அருணாச்சலமே

                         அருணாச்சலமே.....

                                                   பல்லவி

                                  அருணாச்சலமே எனையாண்ட சிவமே
                                  அன்பின் பொருளாகி நிற்கும் சிவமே

                                                  அனுபல்லவி

                                   ஒரு நாளுமுனை நான் மறவேன் சிவமே
                                    பிரமனும் கேசவனும் தேடிய சிவமே

                                                        சரணம்

                                    எளிதாக எல்லோர்க்கும்  அருளும் சிவமே
                                    உலகமனைத்திலும் நிறைந்திருக்கும் சிவமே
                                    அடியார் மனத்தினுள் அமர்ந்த சிவமே
                                    இசையால் தமிழால் நான் பாடும் சிவமே

                                    ஒளியாகி வெளியாகி காற்றாகி சிவமே
                                    நிலமாகி நீராகி நின்றாடும் சிவமே
                                    ஊனாகி எனக்குள்ளே உயிராகி சிவமே
                                    தேனாகித்  தித்திக்கும் ஓங்கார சிவமே

காட்சி தந்தெனை

                              காட்சி தந்தெனையே.......

                                                 பல்லவி

                                 காட்சி தந்தெனையே காத்தருள்வாய் காமாக்ஷி
                                 மீட்சியிலா பவக்கடலுள் மூழ்கித்தவிக்கின்றேன்

                                                அனுபல்லவி

                                  மாட்சிமையடன் காஞ்சியிலே மாமேருதனிலமர்ந்து
                                  ஆட்சி செய்யும் அன்னையே கேசவன் சோதரி

                                                       சரணம்

                                  மாயா உலகமிதை சதமெனவே நம்பி
                                  பேயாய் பொருள் புகழும் போகங்களும் தேடும்
                                  நோயால் கட்டுண்டு ஓயாமல் அல்லலுற்றேன்
                                  தாயே தயவளித்து இம்மாயத்திரை நீக்கி

உமாமகேச்வரி

                              உமாமகேச்வரி....

                                                        பல்லவி

                                       உமாமகேச்வரி கௌரி  காமாக்ஷி
                                        ரமா சரஸ்வதி  போற்றும் காத்யாயனி

                                                      அனுபல்லவி

                                       உமாபதி ஶ்ரீ ஏகாம்ப்ரேச்வரர் சதா
                                       சதா நினைந்திடும் ஏகாம்ப்ரேச்வரி

                                                             சரணம்

                                        குமாரர்  கணபதி முருகனும் வணங்கிடும்
                                        கமலாமனோகரி  கேசவன் சோதரி
                                        அமைதியும் கருணையுமளித்திடும் பாப
                                        விமோசனம் தரும் காஞ்சி நிவாஸினி

                 

ஏகாம்ப்ரேச்வரி

                           ஏகாம்ப்ரேச்வரி ....

                                                            பல்லவி

                          ஏகாம்ப்ரேச்வரி காமாக்ஷி உன்றன் அரவிந்த பதம் பணிந்தேன்
                          ஶ்ரீகாஞ்சிபுர நிவாசினி மனம் கனிந்து நீயெனக்கருள்புரி

                                                       அனுபல்லவி

                           ஏகாம்ப்ரேச்வரர் சுந்தரேஸ்வரர் மனம் மகிழ் சிவகாமேச்வரி
                           மூகசங்கரர் போற்றிப் பாடிய நித்யகல்யாணி கேசவன் சோதரி

                                                             சரணம்

                            காமக்ரோதாதி அறுபகை களைந்திடும் கௌரிமனோகரி
                            ஆகமவேத சாஸ்த்திரபுராணி அன்னபூர்ணேச்வரி
                            யாகயோகபோகஸ்வரூபிணி மாதா புவனேச்வரி
                            ராகசங்கீத நாநயோகினி (ஶ்ரீமகா) திரிபுரசுந்தரி
          

காமகோட்டம்தனில்

                           காமகோட்டம்தனில்...

                                                         பல்லவி

                                     காமகோட்டம்தனில் வளர் காமாக்ஷி
                                      காஞ்சீபுரவாஸினி ஏகாம்ப்ரேச்வரி

                                                       அனுபல்லவி

                                     சாமவேதம்தனில் மனம் மயங்கிடும்
                                     சர்வேச்வரி சங்கரி கேசவன் சோதரி

                                                              சரணம்

                                      காமக்ரோதாதி அறுபகையகலவுன்
                                      நாமம்தனைப்பாடி தமிழ்ப்பண்ணிசைத்தேன்
                                      மாமறை போற்றும் திரிபுரசுந்தரி
                                      தாமதமின்றியே எனக்கருள்வாயே
                

ஶ்ரீ காஞ்சி

                            ஶ்ரீ காஞ்சி........

