கரும்பே தேனே…..

" திருவாசகத்திற்க்கு உருகாதார் ஒரு வாசகத்திற்க்கும் உருகார் "

யானே பொய் என் நெஞ்சும் பொய்

என் அன்பும் பொய் ஆனால் வினையேன்அழுதால்

உன்னைப் பெறலாமே தேனே அமுதே கரும்பின்

தெளிவே தித்திக்கும் மானே அருளாய் அடியேன்

உனைவந்து உறுமாறே - திருச்சிற்றம்பலம்.

பொருள் : பெரியன யாவற்றிற்க்கும் பெரியவனே!

யானும், என் நெஞ்சும், என் அன்பு எல்லாம் பொய்யே! ஆயினும் உனதன்பு வேண்டிக் கசிந்து 

உருகி அழுதால் உன் திருவருளைப் பெறலாம் அல்லவா! உன்னை எண்ணும் அளவு எனக்குப் பேரின்பம் மே-டுகிறது. தேன் போலும், அமுது போலும், கரும்பு போலும் தித்திக்கும் தெய்வமே. உன்னை அடையும் உண்மை வழியை எனக்கு உரைத்தருள வேண்டும் ஐயனே. உன்னை வணங்குகிறேன். - சிவாயநமஹ🙏

சித்தமெல்லாம் எனக்கு சிவமயமே!

                                 கரும்பே தேனே…..

                                    பல்லவி

                      கரும்பே தேனே தித்திக்கும் தெள்ளமுதே

                      திருவே உனையடையும் வழியுரைப்பாயே

  

                                  அனுபல்லவி

                       

                      அருவுருவான சிவமே கேசவன் நேசனே

                      உருகியழைத்தேன் உனதருளே வேண்டினேன்

                                     சரணம்

                      யானே பொய் என் நெஞ்சும் பொய்

                      ஊனுடம்பும் பொய்யென்னன்பும் பொய்

                      ஆனாலும் வினையேன் உனைவந்து உறுமாறு

                      மானே மாயனே என் தாயுமானவனே

       

அனந்தனை……

 

                         அனந்தனை……

                                         பல்லவி

                 அனந்தனை ஆயிரம் நாவுடையவனைத்துதித்தேன்

                 ஆனந்தமாகக் கேசவன் கிடந்துறங்கும்

                                         அனுபல்லவி

                  வினதையின் மகன் கருடனின் நேசனை

                  தினகரகுலத்துதித்த ரகுராமன் சோதரனை

                                           சரணம்

                   தினம் பலர் தேடும் கூகிளாண்டவர் தம்

                   அனைத்து அலுவலரும் கூடுமிடத்தின்

                   புனைப் பெயரைத் தாங்கும் பெருமையுடையவன்

                   நினைத்தவனருள் வேண்டி அனுதினமடியேன்

                  

      

பிழைத்திருக்கும் வரை……

 

                           பிழைத்திருக்கும் வரை……

                                         பல்லவி

                     பிழைத்திருக்கும் வரை உனையே துதிப்பேன்

                     அழகனே கேசவனே எனையாண்டருள்வாயே

                                       அனுபல்லவி

                      அழைத்ததுமானைக்கருளிய ஆதிமூலமே

                      மழைதடுத்த மாதவனே கோவர்த்தனகிரிதாரி

                                           சரணம்

                      குழையணிந்த மகர நெடுங்குழைக்காதனே

                      குழலூதி மனங்களை மயக்கும் கண்ணனே

                      அழலேந்தும் சிவனும் பிரமனும் நரர்சுரரும்

                      கழலடி பணிந்தேத்தும் நாராயணனே

நாராயணா உன்னை……

 

               நாராயணா உன்னை……

                                 பல்லவி

          நாராயணா உன்னை நினைக்காத நேரமுண்டோ

          ஆராவமுதனே கேசவனே மாதவனே

                              அனுபல்லவி

           ஶ்ரீராமனும் நீயே ஶ்ரீக்ருஷ்ணனும் நீயே

           மாரனைப் பிரமனைப் படைத்தவனும் நீயே

                                சரணம் 

           காரார் குழலாள் திருமகளைத் திருமார்பில்

           மாறாமல் வைத்திருக்கும் மதுசூதனனே

           பேராயிரம் கொண்ட சாரங்கபாணியே

           தீராவினை தீர்க்கும் திருவரங்கப் பெருமாளே

           கோர அரக்கர்களை வதம் புரிந்தவனே

           சாரநாதனாய்த் திருசேறை உறைவோனே

           சாரதியாயன்று தேர்நடத்திய கண்ணனே

           பாரோர் பணிந்தேத்தும் பரமபதநாதனே

             

            

            

            

              

கார்த்திகேயனே….

 

                                கார்த்திகேயனே….

