பச்சப்புள்ள சிரிப்பா...
மலர்ந்து கிடக்கிற வாசப்பூவா ...
நெறஞ்சு ஓடற ஆத்து நீரா ...
நிக்காம பறக்குற மேகமா...
அசையாம நிக்குற மலையா ...
தெரிஞ்சு மறையற வானவில்லா ...
எம்மனசுக்குள்ள விழுந்து கிடக்கற
என் தாயே சரணமம்மா...
தினசரி உனையே…..
பல்லவி
தினசரி உனையே துதித்தேன் ஶ்ரீலலிதாம்பிகையே யென்
மனசுக்குள் மலர்ந்த தாயுனையே சரணடைந்தேன்
அனுபல்லவி
அனந்தபத்மநாபன் கேசவன் சோதரியே
உனதருளாலன்ளோ உலகனைத்தும் நடக்கிறது
சரணம்
நில்லாமலோடும் மேகமோ நீ இல்லை
செல்லாமல் நிலைத்து நிற்கும் மாமலையோ
அல்லது பிள்ளை முகத்திலுள்ள கள்ளச் சிரிப்போ
முல்லை மலரோ தோன்றி மறையும் வானவில்லோ
No comments:
Post a Comment