                                                     பல்லவி

                                  ஶ்ரீகாஞ்சி காமாக்ஷியுன் மலர் பதம் பணிந்தேன்
                                  ஏகாம்ப்ரேச்வரர் அனுதினம் துதிக்கும்

                                                 அனுபல்லவி

                                   ஏகாந்தமாயமர்ந்து  பக்தருக்கருள் தரும்
                                   ஏகாம்ப்ரேச்வரி கேசவன் சோதரி

                                                       சரணம்

                                    மூகசங்கரர் போற்றிப் பாடிய
                                    உமாசங்கரி ஶ்ரீசக்ரநாயகி
                                    கரும்பு வில்லும் பாசாங்குசமும்
                                    கரங்களிலேந்தும் சிவகாமேச்வரி

                                    ஆகம வேத புராண காரணி
                                    அன்னபூரணி திரிபுரசுந்தரி
                                    யாகயோக போகஸ்வரூபிணி
                                    காத்யாயினி நித்ய கல்யாணி

குபேரன்

செல்வங்கள் அனைத்தும் அளவில்லாமல் பெற்றிருந்த குபேரனுக்குத் தன்னிடம் இருந்த செல்வங்களைப் பற்றி ஒரே பெருமை. இந்தப் பிரபஞ்சத்தில் தன்னைப் போல் செல்வச் செழிப்புள்ளவர்கள் யாரும் இல்லை என்ற கர்வம் தலை தூக்கியது. தன்னிடம் இருக்கும் செல்வங்கள் அனைத்தையும் இறைவன் சிவபெருமானை அழைத்து வந்து காட்டி, அதில் பெருமைப்பட்டுக் கொள்ள வேண்டும் என எண்ணினான் குபேரன்.  ஒருநாள் தன் எண்ணத்தைச் செயல்படுத்திட கைலாயத்துக்குச் சென்று சிவபெருமான், பார்வதி ஆகியோரை வணங்கினான். அவர்களைத் தன் இல்லத்திற்கு ஒரு முறை வந்து விருந்து சாப்பிட்டுச் செல்லும்படி அழைத்தான். குபேரனது உள் நோக்கத்தைப் புரிந்துகொண்ட சிவபெருமான், “என்னால் உடனடியாக அங்கு வர முடியாது; நீ வேண்டுமானால் என் மகன் கணபதியைத் தற்போது அழைத்துச் செல். அவனுக்கு விருந்தளித்துத் திருப்திபடுத்தி அனுப்பி வை. பின்னொரு நாளில் நானும் பார்வதியும் உன் இல்லத்திற்கு வந்து விருந்து சாப்பிடுகிறோம்” என்றார். குபேரனும் அதற்குச் சம்மதித்து சிவபெருமானிடம், “விநாயகருக்குத் தேவையான உணவளித்து அவரை மகிழ்ச்சிப்படுத்தி அனுப்புகிறேன்” என்று வாக்களித்து விநாயகரைத் தன் இல்லத்திற்கு அழைத்து வந்தான். விநாயகரைத் திருப்திப்படுத்தும்படியாகவும், குபேரனின் செல்வச் செழிப்பை அவர் அறிந்து கொள்ளும்படியாகவும் பல்வேறு வகையான உணவு வகைகள் ஆடம்பரமாகச் செய்யப்பட்டன. விநாயகர் விருந்துண்ணுவதற்காக வந்து அமர்ந்தார். உணவு வகைகள் ஒவ்வொன்றாகப் பரிமாறப்பட்டன. விநாயகரும் பரிமாறப்பட்ட உணவு ஒவ்வொன்றையும் விரும்பிச் சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருந்தார். குபேரன் அவர் சாப்பிடுவதை ஆச்சரியத்துடனும், அச்சத்துடனும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். குபேரன் அச்சத்தின்படியே, அவன் வீட்டில் தயார் செய்யப்பட்ட உணவு அனைத்தும் காலியாகி விட்டது. குபேரன் தன் வீட்டிற்கு அருகில் இருந்த அனைத்துக் கிராமங்களிலுமிருந்து உணவை வரவழைத்துக் கொடுத்தான். இருப்பினும் விநாயகரின் பசி அடங்கவில்லை. பசி அடங்காத விநாயகர் குபேரன் வீட்டிலிருந்த விலை மதிப்புமிக்க பொருட்களையெல்லாம் கடித்துச் சாப்பிடத் தொடங்கினார். இப்படியே போனால் வீட்டில் ஒன்றுமே மிஞ்சாது என்ற நிலை குபேரனுக்கு. விநாயகரைத் தடுக்க முயன்றான் குபேரன். அப்போது குபேரனிடம் விநாயகர்,”நீ என் பெற்றோரிடம் என் பசியாற விருந்தளிப்பதாக வாக்களித்திருக்கிறாய். இங்கோ உணவு தீர்ந்து விட்டது, ஆனால் என் பசி ஆறவில்லை. இனி சாப்பிட இங்கு ஒன்றுமே இல்லை. ஆகையால் என் பசிக்கு உன்னைக் கொன்று தின்னப் போகிறேன்” என்றார். இதைக் கேட்ட குபேரன், தன் உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதற்காகக் கைலாயத்திற்கு ஓடினான். சிவபெருமானிடம் தன்னைக் காப்பாற்றும்படி வேண்டினான்.   அப்போது சிவபெருமான் அவனிடம்,”உன்னிடமிருக்கும், தான் ஒருவனே மிகப்பெரும் செல்வந்தன் என்கிற கர்வத்தை விட்டுவிட்டு விநாயகனுக்கு ஒரு கைப்பிடி சாதம் கொடு, அவன் பசி அடங்கிவிடும்” என்றார். தன் தவறை உணர்ந்த குபேரன் தன் கர்வத்தை விட்டுவிட்டு ஒரு பிடி சாதம் அளித்தான். அதைச் சாப்பிட்ட விநாயகரின் பசி அடங்கியது. குபேரனின் கர்வமும் காணாமல் போனது. 

