பத்தி முதலாமவற்றில் பதி எனக்கு கூடாமல்,
எத்திசையும் உழன்றோடி இளைத்துவிழும் காகம்போல்,
முத்தி தரும் நகரேழில் முக்கியமாம் கச்சிதன்னில்,
அத்திகிரி அருளாளற்கு அடைக்கலம் நான் புகுந்தேனே..
I surrender my soul at the sacred feet of PeraruLaaLan, who resides at the most important of the seven cities that bless their residents with Moksham. I have come to the realization that I am powerless to attain moksham through the difficult-to-practice Bhakthi yOgam as upaayam. I have hence chosen Prapatthi at the lotus feet of Varadhan as the saving grace for me and am performing saraNaagathi. This act of mine (performance of SaraNaagathi at the Lord’s feet as the helpless one with no other recourse) is like the deed of the evil-minded Kaakaasuran, who committed grave apachaarams to the Lord’s consort and was yet saved by the Lord, when he fell at the feet of the Lord as a saraNaagathan without any other recourse.
நான் என்ன செய்வேன். என்னால் மனதை ஒருமித்து உன்னை நினைக்க முடியவில்லையே. பக்தி அவ்வளவு எளிது அல்ல. எங்கு சென்று அமைதியாக அமர்ந்தாலும், இடம் தான் அமைதியாக இருக்கிறதே தவிர மனம் அமைதியுறவில்லையே. எண்ணற்ற எண்ணங்கள் என் மனதை திசை திருப்புகிறதே. நான் ஒரு காகம் தான். எங்கெங்கோ வெவ்வேறு என்ன, எட்டு திசைகளிலுமே மாற்றி மாற்றி பறந்து களைப்புற்று,நீயே கதி என்று உன் திருவடிகளில் விழுந்த தாகம் கொண்ட காகம். முத்தி தரும் சப்த க்ஷேத்திரங்களில் தலை சிறந்ததாக அத்திகிரி எனும் காஞ்சிபுர வாசனான ஸ்ரீ வரதராஜா , உன் திருவடிகளே சரணம் என்று முதல் பாசுரத்திலேயே அற்புதமாக பாடுகிறார் சுவாமி தேசிகன்.
மங்காத…..
பல்லவி
மங்காத புகழ் மேவும் அத்திகிரி அருளாளா
எங்கும் நிறைந்த உனதடியே சரணடைந்தேன்
அனுபல்லவி
சங்கும் சக்கரமும் கையிலேந்தும் கேசவனே
பங்கய நாபனே பாற்கடல் வாசனே
சரணம்
சங்கமித்தோரிடம் சேரமுடியாமலென் மனம்
எங்கெங்கோ அலைந்து திரிந்து சலித்த பின்
பங்கய மலராளுக்கு பங்கமிழைத்த காகம் போல்
அங்குமிங்கும் தேடியுன் திருவடியில் விழுந்தது
ஶ்ரீவரதராஜபெருமாள்திருவடிகளேசரணம்🙏🙏🙏
No comments:
Post a Comment