அனேகர் இருக்கக்கூடும்..
இருந்தாலும் அறியாத ஓரிருவருக்காக இந்த ஸ்லோகத்தைப் பதம் பிரித்து பொருள் தருகிறேன்.
காயேன − உடலாலோ வாசா − வாக்கினாலோ. மனஸ் − மனதினாலோ
இந்த்ரியை (வா) − இந்த்ரியங்களினாலோ புத்தி − அறிவினாலோ
ஆத்மனா (வா) ஆத்மாவினாலோ ப்ரக்ருதே ஸ்வபாவாத் − இயற்கையான குணவிஷேஸத்தினாலோ
யத்யத் − எதுஎதைச்க ரோமி − செய்கின்றேனோ ஸகலம் − அவை அனைத்தையும்
பரஸ்மை நாராயணா இதி − பரமபுருஷனாகிய நாரயணனுக்கே
ஸமர்ப்பயாமி − ஸமர்ப்பிக்கிறேன் (அர்ப்பணிக்கிறேன்)
அவன் எதிர்பார்ப்பதெல்லாமே, இந்த த்ரிகரண சுத்தியே!(மனம், வாக்கு, காயம் என்ற முக்கரணத் தூய்மை). ஆத்மார்த்தமாக, ப்ரியத்தோடு நாம் தருகின்ற எதையும் ஏற்றுக்கொள்ள அவன் ஸித்தமாக இருக்கிறான்..
"பத்ரம் புஷ்பம் பலம் தோயம்
யோ மே பக்த்யா ப்ரயச்சதி"
"ஒரு இலையோ, பூவோ, கனியோ, ஒரு துளி நீரோ,
எதை நீ ப்ரீதியோடும் பக்தியோடும் தருகிறாயோ, அதை நான் அங்கீகரிக்கிறேன்"..
தனக்குவமையில்லாத…..
பல்லவி
தனக்குவமையில்லாத தனிப்பெருந்தேவனே
உனது மலரடியே அனுதினம் துதித்தேன்
அனுபல்லவி
வனமாலை துளபம் கௌத்துபமணிந்தவனே
அனந்த சயனனே ஶ்ரீமன் நாராயணனே
சரணம்
மனதாலும் உடலாலும் வாக்காலும் மற்றும்
நினைவாலும் புலன்களாலும் ஆத்மா அறிவினாலும்
இயற்கை குணத்தாலும் செய்யும் கருமங்கள்
அனைத்தும் கேசவனுன் திருவடிக்கேயளித்தேன்
ஸ்துதி ஸதகம் !ஸ்ரீ மூகபஞ்சசதீ !
ஆதூன்வந்த்யை தரல நயனைராங்கஜீம்வைஜயந்தீம்
ஆனந்தின்யை நிஜபதஜுஷா மாத்த காஞ்சீபுராயை ।
ஆஸ்மாகீனம் ஹ்ருʼதயமகிலை ராகமாநாம்ப்ரபஞ்சை:
ஆராத்யாயை ஸ்ப்ருʼஹயதிதராமாதிமாயைஜனன்யை ॥ 72॥
காஞ்சிபுரத்தில் வசிப்பவளும், கண்ணுக்குத் தெரியாத மன்மதனின் அழகிய கொடிக்கு சவால் விடும், இங்கும் அங்கும் அலையும் அழகான கண்கள் உடையவளும், தன்னைச் சரணடைந்தவர்களை அவர்களின் அனைத்து விருப்பங்களையும் நிறைவேற்றி மகிழ்விப்பவளும், வேத பிரிவினரான மும்மூர்த்திகள் உட்பட்ட தேவர்கள் அனைவராலும் வழிபடக்கூடிய கூடியவளும், புராதனமானவளுமான அன்னை ஸ்ரீ காமாக்ஷியை என் மனம் நாடுகிறது.
காஞ்சிபுர நாயகி….
பல்லவி
காஞ்சிபுர நாயகி காமாக்ஷி உனைத்துதித்தேன்
வாஞ்சையுடன் பக்தருக்கு வரமருளுமம்பிகையே
அனுபல்லவி
பாஞ்ச ஜன்யம் முழங்கும் கேசவன் சோதரி
காஞ்சனமாலையின் அன்புச் செல்வி
சரணம்
மூவருக்கும் மூத்தவளே முன்னைப் பழம் பொருளே
தேவரும் மறைகளும் துதித்திடுமாதி சக்தியே
கவர்ந்திடுமலைபாயும் அழகு விழியுடையவளே
சிவன் வைரி காமனைப் பழிக்கும் எழிலுடையவளே
ஶ்ரீ ஜகதீச்வரி…..