வேழமுகன்

           

                         வேழமுகன் 

                                                      பல்லவி

                                    விநாயகனை  ஆனை முகத்தோனை

                                    அனாத நாதனை    மனமாரத் துதித்தேன்

                                                       அனுபல்லவி

                                     சனாதன தர்மம் பூமியில் தழைத்திட

                                     வினோத வேழ முகத்தோனாயவதரித்த

                                                          சரணம்

                                     பிநாகபணி ஈசன் மைந்தனை 

                                      தனாதிபதியின் கர்வம் தீர்த்தவனை

                                      அநேகம் பெயருடைய கேசவன் மருகனை

                                      கணேசமூர்த்தியை கந்த சோதரனை

                                       சுநாத சங்கீதக் கலைகளை ரசித்திடும்

                                       கணாதிபனை  கணங்களின் தலைவனை

                                       வினாடிப் பொழுதுமவன் நாமமே நினைந்து

                                       கனாவிலுமவனை மறவாத மனம் வேண்டி

                                       

                                      

                          

                                        

                               

சித்தம்

                                 சித்தம்......

                                                     பல்லவி

                                   சித்தம் இரங்காதோ உத்தமியே காமாக்ஷி
                                    நித்தமுனை நினைந்துருகும் அடிமையெனக்கருள

                                                       அனுபல்லவி 

                                     அத்தன் ஏகம்பன் மண்ணுருவில் பணியும்
                                     நித்திலமே புவி போற்றும் கேசவன்சோதரி

                                                           சரணம் 

                                     எத்தனையோ பிறவி எடுத்தெடுத்தே சலித்தேன்
                                     பித்தனைபோல் திரிந்தேன் பழவினையாழுழன்றேன்
                                     அத்தனையும் போதுமென ஏழையேன் முறையிட்டேன்
                                     இத்தனையுமறிந்து மெத்தனமேன் அருள்புரிய 
                               

                           

தாயே நீயே......

                               தாயே நீயே......

                                                                 பல்லவி


                                தாயே நீயே கைவிட்டால் வேறெவரிடம் முறையிடுவேன் காமாக்ஷி

                                         
                                                               அனுபல்லவி 

                                மாயே மண்ணுருவில் மகேசன் போற்றும் ஏகாம்ப்ரேச்வரி கேசவன் சோதரி

                                                          
                                                                   சரணம்

                                 வாயாலும் உன் பெயரைச் சொல்ல மறந்தேன்
                                 தீயோருடன் சேர்ந்து ஓயாமல் வஞ்சம் புரிந்தேன்
                                 நோயான மூப்பில் விழுந்த பின் உணர்நதேன்
                                 தூயோனாய் மனம் திருந்தி உனைப் பணிந்தேன்

ஏகாம்ப்ரேச்வரனை

                     ஏகாம்ப்ரேச்வரனை.....