                                         பல்லவி

                   கார்த்திகேயனே கரம் பற்றி எனக்கருள்வாயே

                   கீர்த்தி மேவும் திருப்பரங்குன்றத்துறைவோனே

                                      அனுபல்லவி  

                    பார்வதி மைந்தனே  கேசவன் மருகனே

                    கார்த்திகைப் பெண்டிர் வளர்த்த குமரனே

                                         சரணம்

                    சீர்மல்கும் தணிகை மலைதனில் வீற்றிருப்பவனே

                    ஆர்த்தெழுந்த சூரனையழித்த செந்தில்நாதனே

                    மூர்த்தி தலம் தீர்த்தமனைத்திலும் சிறந்த

                    பார் போற்றும் பதி பழனியிலுறைபவனே

                    

                    

                      

                      

பாடாமலிருப்பேனோ….

 

                      பாடாமலிருப்பேனோ….

                                   பல்லவி

             பாடமலிருப்பேனோ பழனியாண்டவனை

             நாடாமலிருப்பேனோ அவனிரு திருவடியை

                                அனுபல்லவி

             கோடானு கோடி முனிவர்களுமடியாரும்

             நாடுமந்தக் குமரனை தேவாதி தேவனை

                                   சரணம்

              தாடாளன் கேசவன் விரும்பும் மருகனை

              ஆடவல்லான் மகனை ஆறுமுகப்பெருமானை

              ஈடிணையில்லாத சிங்காரவேலனை

              வாடாமலர் தூவிப் பதமலர் பணிந்து              

                    

                            

                                

வேலோடும் மயிலோடும்…..

 

                      வேலோடும் மயிலோடும்…..

                                     பல்லவி

               வேலோடும் மயிலோடும் விளையாடும் முருகனே

               பாலோடு பழம் வைத்துனை நான் துதித்தேன்

                                  அனுபல்லவி

                மாலோன் கேசவன் மருகனே குமரா

                பாலனாயுவனாய்க் காட்சியளிப்பவனே

                                      சரணம்

                ஆலவாயழகன் சிவபெருமான் மகனே

                ஞாலம் போற்றும் சரவணபவனே

                ஏலவார் குழலி வள்ளி மணாளனே

                சாலச்சிறந்த பழனியிலுறைபவனே

       

नीलकण्ठवाहनं द्विषड्भुजं किरीटिनं
     लोलरत्नकुण्डलप्रभाभिरामषण्मुखम् ।
शूलशक्तिदण्डकुक्कुटाक्षमालिकाधरं
     बालमीश्वरं कुमारशैलवासिनं भजे॥

                  

I worship the young god who dwells on Kumarasaila, who has the
peacock as his vehicle, has twice six arms, wears a crown, whose six
faces are lovely with the brilliance cast by the gem-studded ear
ornaments he wears, who holds (in his hands) a spear, a (powerful)
missile, a staff, a cock, and a rosary. 

                    மயில்வாகனனை,ஈராறு கரத்தானை, கிரீடம் தரித்தவனை, ஆறுமுகனை,ரத்தின குண்டலங்களணிந்தவனை, ஜபமாலையும்,வேலும் சேவற்கொடியுமேந்தியவனை, மலைமீதுறைபவனை நாளும் துதித்தேன்.                                       

    

                 

                  

    

திருமகள் சீதையை……

 

                  திருமகள் சீதையை……

                          பல்லவி

            திருமகள் சீதையை வனத்தில் கண்ட

            மாருதி மனத்தில் பளிச்சிட்டதெண்ணம்

                         அனுபல்லவி

            வருத்தமுடனவள் அமர்ந்திருந்தாலும்

            கருணைக்குமழகிற்குமன்னயே மேலென

                            சரணம்

            பொருத்தமன்னை ஜானகியே ராமனுக்கு

            இருவரும் அழகில் பண்பில் ஞானத்தில்

            ஒருவருக்கொருவர் சளைத்தவரில்லையென

            கருதினானந்த கேசவன் தூதன்            

           

तुल्यशीलवयोवृत्ताम् तुल्याभिजनलक्षणाम् | 

राघवोऽर्हति वैदेहीं तं चेयमसितेक्षणा || 

துல்ய சீல வயோ வ்ருத்தாம் துல்யாபி ஜன லஷணாம் –
ராகவ அர்ஹதி வைதேஹீம் தம் ச இயம் அஸி தேஷணா

இப்பொழுது வால்மீகி ஒரு ஸ்லோகம் போடுகின்றார். ராமனுக்கேத்த சீதை, அழகாலும், பண்பாலும், வயதாலும், உயரத்தினாலும், ஞானத்தினாலும், எல்லாவற்றினாலும் மிகமிகப் பொருத்தமாக இருந்தாள். ஒரு குன்றுமணி எடைகூட கூடுதல் குறைவின்றி இருந்ததாள்.

Sri Rama is suited to Seetha with Her well matched character, age and conduct; with well matched pedigree and characteristics this black-eyed Seetha is also suited to Him