பல்லவி
ஶ்ரீ ஜகதீச்வரி துர்கா தேவி
பாதாரவிந்தம் பணிந்திடுமெனக்கருள்வாய்
அனுபல்லவி
ஶ்ரீ ஜகந்நாதன் கேசவன் சோதரி
ஆதாரம் நீயே அகிலமனைத்திற்கும்
சரணம்
தேஜோமயமானவளே தேவி சநாதனி
காமனைக் காத்தவளே காமேச்வரியே
பூமண்டலம் போற்றும் புவனேச்வரியே
பவ வினை தொலைந்திட உனையே துதித்தேன்
மயில் மீதேறி…..
பல்லவி
மயில் மீதேறி விரைந்தோடி வா முருகா
கயிலைநாதன் சிவன் மகனே எனைக்காக்க
அனுபல்லவி
ஒயிலாக வள்ளி தெய்வானையுடனமர்ந்து
மயிலையில் காட்சி தரும் சிங்காரவேலனே
சரணம்
வைகுந்தவாசன் கேசவன் மருகனே
சயிலேந்திரன் மகள் கற்பகவல்லியின்
ஒயிலான குமரனே ஐங்கரனுக்கிளையோனே
வயலூரில் வீற்றிருக்கும் சண்முகப்பெருமானே
17.அசேஷப்ரஹ்மாண்டப்ரலய விதிநைஸர்கிகமதி:
ச்மசாநேஷ் வாஸஸீந:க்ருத பஸிதலேப:பசுபதி: I
ததௌ கண்டே ஹாலாஹலமகில பூகோலக்ருபயா
பவத்யா:ஸங்கத்யா:பலமிதி ச கல்யாணி கலயே II
நல்லதையே எண்ணியும் செய்தும் பழக்கமுள்ள ஹே தேவி!இந்த பசுபதியாகப்பட்டவர். அனைத்து பிரம்மாண்டத்தையும் அழித்து விடுவதை இயல்பாகக் கொண்டவர். அதற்கேற்றபடி சுடுகாட்டில் வசிப்பவர். விபூதி பூசுவர்-அத்தகையர் அனைத்துலகின்பால் கருணாயால் ஆலகால விஷத்தை தன் கழுத்தில் தங்க வைத்தாரென்றால், அது உன் உடனிருக்கையின் பயனாக நிகழ்ந்ததெனக் பயனாக நிகழ்ந்ததெனக் கருதுகிறேன்.
சாம்பவி சங்கரியுன்……..
பல்லவி
சாம்பவி சங்கரியுன் கருணையினாலன்றோ
அம்புவியழியாத சம்பவம் நடந்தது
அனுபல்லவி
பாம்பணை துயிலும் கேசவன் சோதரி
வேம்பை விரும்பும் அம்பிகையே ஈச்வரி
சரணம்
சாம்பலைப் பூசி இடுகாட்டில் திரியும்
பாம்பணிந்த சிவன் சம்ஹாரமூர்த்தி
தாமுண்ட நஞ்சை கண்டத்தில் இருத்தி
பூமண்டலம் முதல் அனைத்தையும் காத்ததும்
உலக இயற்கையில் வெறுப்புற்ற ஆழ்வார், திருவடி சேர்க்குமாறு எம்பெருமானை வேண்டுகின்ற திருவாய் மொழியில் இஃது ஒரு பாசுரம். இதில் ஆழ்வார், எம் பெருமானை நோக்கி, நீ உலகத்தை உண்டாக்கிக் காட்டிப் பிரளயம் வந்தவாறே உண்டு மறைத்துப் பிரளயம் நீங்கினவாறே வெளிநாடு காண உமிழ்ந்த, நிலமும், நீரும், தீயும், ஆகாயமும், காற்றும் ஆகிய ஐந்து பூதங்களையும் சேர்த்துச் சமைத்து வைத்த தேவர்கள் வாழ்கின்ற ஒப்பற்ற அண்டமாகின்ற கோட்டையினின்றும் நீக்கி என்னை உன்னுடைய மிக்க ஒளியோடு கூடிய பரமபதத்திலே பெறுதற்கு அரிதான திருவடிகளிலே எப்பொழுது கூட்டு வாய்?" என்கின்றார்.
அடைக்கலம் நீயே…….