                                              பல்லவி

                           ஏகாம்ப்ரேச்வரனை சிவனை ஆரதனை புரிந்தேன்
                           திருநிலாத் திங்துகள் துண்டத்தான் பணிந்த

                                           அனுபல்லவி

                           ஶ்ரீகாஞ்சிநகரில் நிலமெனத் திகழும் பரமணை
                           காமகோடி காமாஷி தேவியும் சோமஸ்கந்தரும் துதிக்கும்

                                                சரணம்

                           நிலம் நீர் நெருப்பு நீள் விசும்பு காற்றாகிய
                           இயற்கையின் வடிவம் அனைத்துமவனே
                           இறப்பும் பிறப்புமில்லாதிருக்கும் கேசவன் பணியும்
                           கலியுகம் போற்றும் முழுமுதற்கடவுளை
          

மாமதுரை

                                மாமதுரை......

                                                      பல்லவி

                                           மாமதுரை வளர் ராணி உந்தன்
                                           தாமரைப் பதம் பணிந்தேன் மீனாக்ஷி

                                                         துரிதம்

                                           பாமரர் பண்டிதர் தேவர்கள் முனிவர்கள்
                                           நாரதர் நான்முகன் நந்தி கணங்கள்
                                           சோமசேகரரும் கணபதி முருகனும்
                                           யாவரும் போற்றும் உமாமகேச்வரி

                                                    அனுபல்லவி

                                           பூமகள் கலைமகள் இருவரும் நேசிக்கும்
                                           கோமகளே தேவி பாண்டியன் குலவிளக்கே

                                                         சரணம்

                                            தேமதுரத் தமிழ் தழைத்தோங்கும்
                                            பூமியிலதித்த அங்கயற்கண்ணி
                                            ஆமருவியப்பன் கேசவன் சோதரி
                                            பூமண்டலம் போற்றும் ராஜராஜேஸ்வரி

                 
                 
                                           

கருணைக்கடலே

                      கருணைக்கடலே.....

                                                பல்லவி


                               கருணைக் கடலே அருணாச்சலனே
                               பெருமைக்குரிய ரமணர் போற்றிய

                                            அனுபல்லவி

                                இருவினையகற்றும் கேசவன் நேசனே
                                திருவண்ணாமலை தனில்திகழ் சோதியே

                                                  சரணம்

                                 கிரிவலம் புரிந்திடும் பக்தருக்கெல்லாம்
                                 திருவருள் தந்திடும் மாதொருபாகனே
                                 உன் புகழ் பாடி உனதருள் வேண்டி
                                 இருகரம் கூப்பி அனுதினம் பணிந்தேன்

வேதசாரமே

வேதசாரமே.....

ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி புரணேஷு ராமநாம ஸமீரிதம்
தந்நாம கீர்த்தநம் பூய தாபத்ரய விநாஸநம்.

வேதம் ஸ்ம்ருதி புராணம் இவைகளிலே ராம நாமத்தின் ப்ரபாவம் நன்கு எடுத்துச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அத்தகைய ராம நமாவை ஸங்கீர்த்தநம் செய்பவர்களுக்கு ஆதயாத்மிகம்,ஆதிபௌதிகம்,ஆதிதைவிகம் என்ற மூவகைத் தாபங்களும் அகன்று  விடும் என்பது திண்ணம்.




           பல்லவி

        வேதசாரமே ராம நாமமே
        ஆதியந்தமும் அனைத்துமாயின 

           அனுபல்லவி 

         காதினில் கேட்டு மனமாரத்துதிப்பவர்க்கு
         சாதல் பிறப்பெனும் பவச்சுழல் விலகிடும்

             சரணம்

         மேதினி கொண்டாடும் கேசவனவனது
         தீதொன்றுமில்லாத திருநாம மதுவே        
         ஓதித்துதித்திடும் அடியவர்க்கெல்லாம்
         யாதொரு குறையும் அணுகாமல் காத்திடும்

          தூதனாய்ச் சென்ற ஆஞ்சநேயனும்
          சீதையும் அனுதினம் துதித்திடும் நாமம் 
          பாதிமதியணிந்த பரமசிவன் பார்வதிக்கு
          தோதாகத் துதித்திட உரைத்த திருநாமம் 
           

கடைக்கண்ணருள்வாய்

                    கடைக்கண்ணருள்வாய்......

                                                   பல்லவி

                              கடைக்கண்ணருள்வாய் கற்பகாம்பிகே
                              சடையன் கபாலி மனங்கவர் நாயகி

                                                அனுபல்லவி

                              குடையாய் கோவர்த்தன மலைதனை ஏந்திய
                              இடையன் கேசவன் சோதரி மாயே

                                                     சரணம்

                              படைநடத்தி வந்த மகிடனை மாய்த்த
                              இடைசிறுத்தவளே சயிலேந்திரன் மகளே
                              விடைவாகனனின் ஒருபாகத்தமர்ந்தவளே
                              இடைவிடாதுன் நாமமே துதித்தேன்
                              

அருணாச்லேச்வரர்

                         அருணாச்லேச்வரர்....

                                                          பல்லவி

                                       அருணாச்சலேச்வரர் பாதம் பணிந்தேன்
                                       திருமால் பிரமன் அடி முடி தேடிடும்

                                                        அனுபல்லவி

                                        நெருப்பாக நின்று விரும்பும் அடியார்க்கு
                                        வருந்துயர் களைந்திடும் கருணாமூர்த்தி

                                                              சரணம்

                                        பெருந்தவசீலர் நாவுக்கரசர்
                                         அருணகிரி நாதர் சம்பந்தர் மற்றும்
                                         முருகன் கரிமுகன் உமையுடன் கேசவன்
                                         அருகிருந்து துதித்திடும் அண்ணாமலையான்
                                       
                                         

உலகாண்டநாயகியே

                      உலகாண்டநாயகியே.....

                                                   பல்லவி

                                உலகாண்ட நாயகியே உமையே கௌரி
                                உன்னருளைப் பெற வந்தேன் வரமே கோரி
 
                                                 அனுபல்லவி

                                பலகாலம் பவக்கடலில் மூழ்கியிருந்தேனே
                                பாவங்கள் தீர்த்தெனையே கரைசேர்ப்பாய் தாயே

                                                      சரணம்

                                அருள் ஞான மோனத்தவயோக சிவனார்
                                திருவானைக் காவிலமர் அகிலாண்டவல்லிக்கும்
                                அருகிலுறை நந்தி சம்பு மாதவர்க்கும்
                                அருள் கூர்ந்து மெய்ஞானம் அளித்ததையுமறிந்து

காற்றுவெளியாகி

                            காற்றுவெளியாகி....

                                                          பல்லவி


                                       காற்றுவெளியாகி நின்றாய் உனைக்
                                       காணவே ஓடி வந்தேன் காளத்தீசா

                                                       அனுபல்லவி

                                       ஊற்றாய் பெருகும் உன்னருளைத் தேக்கும்
                                       ஆற்றல் நீயெனக்கு அருள்வாய்

                                                            சரணம்

                                       போற்றித்துதித்த பாம்பும் சிலந்தியும் யானையும்
                                        மாற்றுக்கண் பதித்த கண்ணப்பனையும் காத்து
                                        ப்ராணகோசமாகி ஞானப்ரசன்னாம்பிகையுடனே
                                        தென் கயிலைத் தலத்தில் இலங்கும் பசுபதியே
   

                                   ராகம்:பந்துவராளி
                                   தாளம்:  ஆதி

திருமறைப் பொருளே.....

                    திருமறைப் பொருளே...

                                                பல்லவி

                       திருமறைப் பொருளே செழுநீர்த் திரளே ( தென்)
                       திருவானைக் காவிலுறை ஜம்புகேச்வரா

                                             அனுபல்லவி

                       ஒருமறையும் ஓதியிலாப் பொருளறியாக் கேசவனை
                       ஒருகுறையுமறியாமல்  காத்த வெண் நாவலூரீசா

                                                   சரணம்

                        தானெனுமகந்தையால் அலட்சியம் கொண்டு
                        தவயோகம் பூண்ட உமையுமை நகைத்ததால்
                        அவனியிலுதித்து அகிலாண்டவல்லியாய்
                       அருந்தவம்  புரிந்திட அருளிச் செய்த