பல்லவி
அடைகலம் நீயே தர்மாம்பிகையே
கடைக்கண் வைத்தெனைக் காத்தருள்வாயே
அனுபல்லவி
விடை வாகனனின் இடம் கொண்ட நாயகியே
இடைக்குலத்துதித்த கேசவன் சோதரி
சரணம்
படைத்தல் காத்தல் அழித்தலனைத்தையும்
நடத்திடும் அன்னையே திரிபுரசுந்தரியே
படை நடத்தி பண்டாசுரனை வதைத்த ஶ்ரீ லலிதே
கடைத்தேற்றுவாயெனையே தாயே ஈச்வரியே
காலை முதல் வணக்கம்……
பல்லவி
காலை முதல் வணக்கம் கணபதியே உனக்குச்சொன்னேன்
காலைப் பிடித்தேன் எனக்கருள வேண்டுமென
அனுபல்லவி
வேலைப் பிடித்த முருகனுக்கு மூத்தவனே
ஆலிலையில் துயிலும் கேசவன் மருகனே
சரணம்
வேலைகள் துவங்கும் முன் அனைவரும் முதல் வணங்கும்
பாலசந்திரனே கால காலன் மைந்தனே
நூலை எழுத வியசருக்குதவிய
மூலாதார மூர்த்தியே ஐங்கரனே
விவேக சிந்தாமணி - கடவுள் வணக்கம்
அல்லல் போம் வல்வினை போம் அன்னைவயிற்றில் பிறந்த
தொல்லை போம் போகாத் துயரம் போம் - நல்ல
குணமதிகமாம் அருணைக் கோபுரத்துள் வீற்றிருக்கும் செல்வக்
கணபதியைக் கைதொழுதக் கால்.
அருணைக் கோபுரத்துள் வீற்றிருக்கும் செல்வக் கணபதியைக் கை தொழுதக் கால் - அருணாசலம் என்னும் திருவண்ணாமலை கோபுர வாசலில் வீற்றிருக்கும் செல்வக் கணபதியை கை தொழுது கும்பிட்டால்....
அல்லல் போம் - எல்லாவிதமான தடங்கல்களும் தொல்லைகளும் போகும்
வல்வினை போம் - என்ன செய்தாலும் பின் தொடர்ந்து தன் பயனைக் கொடுக்கும் நாம் செய்த நல்வினைத் தீவினைப் பயன்கள் அழிந்து போகும்
அன்னை வயிற்றில் பிறந்த தொல்லை போம் - பிறவிகள் எடுக்கக் காரணமான முன்வினைகளின் தொல்லை தீர்ந்து போகும்போகாத் துயரம் போம் - என்றும் நீங்காமல் மனத்தில் நிற்கும் துயர நினைவுகள் எல்லாம் தெளிந்து போகும்
கெட்டவைகள் போகும். அது மட்டுமா
நல்ல குணம் அதிகமாம் - நல்ல குணங்கள் நம்மில் மேன்மேலும் பெருகும்.
கணபதி கருணைக் கோபுரத்தில் இருக்கிறார். அவரைக் கைகூப்பித் தொழுத காலந்தொட்டு நமக்கு வரும் துன்பங்கள் விலகிப் போய்விடும். பிறவியிலேயை நம்மோடு ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் வலிமை மிக்க வினைகள் (தலைவிதித் துன்பங்கள்) விலகிப் போய்விடும்.
அன்னை வயிற்றில் பிறந்திருக்கிறோமே அந்தப் பிறவித்துன்பம் விலகிப் போய்விடும் (பிறவி இல்லா வீடு பேறு பெறலாம்). நம்மோடு ஒட்டிக்கொண்டு போகாமல் இருக்கின்ற கவலைகள் விலகிப் போய்விடும். நம்மிடம் இருக்கும் நல்ல பண்புகள் மேலும் அதிகமாகும்.
அதனால் செல்வக் கணபதியை எந்நேரமும் வணங்குங்கள்.
அருணை கோபுரத்து…….
பல்லவி
அருணை கோபுரத்துக் கணபதியை வணங்குவோம்
கருணையுடன் காத்தருளும் அருணாச்சலன் புதல்வன்
அனுபல்லவி
பெருமைக்குரிய கேசவன் மருகன்
திருமுருகன் தமையன் உண்ணாமுலை மைந்தன்
சரணம்
அல்லலிடர் நீங்கும் வல்வினை தொலையும்
கருவிலுருவாகா பெருநிலை கிடைத்திடும்
தீராத்துயர் தீரும் நற்குணங்கள் பல சேரும்
வளமான நலவாழ்வு நமை வந்து சேரும்
சங்கமுமாழியும் கையிலேந்தும் கேசவனே
பங்கமிலா உந்தன் மலர்ப்பதமே துதித்தேன்
அனுபல்லவி
மங்கையை மார்பணியாய் வைத்திருக்கும் மாலவனே
பொங்கரவணை துயிலும் ஶ்ரீமன் நாராயணனே
சரணம்
அங்கங்கள் ஜந்தளித்து என்னை ஆட்டுவித்தாய்
அங்குமிங்கும் தறிகெட்டு அவையோட முடியாமல்
தங்கியுன் திருவடி நிழலில் நின்றிடச்செய்ய
தேரழுந்தூரம்மானே என்றும் நீயே துணை
